Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Η έντυπη αντίσταση σε μία έκθεση

Μια έκθεση που φέρνει στην επικαιρότητα την αγωνιστική δημοσιογραφία αλλοτινών καιρών, πολύ διαφορετική από τη σημερινή, εγκαινιάζεται σε λίγες ημέρες στην Αθήνα. 

Η ιδιαιτερότητα της έκθεσης «Δικτατορία 1967-1974 - Η έντυπη αντίσταση» που εγκαινιάζεται την Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου στις 8 μ.μ. στο Μέγαρο Εϋνάρδου από το Μορφωτικό Ιδρυμα της Ενωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Μακεδονίας - Θράκης (ΕΣΗΕΜ-Θ) και το Μορφωτικό Ιδρυμα Εθνικής Τραπέζης είναι ότι, για πρώτη φορά, παρουσιάζονται στο κοινό συγκεντρωμένα τόσα έντυπα της συγκεκριμένης περιόδου- παράνομα ή κινούμενα στα όρια της νομιμότητας- τυπωμένα εντός και εκτός Ελλάδας, δελτία δακτυλόγραφα ή πολυγραφημένα, χειρόγραφα σημειώματα, προκηρύξεις, αφίσες κ.λπ.


Ολα αυτά τα τεκμήρια της διαρκούς προσπάθειας ανατροπής του στρατιωτικού καθεστώτος (τα οποία πολλές φορές εξαργυρώθηκαν με τη ζωή όσων τα υπέγραψαν) αφηγούνται το σκοτεινό χρονικό της χούντας και δικαιώνουν τη.......δημοσιογραφία σε εποχές εξαιρετικά δύσκολες για τον Τύπο.

«Ανθρωποι που στο κάτοπτρο του Τύπου αναγνωρίζουν τα σημάδια που ο χρόνος και η Ιστορία ίσως να έχουν λειάνει, η μνήμη όμως τα διατηρεί αναλλοίωτα. Δεν είναι μικρή δικαίωση αυτή για τη δημοσιογραφία» αναφέρει ο Μόσχος Βοϊτσίδης, πρόεδρος του Μορφωτικού Ιδρύματος της ΕΣΗΕΜ-Θ, στον κατάλογο της έκθεσης. 

Ο αντιδικτατορικός Τύπος χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες: τον παράνομο, τον «νόμιμο» αντιδικτατορικό και τον αντιδικτατορικό Τύπο του εξωτερικού. Πρόκειται για έντυπα που κατά τεκμήριον τυπώθηκαν και διακινήθηκαν υπό συνθήκες παρανομίας στο εσωτερικό της χώρας, έντυπα που εκδόθηκαν στην Ελλάδα από πρόσωπα ή φορείς με αντιδικτατορική στάση και έντυπα που εκδόθηκαν κυρίως στη Δυτική Ευρώπη, στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ και στη Βόρεια Αμερική. 

Από τη νύχτα της 21ης Απριλίου και έπειτα, στον χώρο του Τύπου επιβλήθηκε προληπτική λογοκρισία και απαγορεύθηκε η κυκλοφορία μιας σειράς εφημερίδων και περιοδικών. Οι πρώτες αντιδικτατορικές ομάδες ξεκίνησαν τη δράση τους με την κυκλοφορία εντύπων προκηρύξεων, διοχέτευση πληροφοριών στο εξωτερικό, άπλωμα πανό, τοιχοκόλληση αφισών κ.ά. Η πλειονότητα των παράνομων εντύπων προήλθε από την Αριστερά. Σε κάθε περίπτωση ωστόσο αυτές οι σελίδες παρέμειναν ως αποδείξεις ενός πείσματος που αναμετρήθηκε με την καταστολή, τη βία και τον θάνατο αναζητώντας την αξιοπρέπεια και την ελευθερία.
ΠΗΓΗ:tovima.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Τα έγγραφα της Wikileaks και η Τουρκία

Του Ιωαννη Ν. Γρηγοριαδη

Η πρωτοφανής διαρροή χιλιάδων απόρρητων εγγράφων των αμερικανικών διπλωματικών υπηρεσιών από τον ιστότοπο Wikileaks προσφέρει μια ανέλπιστη ευκαιρία επανεκτίμησης των σχέσεων της υπερδυνάμεως με τον υπόλοιπο κόσμο κατά την τελευταία δεκαετία. 

Ειδικότερα, η αμερικανική πρεσβεία στην Αγκυρα εμφανίζεται ως ο αποστολέας 7.918 εκ των διαρρευσάντων εγγράφων, περισσοτέρων από οποιαδήποτε άλλη αμερικανική διπλωματική υπηρεσία, πλην του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών.

Πληθώρα εγγράφων αναφέρονται στην προσπάθεια της Τουρκίας να ανεξαρτητοποιηθεί από τη δυτική επιρροή και να διεκδικήσει αυτόνομο στρατηγικό ρόλο. Αλλα έγγραφα αναφέρονται στις εσωτερικές πολιτικές διαμάχες. Βάσει των μέχρι στιγμής αποκαλυφθέντων, λίγα είναι τα νέα στοιχεία τα οποία προκύπτουν για την τουρκική εσωτερική και εξωτερική πολιτική. Ωστόσο, έχει μεγάλο ενδιαφέρον η τοποθέτηση των Αμερικανών διπλωματών σε μια σειρά αμφιλεγόμενων ζητημάτων που απασχολούσαν και απασχολούν τον τουρκικό δημόσιο βίο.


Στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, γίνεται σαφής η δυσφορία των Αμερικανών διπλωματών λόγω της μεταστροφής της τουρκικής.......εξωτερικής πολιτικής κατά την περίοδο Ερντογάν. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η ευθεία επίθεση προς τον υπουργό Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος θεωρείται «πολύ επικίνδυνος» και κατηγορείται ότι «ασκεί ισλαμιστική επιρροή» επί του πρωθυπουργού Ερντογάν. Οι φιλοδοξίες Νταβούτογλου να μετατρέψει την Τουρκία σε ηγετική περιφερειακή δύναμη και παγκόσμιο στρατηγικό παίκτη αντιμετωπίζονται μάλλον με δυσπιστία, η οποία ενίοτε φθάνει και στην ειρωνεία. Οι Αμερικανοί διπλωμάτες εκτιμούν πως η τουρκική διπλωματία αδυνατεί για πολλούς λόγους να ανταποκριθεί στις αυξημένες απαιτήσεις του ρόλου που οραματίζεται ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών. Σε ένα από τα εμπιστευτικά έγγραφα, η τουρκική εξωτερική πολιτική υπό τον κ. Νταβούτογλου παρουσιάζεται σκωπτικώς να έχει «φιλοδοξίες λιμουζίνας Ρολς-Ρόις, αλλά υποδομές αυτοκινήτου Ρόβερ».

