Θα γεννηθώ ξανά - Κώστας Βάρναλης

Αν από 'δώ σ’ αφήσουν 
κι αν εκεί σε δεχτούνε, 
θ’ αλλάξεις φυλακή. 
Ανάσα πουθενά του δουλευτή που προσκυνά, 
ο φτωχός, να βολευτεί! 

Θα γεννηθώ ξανά 
όπως θέλω κι όσο μπορώ 
και θέλω εγώ να μεγαλώσω. 
Τι τα θέλεις φτερά και πλοία κι οδό; 
Ο ελεύθερός σου κόσμος είν’ εδώ, 
κόσμος θανάτου, απάτης και φαλλού ! 

Όλα τα ‘χεις γιατί να πας αλλού! 

 Χιλιάδες μίλια πέρα, αιώνες πίσω, 

φτηνά το κρέας πουλιέται τ’ ανθρωπίσο! 

Ξεν’ οι λαοί στον τόπο τους και δούλοι, 

χωρίς πατρίδα, πάντα «οχτροί και μούλοι»! 

Όπου να πας, ξένος και δούλος, 

κι όπου σταθείς, θα χάνεις κάθε αξία του ανθρώπου. 

Αλλού αν γεννηθείς, 

αλλού κι αν πας, 

παντού θα σε χτυπούν, αν δεν χτυπάς! 

 Πουθενά δε θα μείνεις. 

Κάθε λίγο θα παίρνεις το δισάκι σου :

 «Θα φύγω !» 

Οι αλυσίδες σου στο ‘να το σακί, 

στ’ άλλο ο τάφος σου – κι ώρα σου κακή !

Διαβάστε περισσότερα...

Έρωτας κι έρωτας ξανά - Derek Walcott

Θα ’ρθει καιρός
που μ’ έξαρση
θα καλωσορίζεις τον εαυτό σου
σαν θα φτάνεις στη δική σου πόρτα, 
στον δικό σου καθρέφτη, 
κι ο ένας χαμογελώντας θα καλωσορίζει τον άλλο
και κάτσ’ εδώ θα λέει. Τρώγε. 

Θ’ αγαπήσεις ξανά τον ξένο
που ήταν ο εαυτός σου. 
Δώσε κρασί. Δώσε ψωμί. 

Δώσε πίσω την καρδιά σου στον εαυτό της, 
στον άγνωστο που σ’ αγάπησε….
όλη σου τη ζωή, 
που εσύ αγνόησες για κάποιον άλλο, που σ’ έχει αποστηθίσει. 

Κατέβασε τα ερωτικά γράμματα απ’ το ράφι, 

τις φωτογραφίες, τα απελπισμένα σημειώματα, 

ξεφλούδισε από τον καθρέφτη την εικόνα σου. 

Κάθισε. Απόλαυσε τη ζωή σου.

Διαβάστε περισσότερα...

Των κεκοιμημένων

Ας πούμε ένα τραγούδι σιγανό, 
καθώς αρμόζει στους κεκοιμημένους, 
ενώ φτερά πουλιών γεμίζουν τον αέρα 
κι αυτοί περνούν σκυφτοί σηματοδότες 
και βγαίνουν σε υπόγειες διαβάσεις. 
Πάλι σκοτάδι, πάλι της ψυχής 
τ’ απόκρημνα φαράγγια 
κι ο ήλιος με παλάμες κάρβουνο 
να τους πατάει, 
ώσπου βουτάνε στα νερά και κρύβονται. 

 Κι όμως γελούσαν στα νοσοκομεία, 
δε βρίσκανε το φαγητό του γούστου τους, 
βλέπανε τηλεόραση, 
έκαναν σχέδια για ένα μέλλον 
που κανείς δεν τους υπόσχονταν. 

Ούτε οι γιατροί με το φθαρμένο κύρος 

ούτε οι δικοί τους με την αναπόδεικτη αγάπη 

και μόνον οι οροί τούς λέγαν την αλήθεια 

στάζοντας μέρα και νύχτα τα χημικά του χάρου 

μες στο αίμα τους.

Ας πούμε ένα τραγούδι σιγανό, 

καθώς φτερά πουλιών γεμίζουν τον αέρα 

κι αυτοί βουτάνε στα νερά και κρύβονται, 

ενώ το φως επάνω τρέχει σε πλάτες και μαλλιά 

και συντηρεί τα ζώα και τα χόρτα, 

μα προπαντός τα λέπια του. 

 Μιχάλης Γκανάς, από τη συλλογή «Γυάλινα Γιάννενα», 1989

Διαβάστε περισσότερα...

