Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012
H τελετή έναρξης των Αγώνων της 30ης Ολυμπιάδας
Το Ολυμπιακό Στάδιο του Λονδίνου γίνεται απόψε το βράδυ ο σύγχρονος «ομφαλός της Γης», καθώς δισεκατομμύρια ζευγάρια μάτια απ΄ όλες τις γωνιές του πλανήτη θα παρακολουθήσουν την τελετή έναρξης των Αγώνων της 30ης Ολυμπιάδας, που αρχίζουν επισήμως το βράδυ στις 9 (11 μ.μ. ώρα Ελλάδας).
Χιλιάδες αθλητές από τις 204 χώρες που συμμετέχουν στους Αγώνες θα παρελάσουν στο Ολυμπιακό Στάδιο, με πρώτον απ΄ όλους τον σημαιοφόρο της ελληνικής αποστολής, Αλέξανδρο Νικολαϊδη, στο πρώτο μέρος της τελετής.
Στη συνέχεια θα έχουμε τις ομιλίες και την επίσημη έναρξη των Αγώνων, την οποία κατά παράδοση κάνει ο ανώτατος πολιτειακός άρχων της διοργανώτριας χώρας (στην περίπτωση της Μεγάλης Βρετανίας, η Βασίλισσα Ελισάβετ), το άναμμα του Ολυμπιακού Βωμού από τον τελευταίο λαμπαδηδρόμο και την εκφώνηση του όρκου αθλητών και κριτών.
Θα ακολουθήσει το καλλιτεχνικό πρόγραμμα, το οποίο έχει επιμεληθεί ο βραβευμένος με όσκαρ σκηνοθέτης Ντάνι Μπόιλ.
Ως είθισται, πολλά κομμάτια της τελετής παραμένουν…«επτασφράγιστο μυστικό» και μάλιστα αρκετά εξ αυτών παραλείφθηκαν από τη χθεσινή γενική πρόβα, προκειμένου να μην διαρρεύσουν μέσω του Τύπου ή των ιστότοπων κοινωνικής δικτύωσης.
Η τελετή, που φέρει τον τίτλο «Τα νησιά των θαυμάτων» (Isles of Wonder) και κόστισε 27 εκατομμύρια λίρες, φιλοδοξεί να «διασχίσει» τη βρετανική ιστορία και να την «παντρέψει» με τη σύγχρονη εικόνα της χώρας.
Ο Μπόιλ έχει δηλώσει ότι θα ήθελε η τελετή έναρξης του Λονδίνου να παρομοιαστεί με εκείνη των Ολυμπιακών του Σίδνεϊ, το 2000, αλλά είναι σίγουρο ότι έχει ετοιμάσει αρκετές πρωτοτυπίες, με στόχο να εντυπωσιάσει τους τηλεθεατές, αλλά και τους θεατές, οι οποίοι έχουν πληρώσει ως και 2.012 λίρες για να εξασφαλίσουν μία θέση στις εξέδρες του Ολυμπιακού Σταδίου (μέχρι χθες πάντως δεν είχαν εξαντληθεί τα πλέον ακριβά εισιτήρια).
Σε ό,τι αφορά τη διάρκεια της τελετής, το πρώτο μέρος κρατάει κατά το πρωτόκολλο, περίπου μιάμιση ώρα, και η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή δεν είναι διατεθειμένη να κάνει... εκπτώσεις, αν και αποδέχθηκε να μειωθεί ο αριθμός των συνοδών που θα παρελάσουν μαζί με τις εθνικές αποστολές.
Για το καλλιτεχνικό μέρος, φημολογείται ότι υπήρξαν πιέσεις στον Μπόιλ να μειώσει τη διάρκειά του, προκειμένου να εξασφαλιστεί η ομαλή αποχώρηση των θεατών από το χώρο του Ολυμπιακού Πάρκου, εντός του (διευρυμένου) ωραρίου λειτουργίας των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς.
Η παρέλαση των αποστολών θα αρχίσει, όπως συμβαίνει πάντα, με την Ελλάδα, και θα ολοκληρωθεί με τη διοργανώτρια χώρα, τη Μεγάλη Βρετανία.