Πολύ ενδιαφέρουσες είναι και οι τοποθετήσεις των Αμερικανών διπλωματών για τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία. Αναφορικά με την αντιπαράθεση μεταξύ της κυβερνήσεως Ερντογάν και του στρατού, τα έγγραφα δείχνουν ότι οι Αμερικανοί διπλωμάτες υιοθετούν τις θέσεις της κυβερνήσεως. «Οπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά», αναφέρει ένας Αμερικανός διπλωμάτης, χρησιμοποιώντας μια παροιμία κοινή στην Ελλάδα και την Τουρκία, για να εκφράσει την άποψη ότι η υπόθεση «Εργκένεκον» και τα ποικιλώνυμα σχέδια πραξικοπήματος, τα οποία αποκαλύφθηκαν κατά τα τελευταία οκτώ χρόνια δεν αποτελούν σκευωρίες της κυβέρνησης Ερντογάν, αλλά ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Επισημαίνεται επίσης πόσο ενισχύθηκε το προφίλ του πρωθυπουργού Ερντογάν και πόσο επλήγη το κύρος και η δημοφιλία του στρατού ως αποτέλεσμα αυτών των αποκαλύψεων. Επιπλέον, μεγάλη σημασία αποδίδεται στις εσωκομματικές ισορροπίες στο κυβερνών ΑΚΡ. Ο φημολογούμενος εσωκομματικός ανταγωνισμός μεταξύ του πρωθυπουργού Ερντογάν και του προέδρου Γκιουλ, οι διακυμαινόμενες σχέσεις μεταξύ του κ. Ερντογάν και του Φετχουλάχ Γκιουλέν, ηγέτη της ισχυρότερης ισλαμικής οργάνωσης (tarikat) της σύγχρονης Τουρκίας, βρίσκουν τη θέση τους στις εμπιστευτικές αναφορές της αμερικανικής πρεσβείας. Επιπλέον, στις αναφορές τους οι Αμερικανοί διπλωμάτες δίνουν βάση σε καταγγελίες διαφθοράς στελεχών της κυβέρνησης του ΑΚΡ, αλλά και του ίδιου του πρωθυπουργού Ερντογάν, με συγκεκριμένη αναφορά στην ιδιωτικοποίηση της κρατικής εταιρείας διυλιστηρίων T„PRAS. Οι καταγγελίες αυτές είχαν διατυπωθεί από τον αντιπολιτευόμενο Τύπο, ωστόσο περιέπεσαν σε λήθη, βοηθούντος και του καθεστώτος βουλευτικής ασυλίας, το οποίο προστατεύει πρωθυπουργό και υπουργούς.

Είναι πρόωρο να προβεί κανείς σε συνολική εκτίμηση των αποκαλύψεων, ενόσω συνεχίζεται η δημοσίευση των εγγράφων που διέρρευσαν από την αμερικανική πρεσβεία στην Αγκυρα. Βάσει, ωστόσο, των ήδη υπαρχόντων στοιχείων, μπορεί κανείς να προβεί σε μια επανεκτίμηση των πρόσφατων εσωτερικών πολιτικών εξελίξεων. Ενισχύεται η αξιοπιστία των καταγγελιών και των διώξεων για απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον της κυβερνήσεως Ερντογάν, όπως και οι καταγγελίες εκτεταμένης διαφθοράς, οι οποίες αγγίζουν και την ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος. Επίσης, είναι δυνατή και η επισήμανση δύο ζητημάτων, που μπορούν να λειτουργήσουν αποσταθεροποιητικώς κατά το προσεχές διάστημα. Το πρώτο είναι η διαδοχή του πρωθυπουργού Ερντογάν, ο οποίος έχει ήδη δηλώσει ότι οι βουλευτικές εκλογές του 2011 θα είναι οι τελευταίες στις οποίες θα συμμέτασχει. Οι ισορροπίες δυνάμεων μεταξύ του Ερντογάν, ισχυρών παραγόντων του ΑΚΡ, αλλά και του Φετχουλάχ Γκιουλέν, θα επηρεάσουν μια πολιτική μάχη, η έκβαση της οποίας θα σημάνει πολλά για την Τουρκία και τις διεθνείς της σχέσεις. Το δεύτερο είναι η τουρκική εξωτερική πολιτική. Είναι σαφές από τα έγγραφα ότι η επιδείνωση των αμερικανοτουρκικών σχέσεων τείνει να παγιωθεί. Υπό την καθοδήγηση του Αχμέτ Νταβούτογλου, η Τουρκία δείχνει να αποδύεται σε κινήσεις στρατηγικού τυχοδιωκτισμού, το μέγεθος και τις συνέπειες των οποίων μάλλον αδυνατεί να συλλάβει προς το παρόν.

* Ο κ. Ιωάννης Ν. Γρηγοριάδης είναι επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Μπίλκεντ.
Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Χωρίς να είμαστε τίποτ’ άλλο παρά μόνο άνθρωποι


Χωρίς να είμαστε τίποτ’ άλλο παρά μόνο άνθρωποι, 
περπατήσαμε μέσ’ απ’ τα δέντρα
Φοβισμένοι, αφήνοντας τις λέξεις μας να είναι τρυφερές
Από φόβο μήπως ξυπνήσουμε τις κουρούνες,
Από φόβο μήπως έρθουμε
Αθόρυβα μέσα σ’ έναν κόσμο φτερών και κραυγών.



Αν ήμασταν παιδιά, ίσως να σκαρφαλώναμε,
Θα πιάναμε τις κουρούνες να κοιμούνται, 
και δεν θα σπάγαμε ούτε κλαράκι,
Και, μετά το μαλακό ανέβασμα,
Θα τινάζαμε τα κεφάλια μας πιο πάνω απ’ τα κλαριά
Για να θαυμάσουμε την τελειότητα των άστρων.


Πέρα απ’ τη σύγχυση, όπως συμβαίνει συνήθως,
Και τον θαυμασμό για όσα ο άνθρωπος γνωρίζει,
Πέρα απ’ το χάος θα ‘ρχόταν η μακαριότητα.


Αυτό, τότε, είναι ομορφιά, είπαμε,
Παιδιά που με θαυμασμό κοιτάζουν τ’ αστέρια,
Είναι ο σκοπός και το τέλος.


Χωρίς να είμαστε τίποτ’ άλλο παρά μόνο άνθρωποι, 
περπατήσαμε μέσ’ απ’ τα δέντρα.

Τόμας Ντύλαν (1914-1953)
Διαβάστε περισσότερα...

"ΝΑΙ" στην απέλαση των ξένων-"ΟΧΙ" στην επιβολή φόρων στους πλουσίους

«Ναι» στο σχέδιο αυτόματης απέλασης ξένων πολιτών όταν αυτοί έχουν καταδικαστεί για σοβαρά εγκλήματα και έχουν εξαπατήσει το κράτος λαμβάνοντας παράνομα επιδόματα, αλλά «όχι» στην επιβολή φόρου στους πλούσιους, είπαν οι Ελβετοί σε δημοψήφισμα με διαφορετικά ερωτήματα.

Το θέμα της απέλασης μεταναστών ετέθη έπειτα από πρωτοβουλία του εθνικιστικού Λαϊκού Κόμματος της Ελβετίας. Πενήντα τρία τοις εκατό των πολιτών είπαν «ναι» έναντι 47% που το καταψήφισαν. Αντίθετα, καταψήφισαν αντι-πρόταση της κυβέρνησης οι καταδικασθέντες ξένοι να απελαύνονται ύστερα από απόφαση δικαστή. Για «μαύρη ημέρα» έκανε λόγο η Διεθνής Αμνηστία.

