13ο Φεστιβάλ Μεσογειακού Ντοκιμαντέρ

Κλείνει αύριο τις πύλες του το 13ο Φεστιβάλ Μεσογειακού Ντοκιμαντέρ που για πέμπτη συνεχή χρονιά γίνεται στο Λαύριο Αττικής (Τεχνολογικό Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου/27-30 Αυγούστου), το οποίο διοργανώθηκε από την Ένωση Σκηνοθετών – Παραγωγών Ελληνικού Κινηματογράφου, τη Νομαρχία Ανατ. Αττικής, την Εταιρεία Αξιοποίησης & Διαχείρισης Περιουσίας του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου, σε συνεργασία με το Δήμο Λαυρεωτικής και την Εταιρεία Μελετών Λαυρεωτικής και με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.

Το Φεστιβάλ Μεσογειακού Ντοκιμαντέρ, φιλοξενεί εκτός από ταινίες που βραβεύτηκαν, ταινίες που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο προγραμμάτων νέων κινηματογραφιστών, καθώς και δημιουργούς με ιδιαίτερη σκηνοθετική γραφή.

Φέτος, συγκεντρώθηκαν για προβολή 31 ταινίες, από Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Ισραήλ, Κροατία, Κύπρο, Τουρκία και Ελλάδα, ενώ υπάρχει ειδικό αφιέρωμα στον Θεσσαλονικιό σκηνοθέτη βραβευμένων κινηματογραφικών ταινιών και ντοκιμαντέρ, στην Eλλάδα και στο εξωτερικό, Τάκη Παπαγιαννίδη με τρεις ταινίες του.

Από Ελληνικής πλευράς, ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα δύο ντοκιμαντέρ του Ανδρέα Θωμόπουλου που καταγράφουν τις προσπάθειες των Γιατρών του Κόσμου σε Αϊτή και Γάζα, καθώς και το ντοκιμαντέρ του Χρήστου Ακρίδα «Οι άνθρωποι του Οβριόκαστρου», που αναφέρεται στον αρχαιολογικό χώρο του Οβριόκαστρου Κερατέας Αττικής.

Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ, στον εκθεσιακό χώρο του Τεχνολογικού Πολιτιστικού Πάρκου Λαυρίου, φιλοξενήθηκαν και παράλληλες εκδηλώσεις, όπως έκθεση ζωγραφικής της Γκαίη Αγγελή και η μουσική παράσταση «ΟΝΕΙΡΟΥ ΕΛΛΑΣ» με το CAFÉ AMAN του Κώστα Φέρρη,

Το Λαύριο, εδώ και αρκετά χρόνια, τείνει να γίνει μια άλλη Τσινετσιτά! Ταινίες μικρού ή μεγάλου μήκους, τηλεταινίες και τηλεοπτικές σειρές έχουν γυριστεί μέσα στους στενούς δρόμους του, στην ψαραγορά ή στο λιμάνι, με φόντο το Λιμεναρχείο ή νεοκλασικά κτίρια της πόλης ή ακόμα και στα κτίσματα της Γαλλικής Εταιρίας (τώρα Τεχνολογικό Πολιτιστικό Πάρκο). Είναι αγαπημένος τόπος πολλών σκηνοθετών.

Από τους πρώτους που επέλεξαν την περιοχή ήταν ο Τζαβέλλας που σε μια σπηλιά έστησε την «Αντιγόνη», μετά ο Κακογιάννης που γύρισε την «Ηλέκτρα» έξω από την Κερατέα. Στο Λαύριο έκανε γυρίσματα ο Αγγελόπουλος για τον «Θίασο», το «Μελισσοκόμο», το «Βλέμμα του Οδυσσέα» (που ο χώρος του μηχανουργείου του Πάρκου μετατράπηκε σε μια βομβαρδισμένη αίθουσα προβολών στο Σεράγεβο την εποχή του πολέμου) και το «Μεγαλέξαντρος» (στο Σούνιο), ο Κώστας Φέρρης για το «Ρεμπέτικο» (στο χώρο που φιλοξενείται το Φεστιβάλ), ο Κούνδουρος έκανε γυρίσματα για το «Μπορντέλο» και τους «Φωτογράφους» (με κομπάρσους Κούρδους από το στρατόπεδο προσφύγων Λαυρίου, των οποίων κατέγραψε τις ιστορίες), ο Τάσος Ψαρράς για το «Καραβάν Σαράι», ο Βούλγαρης γύρισε στη Μακρόνησο το «Χάπι ντέι» και μετά στο λιμάνι του Λαυρίου τις σκηνές του υπερωκεάνιου στις «Νύφες».

Στο Λαύριο στήθηκε η αγορά της «Πολίτικης κουζίνας» του Τάσου Μπουλμέτη και το ανατολίτικο παζάρι για τις «Μάγισσες της Σμύρνης» του Κώστα Κουτσομύτη. Εκεί (και σε πραγματικό περιβάλλον) γυρίστηκαν τα «Λαυρεωτικά» του Γιώργου Μιχαηλίδη (1982) που αναφέρονται σε πραγματικά γεγονότα του 1869, όπως επίσης και η «Πρόβα νυφικού», η «Εκτέλεση» και «Τα παιδιά της Νιόβης».

Και βέβαια γυρίστηκαν πλήθος ντοκιμαντέρ από τις «Σκουριασμένες εικόνες», το βραβευμένο ντοκιμαντέρ του Γιάννη Κατσάμπουλα για τις μεταλλευτικές στοές του Λαυρίου, μέχρι το «Λαύριο τόπος εν Αττική έχων μέταλλα» του Γιώργου Κολόζη. Και από τις «Σιωπηλές μηχανές» του Θανάση Ρεντζή, μέχρι το πρόσφατο ντοκιμαντέρ του Κυριάκου Κατζουράκη «Ο δρόμος προς τη Δύση» για τους λαθρομετανάστες.

Μετά από όλα αυτά λοιπόν, δίκαια ο Κώστα Φέρρης επεσήμανε ότι «Το Λαύριο θα μπορούσε να γίνει η κινηματογραφούπολη της Ελλάδας».