Να σημειωθεί ότι υπάρχουν αθλητές που θα παρελάσουν υπό την Ολυμπιακή σημαία (όπως στην περίπτωση του Νότιου Σουδάν, που έχει κηρυχθεί ανεξάρτητο κράτος αλλά δεν έχει αναγνωριστεί ακόμη από τη ΔΟΕ).
Οι 204 χώρες που θα συμμετάσχουν στην τελετή έναρξης:
1. Ελλάδα (GRE)
2. Αφγανιστάν (AFG)
3. Αλβανία (ALB)
4. Αλγερία (ALG)
5. Ανδόρα (AND)
6. Ανγκόλα (ANG)
7. Αντίγκουα & Μπαρμπούντα (ANT)
8. Αργεντινή (ARG)
9. Αρμενία (ARM)
10. Αρούμπα (ARU)
11. Αμερικανική Σαμόα (ASA)
12. Αυστραλία (AUS)
13. Αυστρία (AUT)
14. Αζερμπαϊτζάν (ΑΖΕ)
15. Μπαχάμες (BAH)
16. Μπαγκλαντές (BAN)
17. Μπαρμπέιντος (BAR)
18. Μπουρούντι (BDI)
19. Βέλγιο (BEL)
20. Μπενίν (BEN)
21. Βερμούδες (BER)
22. Μπουτάν (BHU)
23. Βοσνία/Ερζεγοβίνη (BIH)
24. Μπελίζ (BIZ)
25. Λευκορωσία (BLR)
26. Βολίβια (BOL)
27. Μποτσουάνα (BOT)
28. Βραζιλία (BRA)
29. Μπαχρέιν (BRN)
30. Μπρουνέι (BRU)
31. Βουλγαρία (BUL)
32. Μπουρκίνα Φάσο (BUR)
33. Κεντροαφρικανική Δημοκρατία (CAF)
34. Καμπότζη (CAM)
35. Καναδάς (CAN)
36. Νησιά Κέιμαν (CAY)
37. Κογκό (CGO)
38. Τσαντ (CHA)
39. Χιλή (CHI)
40. Κίνα (CHN)
41. Ακτή Ελεφαντοστού (CIV)
42. Καμερούν (CMR)
43. Λαϊκή Δημοκρατία Κογκό (COD)
44. Νησιά Κουκ (COK)
45. Κολομβία (COL)
46. Κομόρος (COM)
47. Πράσινο Ακρωτήριο (CPV)
48. Κόστα Ρίκα (CRC)
49. Κροατία (CRO)
50. Κούβα (CUB)
51. Κύπρος (CYP)
52. Τσεχία (CZE)
53. Δανία (DEN)
54. Τζιμπουτί (DJI)
55. Δομίνικος (DMA)
56. Δομηνικανή Δημοκρατία (DOM)
57. Ισημερινός (ECU)
58. Αίγυπτος (EGY)
59. Ερυθραία (ERI)
60. Ελ Σαλβαδόρ (ESA)
61. Ισπανία (ESP)
62. Εσθονία (EST)
63. Αιθιοπία (ETH)
64. Φίτζι (FIJ)
65. Φινλανδία (FIN)
66. Γαλλία (FRA)
67. Μικρονησία (FSM)
68. Γκαμπόν (GAB)
69. Γκάμπια (GAM)
70. Γουινέα-Μπισάου (GBS)
71. Γεωργία (GEO)
72. Ισημερινή Γουινέα (GEQ)
73. Γερμανία (GER)
74. Γκάνα (GHA)
75. Γρενάδα (GRN)
76. Γουατεμάλα (GUA)
77. Γουινέα (GUI)
78. Γκουάμ (GUM)
79. Γουιάνα (GUY)
80. Αϊτή (HAI)
81. Χονγκ Κονγκ (HKG)
82. Ονδούρα (HON)
83. Ουγγαρία (HUN)
84. Ινδονησία (INA)
85. Ινδία (IND)
86. Ιράν (IRI)
87. Ιρλανδία (IRL)
88. Ιράκ (IRQ)
89. Ισλανδία (ISL)
90. Ισραήλ (ISR)
91. Παρθένοι Νήσοι (ISV)
92. Ιταλία (ITA)
93. Βρετανικοί Παρθένοι Νήσοι (IVB)
94. Τζαμάικα (JAM)
95. Ιορδανία (JOR)
96. Ιαπωνία (JPN)
97. Καζακστάν (KAZ)