Αλλο ερώτημα του δημοψηφίσματος, αυτό με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος, καλούσε τους πολίτες να εγκρίνουν ελάχιστο φόρο 22% στα εισοδήματα άνω των 190.000 ευρώ. Με ποσοστό 58%, όμως, οι Ελβετοί αρνήθηκαν να το δεχτούν. Οι......Σοσιαλιστές υποστήριξαν ότι ο φόρος θα είναι δίκαιος αφού αφορά υψηλά εισοδήματα, όμως η κυβέρνηση και τα κεντροδεξιά κόμματα αντέτειναν με σθένος ότι θα πληγεί η οικονομία αφού η χώρα θα γίνει πολύ λιγότερο ελκυστική για τους ξένους επενδυτές. Προειδοποίησαν μάλιστα ότι οι επιχειρήσεις μπορεί να αρχίσουν να την εγκαταλείπουν.


Ακριβώς έναν χρόνο μετά την υπερψήφιση, σε δημοψήφισμα, της πρότασης για απαγόρευση κατασκευής μιναρέδων, οι Ελβετοί έκαναν και πάλι χθες μια αμφιλεγόμενη επιλογή. Ψήφισαν υπέρ της αυτόματης απέλασης ξένων καταδικασθέντων. «Μαύρη ημέρα για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελβετία» αποκάλεσε τη χθεσινή το ελβετικό παράρτημα της Διεθνούς Αμνηστίας. «Θορυβημένοι από τη νέα παραβίαση της αρχής της ισότητας», δήλωσαν οι Πράσινοι, σε αντίθεση, φυσικά, με το κόμμα που προώθησε το δημοψήφισμα το οποίο έσπευσε να θριαμβολογήσει δηλώνοντας: «Εγινε το πρώτο βήμα στον δρόμο της ασφάλειας, που δείχνει ότι ο κόσμος ανησυχεί για την πολιτική μετανάστευσης που ακολουθεί η Ελβετία».

Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ερμήνευσε το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας ως «καθαρή έκφραση της πλειοψηφίας ότι η εγκληματικότητα των ξένων είναι γι' αυτούς σοβαρό πρόβλημα» και δεσμεύτηκε να εφαρμόσει τον νόμο. Η υπουργός Δικαιοσύνης όμως είπε ότι οι ξένοι «συνεισφέρουν σημαντικά στην οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ζωή της χώρας».
ΠΗΓΗ:enet.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Διεθνής Ημέρα Αλληλεγγύης προς τον Παλαιστινιακό Λαό

Η Διεθνής Ημέρα Αλληλεγγύης προς τον Παλαιστινιακό Λαό γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 29 Νοεμβρίου, σύμφωνα με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ που ελήφθη το 1977, με σκοπό να κάνει γνωστό στο διεθνές κοινό το παλαιστινιακό πρόβλημα.

Η 29η Νοεμβρίου επιλέχθηκε, επειδή έχει σπουδαία σημασία για τον παλαιστινιακό λαό. Στις 29 Νοεμβρίου του 1947 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε την απόφαση 181, η οποία προέβλεπε την δημιουργία δύο ξεχωριστών κρατών στην περιοχή της Παλαιστίνης, ενός «Ιουδαϊκού» και ενός «Αραβικού», με κοινή πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ, που θα υπόκειτο σε ειδικό καθεστώς. 

Οι παλαιστίνιοι, παλεύουν χρόνια τώρα για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου και ελεύθερου κράτους.
Η Παλαιστίνη είναι το σημείο που εδώ και πάνω από εξήντα χρόνια κορυφώνεται η παγκόσμια αδικία. Αλλά ταυτόχρονα, εδώ και πάνω από εξήντα χρόνια, η Παλαιστίνη αποτελεί το φωτεινό σύμβολο της αντίστασης ενός αδούλωτου λαού, των ηρωικών αγώνων του απέναντι στην ισραηλινή βαρβαρότητα, το πρότυπο ελπίδας, αντίστασης και αξιοπρέπειας για κάθε καταπιεσμένο. 

Διαβάστε περισσότερα...

Διάσκεψη για την Κλιματική Αλλαγή στο Μεξικό

Ξεκινούν σήμερα Δευτέρα στην πόλη Κανκούν του Μεξικού οι συνομιλίες για την κλιματική αλλαγή με τη συμμετοχή τουλάχιστον 200 χωρών, με την ελπίδα ότι θα επιτευχθεί συμφωνία έστω και σε ένα μικρό τμήμα των επίμαχων θεμάτων που διχάζουν πλούσιες και φτωχές χώρες.

Πρωταρχικός στόχος της Διάσκεψης για την Κλιματική Αλλαγή, ύστερα από την αποτυχία της περσινής διάσκεψης για το κλίμα στην Κοπεγχάγη, είναι να αποφασισθεί μία πιο αυστηρή συμφωνία για το κλίμα, η οποία να διαδεχθεί το "Πρωτόκολλο του Κιότο" που εκπνέει το 2010 για να ενισχυθεί η δράση κατά της υπερθέρμανσης.

Επίσης, ειδικότερα, είναι η σωτηρία των τροπικών δασών και η προετοιμασία του πληθυσμού της γης για ένα πιο ζεστό πλανήτη. Επίσης, θα αναζητηθούν τρόποι για να επισημοποιηθούν οι υφιστάμενοι στόχοι για την περικοπή των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου.


Οι συνομιλίες στο πλαίσιο του ΟΗΕ έχουν οδηγήσει σε αντιπαράθεση τις......δύο χώρες με τις μεγαλύτερες εκπομπές, τις ΗΠΑ και την Κίνα.

"Το δίλημμα μεταξύ της προστασίας του περιβάλλοντος και της καταπολέμησης της φτώχειας, μεταξύ της καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής και της οικονομικής ανάπτυξης είναι ένα πλαστό δίλημμα", δήλωσε ο πρόεδρος του Μεξικού, Φελίπε Καλδερόν, κατά την τελετή των εγκαινίων μίας ανεμογεννήτριας για την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας στο ξενοδοχείο που φιλοξενεί τη συνδιάσκεψη.

"Θα επιδιώξουμε την υιοθέτηση λίγων αποφάσεων και ελπίζουμε ότι θα πάμε μπροστά" σημείωσε ο Αρτίρ Ρουνζ- Μέτζγκερ, εκ των κορυφαίων διαπραγματευτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το κλίμα.

Οι αφρικανικές χώρες απέρριψαν ωστόσο μια κοινή δήλωση με την Ευρωπαϊκή Ένωση για την κλιματική αλλαγή, εκτιμώντας ότι "το έγγραφο που συντάχθηκε από τους Ευρωπαίους δεν αντανακλά τις προτεραιότητες της αφρικανικής ηπείρου", όπως μεταδίδει το Γαλλικό Πρακτορείο.

"Το έγγραφο απορρίφθηκε από τις αφρικανικές χώρες, οι οποίες εκτιμούν πως η δήλωση αντανακλούσε μάλλον μια ευρωπαϊκή προτεραιότητα", δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο διπλωμάτης αφρικανικής χώρας, ο οποίος διατηρεί την ανωνυμία του.