Η οργή του ταύρου

Του Μιχάλη Μητσού 

Η λέξη faena, στα ισπανικά, σημαίνει επίδοση, δουλειά, αλλά και βρώμικο κόλπο. Στο βάρβαρο αγώνισμα που λέγεται ταυρομαχία, faena είναι το τελευταίο στάδιο, όταν ο ταύρος έχει πια αποδυναμωθεί πολύ, αλλά η οργή του και η δύναμη που του έχει απομείνει είναι αρκετές για να αναγκάζουν τον ταυρομάχο να κινείται με προσοχή και επιδεξιότητα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο ματαδόρ προκαλεί την τελευταία έφοδο του ταύρου και τον αποτελειώνει με το σπαθί του. Σπάνιες είναι οι φορές που αποφασίζει να τον αφήσει να ζήσει. Μια ανάλογη φάση περνάει η ευρωζώνη, αν και για τους βασικούς ρόλους διίστανται οι απόψεις. Στη μία παραλλαγή, την τοπική, ο ταυρομάχος είναι η Βόρεια Ευρώπη (ή η Μέρκελ) και ο ταύρος είναι ο απείθαρχος Νότος. Στην άλλη, την παγκόσμια, τον ρόλο του ματαδόρ τον παίζουν οι αγορές (ή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) και του ταύρου η ίδια η ευρωζώνη. Για το σπαθί δεν υπάρχει αμφιβολία, αντιπροσωπεύει τη λιτότητα. Οσο για το αν.......το θύμα θα θανατωθεί ή θα του επιτραπεί να ζήσει, την απόφαση δεν μπορεί παρά να την πάρει το κοινό – δηλαδή οι πολίτες. Μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες. Η πρώτη θα διεξαχθεί τον ερχόμενο Σεπτέμβριο στη Γερμανία. Η δεύτερη, τον Ιούνιο του 2014 σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. 

Οι γερμανικές εκλογές έχουν πιθανότατα κριθεί: η Ανγκελα Μέρκελ δύσκολα θα χάσει την πρωτιά και θα κυβερνήσει τα επόμενα χρόνια είτε με τους Σοσιαλδημοκράτες είτε με τους Πράσινους. Και στις δύο περιπτώσεις, η εμμονή της Καγκελαρίου στη λιτότητα δεν μπορεί παρά να υποχωρήσει. Να όμως που τα δυσάρεστα – ανεξάρτητα από τα επιμέρους αποτελέσματα για την Ελλάδα – έρχονται από τις Βρυξέλλες. Υποκύπτοντας στις απαιτήσεις του Κάμερον (ναι, του Κάμερον, ο οποίος δεσμεύτηκε πρόσφατα ότι θα οργανώσει δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της χώρας του στην Ενωση!), οι 27 κατέληξαν χθες σε έναν προϋπολογισμό λιτότητας, που όχι μόνο αφαιρεί από την Ενωση τα εργαλεία που χρειάζονται για την έξοδο από την κρίση, αλλά στερεί και από τις ερχόμενες ευρωεκλογές την πολιτική τους σημασία. Οπως επισημαίνουν ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ και μερικοί ακόμη οικολόγοι ευρωβουλευτές σε ένα κείμενό τους που δημοσιεύτηκε αυτή την εβδομάδα στη «Λιμπερασιόν», πώς να κάνεις εκστρατεία και να διατυπώσεις προτάσεις για την αλλαγή πορείας της Ευρώπης μετά το 2014 όταν τα δημοσιονομικά μέσα που διαθέτεις είναι τόσο μικρά, ώστε στην πραγματικότητα σου το απαγορεύουν; 

Μιλώντας τη Δευτέρα στο Ευρωκοινοβούλιο, ο Φρανσουά Ολάντ επέμεινε στην αναγκαιότητα της ανάπτυξης. Το ίδιο λέει η Αμερική του φιλελεύθερου Ομπάμα, το ίδιο και η Ιαπωνία του συντηρητικού Αμπε, που επιδιώκει την εξασθένηση του γεν ώστε να τονωθούν οι εξαγωγές. Μόνο στην Ευρώπη επιμένουμε στη μείωση των μισθών και στην άτεγκτη δημοσιονομική προσαρμογή, που έχουν ως αποτέλεσμα την αύξηση της φτώχειας και της ανεργίας. Αλλά μερικές φορές ο ταύρος επιφυλάσσει εκπλήξεις.

www.tanea.gr

Διαβάστε περισσότερα...