98. Κένυα (KEN)
99. Κιργιστάν (KGZ)
100. Κιριμπάτι (KIR)
101. Νότια Κορέα (KOR)
102. Σαουδική Αραβία (KSA)
103. Κουβέιτ (KUW)
104. Λάος (LAO)
105. Λετονία (LAT)
106. Λιβύη (LBA)
107. Λιβερία (LBR)
108. Σάντα Λουτσία (LSA)
109. Λεσότο (LES)
110. Λίβανος (LIB)
111. Λιχτενστάιν (LIE)
112. Λιθουανία (LTU)
113. Λουξεμβούργο (LUX)
114. Μαδαγασκάρη (MAD)
115. Μαρόκο (MAR)
116. Μαλαισία (MAS)
117. Μαλάουι (MAW)
118. Μολδαβία (MDA)
119. Μαλδίβες (MDV)
120. Μεξικό (MEX)
121. Μογγολία (MGL)
122. Νησιά Μάρσαλ (MHL)
123. ΠΓΔΜ
124. Μάλι (MLI)
125. Μάλτα (MLT)
126. Μαυροβούνιο (MNE)
127. Μονακό (ΜΟΝ)
128. Μοζαμβίκη (MOZ)
129. Μαυρίκιος (MRI)
130. Μαυριτανία (MTN)
131. Μιανμάρ (MYA)
132. Ναμίμπια (NAM)
133. Νικαράγουα (NCA)
134. Ολλανδία (NED)
135. Νεπάλ (NEP)
136. Νιγηρία (NGR)
137. Νίγηρας (NIG)
138. Νορβηγία (NOR)
139. Ναούρου (NRU)
140. Νέα Ζηλανδία (NZL)
141. Ομάν (OMA)
142. Πακιστάν (PAK)
143. Παναμάς (PAN)
144. Παραγουάη (PAR)
145. Περού (PER)
146. Φιλιπίνες (PHI)
147. Παλαιστίνη (PLE)
148. Παλάου (PLW)
149. Παπούα Νέα Γουινέα (PNG)
150. Πολωνία (POL)
151. Πορτογαλία (POR)
152. Βόρεια Κορέα (PRK)
153. Πουέρτο Ρίκο (PUR)
154. Κατάρ (QAT)
155. Ρουμανία (ROU)
156. Νότια Αφρική (RSA)
157. Ρωσία (RUS)
158. Ρουάντα (RWA)
159. Σαμόα (SAM)
160. Σενεγάλη (SEN)
161. Σεϋχέλες (SEY)
162. Σιγκαπούρη (SIN)
163. Σεντ Κιτς & Νέβις (SKN)
164. Σιέρα Λεόνε (SLE)
165. Σλοβενία (SLO)
166. Σαν Μαρίνο (SMR)
167. Νησιά Σολομώντα (SOL)
168. Σομαλία (SOM)
169. Σερβία (SRB)
170. Σρι Λάνκα (SRI)
171. Σάο Τόμε & Πρίντσιπε (STP)
172. Σουδάν (SUD)
173. Ελβετία (SUI)
174. Σουρινάμ (SUR)
175. Σλοβακία (SVK)
176. Σουηδία (SWE)
177. Σουαζιλάνδη (SWZ)
178. Συρία (SYR)
179. Τανζανία (TAN)
180. Τόγκα (TGA)
181. Ταϊλάνδη (THA)
182. Τατζικιστάν (TJK)
183. Τουρκμενιστάν (TKM)
184. Ανατολικό Τιμόρ (TLS)
185. Τόγκο (TOG)
186. Κινεζική Ταϊπέι (TPE)
187. Τρίνινταντ & Τομπάγκο (TRI)
188. Τυνησία (TUN)
189. Τουρκία (TUR)
190. Τουβάλου (TUV)
191. Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (UAE)
192. Ουγκάντα (UGA)
193. Ουκρανία (UKR)
194. Ουρουγουάη (URU)
195. Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (USA)
196. Ουζμπεκιστάν (UZB)
197. Βανουάτου (VAN)
198. Βενεζουέλα (VEN)