Ευρωπαϊκή πηγή, σύμφωνα πάντοτε με το Γαλλικό Πρακτορείο, δήλωσε ότι το θέμα "δεν έχει ακόμη τελειώσει" προσθέτοντας ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα εργαστεί καθ' όλη τη διάρκεια της διάσκεψης.
ΠΗΓΗ:enet.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Το Εκστρατευτικό Σώμα Ελλάδος στην Κορέα - 60 χρόνια από τον «Ξεχασμένο Πόλεμο»


Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στη διάσκεψη του Καΐρου, το φθινόπωρο του 1943, συμφωνήθηκε μεταξύ των ηγετών, του Αμερικανού Προέδρου Ρούσβελτ, του Βρετανού Πρωθυπουργού Τσώρτσιλ και του Αρχηγού της Κίνας Στρατάρχη Τσαγκ-Κάι-Σεκ, όπως η Κορέα καταστεί ελεύθερη και ανεξάρτητη, απαλλαγμένη από την ιαπωνική κατοχή.
Η απόφαση αυτή έγινε αποδεκτή και από τη Σοβιετική Ένωση στο Πότσδαμ το 1945, όταν και αυτή κήρυξε τον πόλεμο κατά της Ιαπωνίας. Για το σκοπό αυτό αποφασίστηκε όπως τα ρωσικά στρατεύματα αφοπλίσουν το βόρειο τμήμα της Κορέας και τα αντίστοιχα αμερικανικά το νότιο.
Μετά την ήττα της Ιαπωνίας το 1945 και την είσοδο των σοβιετικών και των αμερικανικών στρατευμάτων στην Κορέα, δημιουργήθηκαν δύο ζώνες με διαχωριστικά σύνορα που ορίζονταν από τον 38ο βόρειο παράλληλο που τέμνει τη χώρα περίπου στη μέση. Τη βόρεια ζώνη κατέλαβαν οι Ρώσοι και τη νότια οι Αμερικανοί.
Στη Βόρεια Κορέα, με πρωτεύουσα την Pyongyang, οι Ρώσοι, από το φθινόπωρο του 1948, συγκρότησαν Λαϊκή Δημοκρατία, ενώ στη Νότια Κορέα, με πρωτεύουσα τη Σεούλ, η εθνοσυνέλευση, που προέκυψε από ελεύθερες εκλογές το Μάιο του 1948 (υπό την εποπτεία του ΟΗΕ) , ανακήρυξε τη Δημοκρατία της Κορέας.
Το καθεστώς της Βόρειας Κορέας διακήρυττε ότι …η εξουσία της κυβέρνησης της Λαϊκής Δημοκρατίας εκτείνεται σε όλη την Κορέα και συγχρόνως επεδίωκε την εσωτερική υποταγή της Νότιας Κορέας. Αποτέλεσμα των προθέσεων της Βόρειας Κορέας ήταν στις 25 Ιουνίου του 1950, τα στρατεύματά της να επιτεθούν αιφνιδιαστικά και απροκάλυπτα εναντίον της Δημοκρατίας της Νότιας Κορέας.
Αμέσως αντέδρασε ο ΟΗΕ και το Συμβούλιο Ασφαλείας, που συνήλθε την επομένη της εισβολής, στις 26 Ιουνίου 1950, χαρακτήρισε την επίθεση του Βορειοκορεατικού Στρατού εναντίον της Δημοκρατίας της Νότιας Κορέας ως προσβολή και κίνδυνο για την παγκόσμια ειρήνη. Κάλεσε τους εισβολείς να αποσύρουν αμέσως τα στρατεύματά τους βόρεια του 38ου παραλλήλου και συγχρόνως απηύθυνε έκκληση προς όλα τα κράτη - μέλη του ΟΗΕ, όπως συνδράμουν με κάθε τρόπο στην υλοποίηση της απόφασης αυτής.


Η Ελλάδα σεβόμενη τις υποχρεώσεις της ως μέλος του ΟΗΕ, ανταποκρίθηκε στη σχετική έκκληση του οργανισμού και συμμετείχε στον πόλεμο με δυνάμεις Στρατού και Αεροπορίας.


Στον πόλεμο επίσης συμμετείχαν : Αιθιοπία (με στρατό), Αυστραλία (με στρατό, ναυτικό και αεροπορία), Βέλγιο (με στρατό), Βρετανία (με στρατό, ναυτικό και πεζοναύτες), Γαλλία (με στρατό και ναυτικό), Ελλάδα (ενισχυμένο τάγμα πεζικού και σμήνος μεταφορικών αεροσκαφών), Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (με στρατό, ναυτικό, αεροπορία, πεζοναύτες), Καναδάς (με στρατό, ναυτικό, αεροπορία), Κολομβία (με στρατό και ναυτικό), Λουξεμβούργο (με στρατό), Νέα Ζηλανδία (με στρατό και ναυτικό), Νότιος Αφρική (με αεροπορία), Ολλανδία (με στρατό), Ταϊλάνδη (με στρατό, ναυτικό, αεροπορία), Τουρκία (με στρατό) και Φιλιππίνες (με στρατό). Υγειονομικές μονάδες έστειλαν η Δανία, οι Ινδίες, η Ιταλία, η Νορβηγία και η Σουηδία. Την ηγεσία και τη βάση των δυνάμεων επέμβασης αποτέλεσαν οι Ενοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ. Ο εξοπλισμός όλων των στρατιωτικών δυνάμεων ήταν αμερικανικής προέλευσης, πλην του βρετανικού τμήματος που ήταν βρετανικής κατασκευής. Τέλος, όλα τα εκστρατευτικά σώματα και υγειονομικές μονάδες αποτέλεσαν οργανικά τμήματα υπό τη διοίκηση αμερικανικών μεραρχιών και αντίστοιχων αμερικανικών μονάδων αεροπορίας και ναυτικού, πλην της βρετανικής Μεραρχίας που τέθηκε υπό αμερικανικό σώμα στρατού ("Το Εκστρατευτικό Σώμα Ελλάδος εις Κορέαν, 1950 - 1955", έκδοσις Διευθύνσεως Ιστορίας Στρατού, Αθήναι 1977, σελ. 13).


Το αρχικό Εκστρατευτικό Σώμα Ελλάδος, το οποίο απεστάλη στην Κορέα την περίοδο Νοεμβρίου 1950 μέχρι και 22 Αυγούστου 1951, αποτελούνταν από τη Διοίκηση με το Επιτελείο της και το Τάγμα του ΕΚΣΕ, συνολικής δύναμης 851 ανδρών με 63 οχήματα.

Αναχώρησε για την Κορέα από τον Πειραιά με το αμερικανικό οπλιταγωγό "Tζένεραλ Χαν” στις 16 Νοεμβρίου και αποβιβάστηκε στις 9 Δεκεμβρίου 1950 στο λιμάνι του Πουσάν στην Νότια Κορέα, εντασσόμενο στο 7ο σύνταγμα Ιππικού της Αμερικανικής Μεραρχίας, ενώ όταν αργότερα το ΕΚΣΕ απετέλεσε Σύνταγμα εντάχθηκε στην 3η αμερικανική Μεραρχία και εγκαταστάθηκε στην αμυντική τοποθεσία Τσορβόν.

