την πολεμική τούτη κραυγή στα σωθικά μου.
Αρχίζω και μαντεύω το πρόσωπο του αρχηγού,
ξεκαθαρίζω τη φωνή του,
δέχουμαι με χαρά και με τρόμο τις σκληρές εντολές του.
Ναι, ναι, δεν είμαι τίποτα.
Ένας αχνός φωσφορισμός απάνω στην ογρή πεδιάδα,
ένα άθλιο σκουλήκι που σούρνεται κι αγαπάει,
φωνάζει και μιλάει για φτερούγες, μια ώρα, δυο ώρες,
κι ύστερα το στόμα του φράζει με χώματα.
Αλλη απόκριση οι σκοτεινές δυνάμες δε δίνουν.
Μα μέσα μου, μια κραυγή ανώτερη μου φωνάζει αθάνατη.
Τι, θέλοντας και μη, είμαι κι εγώ, σίγουρα,
ένα κομμάτι από τ' ορατό κι αόρατο Σύμπαντο.
Είμαστε ένα. Οι δυνάμες που δουλεύουν εντός μου,
οι δυνάμες που με σπρώχνουν και ζω,
οι δυνάμες που με σπρώχνουν και πεθαίνω
είναι, σίγουρα, και δικές του δυνάμες….
Δεν είμαι ένα μετέωρο αρίζωτο στον κόσμο.
Είμαι χώμα από το χώμα του και πνοή από την πνοή του.
Δε φοβούμαι μοναχός, δεν ελπίζω μοναχός,
δε φωνάζω μοναχός μου.
Μια παράταξη μεγάλη, μια φόρα του σύμπαντου
φοβάται, ελπίζει, φωνάζει μαζί μου.
Είμαι ένα πρόχειρο γιοφύρι,
και Κάποιος αποπάνω μου περνάει
και γκρεμίζουμαι ξοπίσω του.
Ένας Αγωνιστής με διαπερνάει,
τρώει τη σάρκα μου και το μυαλό μου,
ν' ανοίξει δρόμο, να γλιτώσει από μένα.
Όχι εγώ, Αυτός φωνάζει!
Νίκος Καζαντζάκης - Ασκητική
Αναλύοντας το ποίημα, παραλλήλισα τον τίτλο και τους στίχους του με ένα γεγονός που με έχει καταρρακώσει κυριολεκτικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈπρεπε να περάσουν 5 χρόνια για να αντιληφθώ ότι ήμουν το “πρόχειρο γιοφύρι” για να περάσεις από μια «δυνατή» σχέση σε κάποια άλλη με την ίδια δυναμική, που μέχρι αυτή να έρθει, επέλεξες εμένα για… παρέα σου…
Αντιλήφθηκα πολύ αργά ότι ήμουν πολύ «λίγη» για σένα, αφού τα «θέλω», η «οπτική» και η «προοπτική» σου παραπέμπουν αλλού…
Αφού όμως σε όλα αυτά δεν «χωρούσα», γιατί δεν μου το είπες ξεκάθαρα???
Αφού δεν με περιλάμβανες στη ζωή σου, γιατί με έκανες να ζω με την ψεύτικη εντύπωση ότι με ήθελες δίπλα σου γι’ αυτό που είμαι??? (Αλήθεια, ως τι με ήθελες δίπλα σου, είχες αναρωτηθεί ποτέ???)
Γιατί με άφησες να σου δώσω την ψυχή μου και όλο μου το είναι???
Γιατί με γέμισες θλίψη και απογοήτευση απαξιώνοντάς με???
Γιατί την ειλικρινή αγάπη μου για σένα την πέταξες στον κάλαθο των αχρήστων???
Γιατί όλα ένας Καραγκιόζ μπερντές??? Γιατί???
Δεν περιμένω να απαντήσεις στα «γιατί» μου, διότι προφανώς δεν ξέρεις ή δεν θέλεις να λες αλήθειες, ή γιατί «δεν μπαίνεις σ’ αυτή τη διαδικασία» όπως είναι το σλόγκαν σου.
Ίσως έμαθες να δρας σύμφωνα με τις ανάγκες του εαυτού σου, παραβλέποντας τα αισθήματα του ανθρώπου που στέκεται δίπλα σου, που θα έδινε και τη ζωή του για σένα.
Δεν σου κρατώ κακία, γιατί τώρα πλέον έχω πειστεί ότι ήμουν «λίγη» για σένα.
Γι’ αυτό και οικιοθελώς αποχώρισα, όσο κι αν με έχει σκοτώσει αυτό, μήπως και μου μείνει μια στάλα αξιοπρέπειας.
Δεν σου θύμωσα, αντιθέτως είμαι θυμωμένη με τον εαυτό μου, γιατί ενώ μου έδειχνες «σημάδια» απαξίας, εγώ καλόπιστα προσπερνούσα τη δύσκολη στιγμή, αφού με έπειθες πάντα περί του αντιθέτου (ή ίσως κι εγώ να είχα την ανάγκη να μην πίστευα σε ότι «έβλεπα») και έμενα πιστά προσκολλημένη σε σένα.
Μετά από όλα αυτά, ένα είναι σίγουρο ότι και «η μεγάλη παράταξη του σύμπαντου», θα φωνάζει μαζί μου πως η συμπεριφορά σου απέναντί μου, ήταν πολύ άδικη….
Θέλω όμως να σου πω και ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για όσα καλά έκανες για μένα, συμπεριλαμβανομένης και αυτής της απίστευτης θλίψης και της πίκρας που νοιώθω, αφού όταν βγω κάποια στιγμή από την άσχημη ψυχολογική κατάσταση που βρίσκομαι, θα με βρει κανείς δυνατότερη και σοφότερη.
Το Σαράβαλο
ΑΝΕΚΑΘΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ "ΠΡΟΧΕΙΡΑ ΓΙΟΦΥΡΙΑ".....
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΥΤΕ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΑ ΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ.....
ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Η ΘΕΙΑ ΔΙΚΗ ΠΟΥ ΤΙΜΩΡΕΙ.....