199. Βιετνάμ (VIE)
200. Αγιος Βικέντιος & Γρεναδίνες (VIN)
201. Υεμένη (YEM)
202. Ζάμπια (ZAM)
203. Ζιμπάμπουε (ZIM)
204. Μεγάλη Βρετανία (GBR)
ΠΗΓΗ : www.express.gr
Κυριακή 22 Ιουλίου 2012
Νορβηγία, ένας χρόνος μετά
Η Ούρσουλα Λαχ είναι βιβλιοθηκάριος. Γεννήθηκε στην Πολωνία, αλλά ζει στη Νορβηγία εδώ και 37 χρόνια. Για να πάει στη δουλειά της, στη Βιβλιοθήκη Ντέιχμαν, συνήθως κόβει δρόμο μέσα από το κέντρο του Οσλο. Εως πέρυσι το καλοκαίρι ξέκλεβε λίγο χρόνο για να πεταχτεί απέναντι, στο όμορφο πάρκο όπου την ησυχία διατάρασσαν μόνο οι χαρούμενες φωνές των παιδιών. Δεν το κάνει πια. Λίγο πιο κάτω, στον ίδιο δρόμο, είχε παρκάρει πριν από έναν χρόνο το φορτηγάκι του γεμάτο εκρηκτικά ο Αντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ.
Η 22α Ιουλίου είναι μια ημερομηνία που κυνηγάει τη Νορβηγία∙ μια ημερομηνία που θα ήθελε να ξεχάσει, αλλά δεν θα μπορέσει ποτέ. Η ημερομηνία της διπλής επίθεσης: στο Οσλο, με παγιδευμένο αυτοκίνητο και στόχο την ηγεσία της χώρας, και στη θερινή κατασκήνωση του νησιού Ουτόγια, με σκοπό να αφανίσει την επόμενη γενιά του Εργατικού Κόμματος. Ο απολογισμός: 77 νεκροί, εκ των οποίων οι περισσότεροι έφηβοι. Ο νεότερος ήταν μόλις 14 ετών.
Ο Μπρέιβικ υπήρξε αδίστακτος. Δεν συγκινήθηκε ούτε όταν τα θύματά του τον παρακαλούσαν να δείξει έλεος. Το έκανε για την πατρίδα, είπε στην απολογία του. Δεν ήταν σφαγή, ήταν μια απάντηση στη μεταναστευτική πολιτική της νορβηγικής κυβέρνησης, «μια επιχείρηση υπεράσπισης της Νορβηγίας από την πολυπολιτισμικότητα και τον ισλαμικό κίνδυνο», ισχυρίστηκε ο εξτρεμιστής δολοφόνος στη δίκη του, τον περασμένο Απρίλιο - η απόφαση του.....δικαστηρίου αναμένεται στις 24 Αυγούστου.
Οι πρώτες αντιδράσεις ήρθαν αμέσως μετά το πρώτο σοκ. Χιλιάδες Νορβηγοί βγήκαν στους δρόμους όχι για να φωνάξουν, αλλά για να τραγουδήσουν με τριαντάφυλλα στα χέρια. Ενα τεράστιο χαλί από λουλούδια στρώθηκε στον δρόμο που οδηγεί στον καθεδρικό ναό του Οσλο. Μαζί και ένα μήνυμα: «Εάν ένας άνθρωπος μπορεί να δείξει τόσο μίσος, φανταστείτε πόση αγάπη μπορούμε να δείξουμε όλοι μαζί».
Σε πολιτικό επίπεδο, ο νορβηγός Πρωθυπουργός Γενς Στόλτενμπεργκ δεσμεύτηκε να κάνει τα πάντα προκειμένου να μην υπονομευθούν οι αξίες της χώρας.