(Να σημειώσουμε εδώ ότι οι Αμερικανοί επενέβησαν πρώτοι με τις δυνάμεις τους που στάθμευαν στην Ιαπωνία και το γενικό πρόσταγμα των επιχειρήσεων είχε ο στρατηγός Ντάγκλας Μακ Άρθουρ).
Από 23 Αυγούστου 1951 μέχρι Δεκέμβριο 1953, η Ελληνική δύναμη αυξήθηκε στους 1063 άνδρες, ενώ μετά την επίτευξη εκεχειρίας από Ιανουάριο 1954 μέχρι Μάιο 1955 απετέλεσε Σύνταγμα με δύναμη 2163 ανδρών.
Εν συνεχεία, μειώθηκε στους 850 άνδρες, ενώ από Ιούλιο 1955 μέχρι Δεκέμβριο 1955 στους 191 άνδρες. Τελικά από Ιανουάριο 1956 μέχρι Μάιο 1958 παρέμεινε στην Κορέα αντιπροσωπευτικό τμήμα αποτελούμενο από 1 Αξιωματικό και 9 Οπλίτες.
Μετά την αρχική αποστολή και έως το 1955 πραγματοποιήθηκαν 22 αποστολές αντικαταστάσεως. Ετσι στο χρονικό διάστημα 1950 - 1955 στάλθηκαν στην Κορέα 669 αξιωματικοί και υπαξιωματικοί και 9.586 οπλίτες του ελληνικού στρατού (σύνολο ανδρών: 10.225).
Το ΕΚΣΕ διακρίθηκε κατ’ επανάληψη είτε κατά την κατάληψη υψωμάτων είτε αμυντικών θέσεων, όπως του υψώματος 381 (Ιανουάριος του 1951), 326 (Μάρτιος του 1951) και 655.
Στη συνέχεια (Οκτώβριος του 1951), μετά από 3ήμερη σφοδρή επίθεση, πέτυχε την κατάληψη του πολύ σημαντικού λόγω της τοποθεσίας, ζωτικού υψώματος 313 – Σκότς κοντά στον ποταμό Ιμτζίν. Πρόκειται για την πλέον αιματηρή επιχείρησή του με 28 νεκρούς και 87 τραυματίες.
Η επιτυχία αυτή του ΕΚΣΕ, που βελτίωσε την αμυντική συμμαχική γραμμή, προκάλεσε την τιμητική διάκριση μεταξύ των συμμαχικών Μονάδων που συμμετείχαν και έτυχε ηθικής αμοιβής με την απονομή ευαρέσκειας από τους Προέδρους των ΗΠΑ και Νοτίου Κορέας.
Η αξιόλογη δράση του ΕΚΣΕ συνεχίσθηκε με αμείωτο ρυθμό και ένταση με επιτυχείς επιθέσεις κατά των υψωμάτων ΚΕΛΛΥ και 167. Επίσης, η δράση του στη μεγάλη επίθεση κατά του ζωτικού υψώματος ΜΕΓΑΛΟ ΝΟΡΙ (Σεπτέμβριος του 1952), για την αποκατάσταση της απολεσθείσης αμυντικής γραμμής, επισφράγισε μεταξύ του συμμαχικού Στρατού το «λίαν αξιόμαχό» του.
Οι τελευταίες μάχες του ΕΚΣΕ για την απόκρουση σφοδρότατων επιθέσεων του εχθρού, που επιχειρούσαν την κατάληψη του υψώματος ΧΑΡΡΥ (Ιούνιος του 1953) και τη διάσπαση της κατεχόμενης από το Τάγμα αμυντικής γραμμής ΓΙΟΜΙΝΓΚ, κορύφωσαν την αίγλη του και του εξασφάλισαν τιμητική θέση μεταξύ των εκστρατευτικών Σωμάτων των διαφόρων Κρατών που συμμετείχαν.
Αντίστοιχα το Σμήνος (13ο Σμήνος Μεταφορών), συγκροτήθηκε στα μέσα Οκτωβρίου 1950 και απογειώθηκε για την εμπόλεμη περιοχή της Κορέας στις 11 Νοεμβρίου του ιδίου έτους.
Αποτελείτο από επτά αεροσκάφη της 355 Μοίρας Μεταφορών, που έδρευε στην Αεροπορική Βάση της Ελευσίνας και από προσωπικό επιλεγμένο από διάφορες ειδικότητες. Τον Αύγουστο του 1951 προστέθηκαν δύο ακόμα αεροσκάφη Dakota σε αναπλήρωση απολεσθέντων. Έτσι το σύνολο των αεροσκαφών που διατέθηκαν από την Ελλλαδα ανήλθε στον αριθμό εννέα.
Τα πληρώματα διέθεταν ήδη πείρα από το μέτωπο της Μέσης Ανατολής 1941-44. Στις εκάστοτε αντικαταστάσεις του προσωπικού στέλνονταν μαζί με παλαιά στελέχη και νέα, από τη Σχολή Ικάρων των Τμημάτων Μονίμων και Εφέδρων και από τη νεοσύστατη Σχολή Αεροναυτίλων.
Δεν θα πρέπει να αγνοηθεί το γεγονός ότι η Ελληνική Αεροπορία για πρώτη φορά στην ιστορία της εκτελούσε ένα τόσο μεγάλο διηπειρωτικό ταξίδι.
Οι Έλληνες αεροπόροι με τα μεταγωγικά αεροσκάφη της τότε τεχνολογίας, αφού τόλμησαν και πέτυχαν ένα ταξίδι μετάβασης πραγματική Οδύσσεια, που έκρυβε πολλούς κινδύνους, κυρίως πάνω από την περιοχή του Ειρηνικού, μετά από 21 ημέρες ταξιδιού και συνολικά περίπου 58 ώρες πτήσεων (ακολουθώντας το δρομολόγιο Ελευσίνα - Κύπρος - Σαουδική Αραβία - Πακιστάν - Ινδία - Ταϊλάνδη - Ινδοκίνα - Φιλιππίνες – Οκινάουα), έφθασαν στη Βάση Itazouke της Ιαπωνίας την 1η Δεκεμβρίου 1950.
Αμέσως μετά την άφιξή του το 13ο Σμήνος Μεταφορών εντάχθηκε στην 21η Αμερικανική Μοίρα της 374 Πτέρυγας Μεταφορών, λόγω της ανάγκης για άμεση συμμετοχή του στις επιχειρήσεις.
Τα αεροπλάνα του Σμήνους, με τα ελληνικά χρώματα και με την επιγραφή «ROYAL HELLENIC AIR FORCE», είχαν ως αποστολές :
τον εφοδιασμό εγκλωβισμένων συμμαχικών δυνάμεων, μεταφορά τραυματιών, προσωπικού, αιχμαλώτων, ταχυδρομείου και πάσης φύσεως υλικού, ρίψεις εφοδίων, πυρομαχικών και αλεξιπτωτιστών, καθώς επίσης και αποστολές ψυχολογικών επιχειρήσεων και συλλογής πληροφοριών.
Τα θρυλικά Dakota πρόσφεραν ένα ιδιαίτερα σημαντικό έργο, καθώς ήταν ευέλικτα στην εκμετάλλευση. Μπορούσαν άμεσα να ανταποκριθούν στις εκάστοτε παρουσιαζόμενες ανάγκες, είχαν τη δυνατότητα να προσγειώνονται σε μικρού μήκους διαδρόμους, πρόχειρα κατασκευασμένους για τις ανάγκες των επιχειρήσεων.
Τα αεροδρόμια και τα πεδία προσγείωσης της Κορέας έκρυβαν πολλούς κινδύνους.
Υπήρχαν ελλείψεις σε ραδιοβοηθήματα, ο έλεγχος της εναέριας κυκλοφορίας είχε υποτυπώδη οργάνωση, υπήρχαν δυσμενείς παράγοντες όπως η ιδιάζουσα μορφολογία του εδάφους, οι έντονες καιρικές συνθήκες, η επίδραση στους χειμωνιάτικους μήνες των πολικών μαζών της Μαντζουρίας, η συνεχής ως εκ τούτου παρουσία χιονιού, πάγου, ισχυρότατης παγοποίησης στα σύννεφα και μαζί η ολισθηρότητα των διαδρόμων.
Αξιομνημόνευτες είναι οι αποστολές στο αεροδρόμιο Yoju. Επρόκειτο περί εδαφικής λωρίδας πολύ περιορισμένων διαστάσεων, που βρισκόταν σε κατηφορικό τμήμα ορεινού συγκροτήματος.
Στο πρώτο διάστημα η έδρα του Σμήνους ήταν στην Ιαπωνία, διαδοχικά στα αεροδρόμια Itazouke, Tachikawa και Ashiya. Στο διάστημα αυτό το Σμήνος επιχειρούσε στο θέατρο επιχειρήσεων της Κορέας με κλιμάκια, εξορμώντας από τα αεροδρόμια της κορεατικής χερσονήσου Yompo, Pusan-East, Taegu και Kimpo.
Από τον Ιανουάριο του 1952 όλη η δύναμη του Σμήνους επιχειρούσε πλέον από την Κορέα, πρώτα από το αεροδρόμιο της Σεούλ και στη συνέχεια από το Kimpo.
Το Σμήνος, πριν ακόμη τα πληρώματά του προσαρμοστούν στις συνθήκες του περιβάλλοντος και του πολέμου, διετάχθη όπως μεταβεί κλιμάκιο αεροσκαφών του στην Κορέα, για τη διάσωση τραυματιών από το πεδίο της μάχης.
Τρία ελληνικά αεροσκάφη μαζί με άλλα ιδίου τύπου της 21ης Αμερικανικής Μοίρας, έλαβαν μέρος στη διάσωση 4.700 τραυματιών της 1ης Αμερικανικής Μεραρχίας Πεζοναυτών.
Η μεραρχία αυτή μαχόταν πέραν του 38ου Παραλλήλου στη Βόρεια Κορέα και απειλούμενη με καταστροφή από τα κινεζικά στρατεύματα στην περιοχή του Koto-ri, συμπτυσσόταν προς το λιμάνι Hungam, όπου θα επιβιβαζόταν σε πλοία.
Τα αεροσκάφη Dakota δημιουργώντας αερογέφυρα, παραλάμβαναν τους πολυάριθμους τραυματίες από τον εντός της ζώνης μάχης πρόχειρο διάδρομο στο Hangaru-ri και τους μετέφεραν στο κοντινό αεροδρόμιο Yonpo, από όπου μεγάλα αεροσκάφη τους μετέφεραν σε νοσοκομεία της Ιαπωνίας.
Αργότερα, ολόκληρη η 21η Μοίρα και το 13ο Σμήνος τιμήθηκαν με την προσωπική ευαρέσκεια του Προέδρου των ΗΠΑ, ενώ οι χειριστές και τα πληρώματα που έλαβαν μέρος στην επική αυτή επιχείρηση με το “Μετάλλιο Αέρος”(Air Medal) των ΗΠΑ, για ηρωισμό και πράξεις που υπερέβαιναν κατά πολύ το καλώς εννοούμενο καθήκον. Από τα Ελληνικά πληρώματα παρασημοφορήθηκαν εννέα αξιωματικοί, έξι υπαξιωματικοί και τέσσερις σμηνίτες.
Επίσης, αναφέρονται οι αποστολές στα νησιά πέραν του 38ου παραλλήλου εντός της εχθρικής περιοχής, Paeng Yong Do και Cho Do. Οι εκεί πρόχειροι διάδρομοι είχαν αντίστοιχα τους κωδικούς Κ-53 και Κ-54.
Η προσέγγιση γινόταν στον «αφρό της θάλασσας» και οι προσγειώσεις με μεγάλη επιδεξιότητα και προσοχή, λόγω των ανώμαλων συνθηκών και των ισχυρών πολλές φορές ανέμων.
Ιδιαίτερα στο Κ-53, στο νησί το επονομαζόμενο Leopard Base, (είναι το νησί που πρόσφατα πλήγηκε από πυρά της Βόρειας Κορέας), οι προσγειώσεις και οι απογειώσεις πραγματοποιούνταν πάνω στην ανθεκτική αργιλώδη επιφάνεια που άφηνε η θάλασσα, όταν υποχωρούσε, με βάση τον χρόνο που διαρκούσε η άμπωτη.
Αναφερόμενοι σε αριθμούς, το Σμήνος κατά τη διάρκεια της δράσης του στην Κορέα εκτέλεσε 2.916 πολεμικές αποστολές με 13.777 ώρες πτήσεων. Μετέφερε συνολικά 70.568 επιβάτες, 9.243 τραυματίες και 11.104.550 λίβρες εφοδιαστικού υλικού. Επιπλέον έκανες ρίψεις 17.000 λιβρών πυρομαχικών και εφοδίων.
Το 13ο Σμήνος, κατόπιν αποφάσεως της Ελληνικής Κυβέρνησης τερμάτισε την παραμονή του στην Κορέα το 1955. Προετοιμάστηκε για την επιστροφή του στην Αεροπορική Βάση Ashiya της Ιαπωνίας και στις 8 Μαΐου απογειώθηκε με τα πέντε εναπομείναντα στη δύναμή του αεροσκάφη, για να προσγειωθεί μετά από ενδιάμεσους σταθμούς στην Ελευσίνα στις 23 Μαΐου του 1955.
Το ελληνικό Εκστρατευτικό Σώμα είχε επιδείξει και φιλανθρωπικό έργο στην Κορέα. Οι γιατροί και οι νοσοκόμοι του τάγματος παρείχαν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε Κορεάτες, ενήλικες και παιδιά, θύματα του πολεμικών συγκρούσεων, ενώ με έρανο μεταξύ του προσωπικού του ΕΚ.Σ.Ε. πραγματοποιήθηκε η ανέγερση του ναού του Αγίου Νικολάου στο κέντρο της Σεούλ.
Ο πόλεμος της Κορέας διήρκεσε τρία χρόνια και ένα μήνα (25 Ιουνίου 1950 - 27 Ιουλίου 1953) χωρίς θεωρητικά να έχει λήξει μέχρι τις μέρες μας, αφού δεν έχει υπογραφεί συνθήκη ειρήνης.
Οι συνολικές απώλειες και των δύο στρατοπέδων έφθασαν τα 2 εκατομμύρια ψυχές, ενώ κάποιοι αναλυτές τις ανεβάζουν σε 4 εκατομμύρια.
Στο πεδίο της μάχης έχασαν τη ζωή τους περίπου 100.000 άνδρες των Νοτιοκορεατών και των Συμμάχων τους και 280.000 τραυματίστηκαν, ενώ για τους Βορειοκορεάτες και τους Συμμάχους τους οι νεκροί ξεπέρασαν τους 400.000 και οι τραυματίες τους 486.000.
Από Ελληνικής πλευράς κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων στην Κορέα έχασαν τη ζωή τους 6 Αξιωματικοί και 168 Οπλίτες του Στρατού Ξηράς και 12 στελέχη της Πολεμικής Αεροπορίας (μεταξύ αυτών και ο Δκτής του Σμήνους).
Οι τραυματισθέντες ανήλθαν σε 33 Αξιωματικούς και 577 Οπλίτες.
Επίσης απωλέσθηκαν τα 4 από τα 9 διατεθέντα αεροσκάφη.
Η Κυβέρνηση των ΗΠΑ απένειμε στην πολεμική Σημαία και στους άνδρες του ΕΚΣΕ έξι Πολεμικούς Σταυρούς (Distinguished Service), 32 Ασημένιους (Silver Stars), 110 Χάλκινους (Bronze Stars) και 19 Αεροπορικά Μετάλλια (Air Medals) σε άνδρες του 13ου Σμήνους
Μεταφορών.
Η Νότια Κορέα σε αναγνώριση της θυσίας των 186 Ελλήνων Μαχητών και σε ένδειξη ευγνωμοσύνης, ανήγειρε στην περίφημη κοιλάδα των Ηρώων (τοποθεσία Γιουτζού Κιουν Τζι Ντο), κοντά στη Σεούλ, μεγαλοπρεπέστατο μνημείο πεσόντων για τους Έλληνες μαχητές, όπου σε πλάκα αναγράφεται: «Οι γενναίοι αυτοί στρατιώτες της Ελλάδος ενσάρκωσαν το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον. Τιμή και δόξα τοις πεσούσι πολεμισταίς».
Το 1993 για τον ίδιο σκοπό ένα άλλο μνημείο κατασκευάστηκε στη Θεσσαλονίκη, ενώ το 2004, με δαπάνες της Κορέας σε χώρο που διέθεσε ο Δήμος Παπάγου, ένα μνημείο τιμά και θυμίζει στους επισκέπτες και τους περαστικούς, ονομαστικά, τους νεκρούς εκείνου του αγώνα.
Διαβάστε περισσότερα...

Η οικολογική πόλη του μέλλοντος θα είναι υπόγεια

Την αξιοποίηση ενός εγκαταλελειμμένου λατομείου διαμαντιών στη Σιβηρία και την μετατροπή του σε μια υπόγεια πόλη σχεδιάζει ρωσικός κατασκευαστικός όμιλος.

Αν τα σχέδια αυτά γίνουν πραγματικότητα, η Eco-city 2020 θα είναι μία πόλη 100.000 κατοίκων, χτισμένη σε βάθος 550 μέτρων, χωρισμένη σε τρία επίπεδα τα οποία διαπερνούν κατακόρυφα μία φάρμα και δασικές εκτάσεις τα οποία θα περιβάλλονται από συγκροτήματα κατοικιών, πάρκα ψυχαγωγίας, αλλά και ένα υπερσύγχρονο ερευνητικό κέντρο.

Όλη αυτή η κατασκευή θα θωρακίζεται από τα καιρικά φαινόμενα χάρη σε ένα γυάλινο θόλο και οι ανάγκες του πληθυσμού σε ηλεκτρισμό και θέρμανση θα καλύπτονται από τον ήλιο.
Η υλοποίηση του εξαιρετικά φιλόδοξου σχεδίου δεν θα είναι εύκολη υπόθεση καθώς η περιοχή είναι αρκετά αφιλόξενη.
Τους περισσότερους μήνες, το έδαφος καλύπτεται από......πάγο που το καλοκαίρι μετατρέπεται σε λάσπη και όσα κτήρια βρίσκονται τριγύρω απ’το λατομείο στηρίζονται σε αυτοσχέδιους λοφίσκους για να μην καταρρεύσουν.


Όμως παρόλο που το χειμώνα η θερμοκρασία στην περιοχή πέφτει στους μείον 40 βαθμούς Κελσίου, στην περιοχή επικρατεί συνήθως ηλιοφάνεια, συνεπώς τα σχέδια της εταιρίας να καλύψει με ηλιακούς συλλέκτες τη στέγη του ορυχείου ώστε η πόλη να είναι ενεργειακά αυτάρκης, φαίνονται να είναι πραγματοποιήσιμα.
ΠΗΓΗ:econews.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

JOHN CALE - Ο εγκέφαλος των Velvet Underground

Από τον Γιάννη Πετρίδη

Δεν είναι πολλοί οι συντελεστές της μουσικής ροκ που μπορούν να ισχυριστούν ότι η παρουσία τους είχε μεγαλύτερη σημασία γι' αυτό το μουσικό είδος, από τον μουσικό, συνθέτη και παραγωγό John Cale.

Ο γεννημένος στη Νότια Ουαλία, πιανίστας και βιολιστής, που έχει κλασικές σπουδές στο ενεργητικό του, είναι από τα σημαντικότερα ονόματα στον χώρο της αμερικανικής avant garde μουσικής.


Ξεκίνησε την καριέρα του ως μαθητής και αργότερα συνεργάτης τού καλλιτέχνη της τζαζ LaMonte Young, ο οποίος κινούνταν στον χώρο της μινιμαλιστικής μουσικής, και συνεχίστηκε με τη συμμετοχή του, σαν ιδρυτικό μέλος στους Velvet Underground, συγκρότημα που έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του αμερικανικού ροκ στη δεκαετία......του '60.

Ο Cale σπούδασε στη Βρετανία, στο κολέγιο Goldsmith, κάτω από την καθοδήγηση του συνθέτη Humphrey Searle, και στη συνέχεια κέρδισε μία υποτροφία και πήγε στην Αμερική το 1963, για να μελετήσει σύγχρονες τότε μουσικές φόρμες σε ένα μουσικό εργαστήριο της Μασαχουσέτης, όπου είχε μία πρώτη επαφή με συνθέτες όπως οι Aaron Copeland, Leonard Bernstein και ο δικός μας Ianis Xenakis.


Στις 9 Σεπτεμβρίου του 1963, ο Cale μαζί με τον προοδευτικό συνθέτη John Cage και άλλους μουσικούς παίρνουν μέρος σ' έναν καλλιτεχνικό μαραθώνιο διάρκειας 18 ωρών, όπου παίζουν στο πιάνο, για πρώτη φορά, το έργο του Eric Satie Vexations.

Η παρουσία του στην περιθωριακή καλλιτεχνική κοινότητα του Μανχάταν οδήγησε στη γνωριμία του με τον Lou Reed και την αξιοποίηση ηλεκτρικών πια μουσικών οργάνων, σε ήχους που θα παρουσιάσουν με το συγκρότημα των Velvet Underground, για τους οποίους ο Cale θα παίζει όργανο, μπάσο και ηλεκτρική βιόλα.

Η πειραματική μορφή των μουσικών του κατευθύνσεων, σε συνδυασμό με τις ποπ εμπνεύσεις του Lou Reed οδήγησαν στη δημιουργία των δύο πρώτων δίσκων των Velvet Underground. Στη συνέχεια, ο Cale αποχώρησε από το συγκρότημα λόγω διαφωνιών που είχε με τον Lou Reed και έκανε παραγωγή στο άλμπουμ της Nico, The Marble Index. Με τη Nico, που είχε ήδη συνεργαστεί συμμετέχοντας ως μουσικός και στιχουργός σε δύο τραγούδια στο πρώτο της άλμπουμ Chelsea Girl, που κυκλοφόρησε το 1967, θα έχει και άλλες συνεργασίες στη συνέχεια, ενώ θα κάνει παραγωγή και στο συγκρότημα των Stooges, που είχε φτιάξει ο Iggy Pop.

Το 1970 αρχίζει η προσωπική του καριέρα με το άλμπουμ Vintage Violence και η παράλληλη ενασχόλησή του ως παραγωγού, με ονόματα όπως οι Patti Smith, Nick Drake, Kevin Ayers, Modern Lovers και Jonathan Richman.

Με τον Nick Drake γνωρίστηκαν κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης τού δεύτερου δίσκου του Drake, Bryter Later.

Ταυτόχρονα, σε μια επίδειξη του πολύπλευρου ταλέντου του, θα κάνει μείξεις σε δίσκους καλλιτεχνών, όπως οι Paul Revere and The Raiders και η Barbra Streisand.

Αργότερα, στις επιδόσεις του ως παραγωγού περιλαμβάνονται και οι δίσκοι που έκανε με τους Squeeze, Marc Almond, Happy Mondays, Siouxsie and The Banshees κ.ά.

Το δεύτερο άλμπουμ του θα ηχογραφηθεί με τον μουσικό Terry Riley, που κι αυτός είχε κλασικές σπουδές στη μουσική. Το Church of Anthrax θα είναι ορχηστρικό στο μεγαλύτερο μέρος του. Σε κλασικό ύφος θα είναι γραμμένο και το τρίτο του προσωπικό άλμπουμ, με τίτλο The Academy in Peril, που κυκλοφόρησε το 1972. Σ' αυτό το ύφος θα επιστρέψει ύστερα από αρκετά χρόνια στη δεκαετία του '80, όταν θα αρχίσει να γράφει μουσική για τον κινηματογράφο.

Το επόμενο άλμπουμ του είναι το Paris 1919, που θα εγκαινιάσει τη νέα μουσική του κατεύθυνση και θα οδηγήσει στην τριλογία των άλμπουμ Fear, που είχε αρκετά στοιχεία από τον χώρο του χαρντ ροκ, Slow Dazzle, θύμιζε την ατμόσφαιρα των δίσκων τού Phil Spector και του Brian Wilson με τους Beach Boys, (ο Cale έχει δηλώσει ότι όταν επέστρεψε στην Αγγλία εκείνη την περίοδο, είχε κουβαλήσει όλους τους δίσκους των Beach Boys και τους άκουγε συνέχεια, και Helen Of Troy, στα οποία συμμετείχαν και άλλοι γνωστοί καλλιτέχνες της εταιρείας Island, όπως οι Brian Eno, Phil Manzanera των Roxy Music και ο Chris Spedding.

Στο ενδιάμεσο θα κυκλοφορήσει και το ζωντανά ηχογραφημένο June 1 1974, στο οποίο συμμετείχαν και οι Brian Eno, Nico και ο Kevin Ayers.

Στη δεκαετία του '80 θα προσπαθήσει να κάνει εμπορική επιτυχία με την κυκλοφορία του άλμπουμ Honi Soit, το οποίο θα κυκλοφορήσει σε νέα δισκογραφική εταιρεία, την Α & Μ, χωρίς να τα καταφέρει, όπως και στις υπόλοιπες προσπάθειες που έκανε στη συνέχεια ηχογραφώντας δίσκους για την εταιρεία Ze και την Beggars Banquet. Η δεκαετία του '80 θα κλείσει με την παρουσίαση ποιημάτων του Dylan Thomas σε συναυλίες που ακολούθησαν.

Στην τελευταία δεκαετία του περασμένου αιώνα συνεργάζεται ξανά με τον Brian Eno, ο οποίος έχει χαρακτηρίσει τον Cale μουσική μεγαλοφυΐα, στο άλμπουμ Wrong Way Up και στο Words For Dying -γράφουν μαζί το The Soul Of Carmen Miranda.

Το 1991 θα ερμηνεύσει το Hallelujah στο άλμπουμ που ηχογραφήθηκε προς τιμήν του Leonard Cohen -το τραγούδι, το 2001, θα συμπεριληφθεί στο σάουντρακ της ταινίας Shrek- και το 1992 θα κάνει άλλη μία συμμετοχή στον δίσκο του Hector Zazou, Sahara Blue, που ηχογραφήθηκε με τραγούδια βασισμένα σε ποιήματα του Αρθούρου Ρεμπώ.
Με τον Zazou θα συνεργαστεί ξανά το 1994, τραγουδώντας μαζί με τη Suzanne Vega ένα τραγούδι με τίτλο The Long Voyages, του οποίοι οι στίχοι είναι βασισμένοι στο ποίημα του Οσκαρ Ουάιλντ, Les Silhouettes.

Το 1993 ο θάνατος του κοινού τους φίλου, Andy Warhol, θα οδηγήσει στη συνεργασία του με τον Lou Reed και στην κυκλοφορία του άλμπουμ Songs For Drella.
Στη δεκαετία του '90, θα γράψει μουσική για αρκετές κινηματογραφικές ταινίες, Paris S'eveille, Suivi D'Autres Compositions (1991), 23 Solo Pieces Pour La Naissance de L'Amour (1993), Antartida (1995), Ν'oublie Pas Que Tu Vas Mourir (1995), Somewhere In The City (1998), Le Vente De La Nuit (1999) κ.ά.

Το 2003 θα ηχογραφήσει, με παραγωγό τον Nick Franglen των Lemon Jelly, το άλμπουμ Hobo Sapiens, που θα τον βοηθήσει να προσεγγίσει νεότερο κοινό και προς το τέλος της περασμένης δεκαετίας θα συνεργαστεί και με άλλα καινούρια ονόματα, όπως ο James Murphy, γνωστός ως LCD Soundsystem και ο Danger Mouse.
Ονόματα, όπως οι King Crimson, Pink Floyd, Roxy Music, Nick Drake, Patti Smith, Tom Waits και Television, οφείλουν αρκετά στον Cale και αρκετοί από αυτούς έχουν εκφράσει τον θαυμασμό τους για το μουσικό του έργο, εκθειάζοντας τον ρόλο που έπαιξε στην καριέρα τους η μουσική του.
Διαβάστε περισσότερα...