Εναν χρόνο αργότερα φαίνεται ότι κράτησε τον λόγο του. Ούτε οι αρμοδιότητες της Αστυνομίας αυξήθηκαν ούτε η νομοθεσία περί τρομοκρατίας άλλαξε. Στους δρόμους του Οσλο οι κάμερες παρακολούθησης εξακολουθούν να είναι απειροελάχιστες και οι αστυνομικοί μπορούν να οπλοφορούν μόνο εφόσον έχουν ειδική άδεια. Ακόμη και η κεντρική πύλη που οδηγεί στο Κοινοβούλιο, στην καρδιά της πρωτεύουσας, παραμένει ανοιχτή και αφύλακτη. Η ηγεσία της χώρας είναι πεπεισμένη ότι ο κόσμος δεν θέλει νόμους που θα καταπατούσαν τα θεμελιώδη δικαιώματά του, όπως η προστασία της ιδιωτικής ζωής. Γιατί η Νορβηγία δεν ακολούθησε το παράδειγμα της Αμερικής; Ο Γιαν Εγκελαντ, πρώην αξιωματούχος του νορβηγικού υπουργείου Εξωτερικών και νυν υποδιευθυντής της οργάνωσης Human Rights Watch, εξηγεί ότι «σε ένα μέρος όπως η Νορβηγία το τρομοκρατικό χτύπημα το βλέπεις κυρίως από την οπτική της επιβολής του νόμου. Στις ΗΠΑ το βλέπεις από την οπτική του πολέμου, σαν να πρόκειται για ένα έθνος που δέχεται επίθεση».
tanea.gr Σάββατο 21 Ιουλίου 2012
ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ
Δωροδοκούμε τους πάντες για ν' ακροβατήσουμε.
Με μάτια κλειστά σημαδεύοντας την άκρη.
Προκαταβάλλουμε το τίμημα ολόκληρο
για τις παραγγελίες που δίνουμε
στην ανοιχτή αγορά της μνήμης.
Με μια προτίμηση στα τραύματα.
Τα απλά αινίγματα της φύσης.
Να κόβεις τις φλέβες σου
για να τρέξει περισσότερο το αίμα
και να σε παίρνει ο ύπνος.
Ψωνίζουμε με έκπτωση στα παζάρια του κρέατος.
Για το αίμα που χύνεται
στις απρόβλεπτες γωνίες της ζωής μας.
Για τα κόκαλα που.....γλείφουν τα σκυλιά
στα σχεδιασμένα ατυχήματα της Ιστορίας.
Σφυρίζοντας ανομολόγητα μοιρολόγια
- δαγκώνοντας το έμβρυο της φωνής -
κομματιάζουμε
με δάχτυλα κοφτερά
μνήματα της γλώσσας.
Νοήματα αναλφάβητα του σώματος.
Που μας γειώνουν στην απουσία πού ψηλαφούμε.
Με την ταχύτητα της ύλης που γίνεται καημός.
Τίμημα αθανασίας
στους ανθισμένους γκρεμούς
που παίζουμε και πέφτουμε πάντοτε.
(Ξυπόλυτοι. Πόδια, χέρια, στήθια. Κοιλιά.
Πλάτη, μασχάλες, λαιμός. Χείλη, γλώσσα, δόντια.
Μάγουλα. Μάτια.)
Στην ανθηρότητα της λήθης
με σάρκα και οστά.
Μετέωρο χώμα.
Λίπασμα καλό.
Παναγιώτης Κερασίδης
-η λέξη, τχ. 183-
Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012
Ημέρα Μνήμης - Τιμής Ένεκεν
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ "NIKH" 1974
ΜΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
Το καλοκαίρι του 1974 η Κύπρος βρισκόταν στις φλόγες.
Τις πρωϊνές ώρες της 20ης Ιουλίου, μιά μεγάλη Τουρκική αποβατική δύναμη εισέβαλε στο βόρειο τμήμα του νησιού, με αφορμή το πραξικόπημα από μερίδα Ελλήνων αξιωματικών της ΕΛΔΥΚ κατά του προέδρου της Κύπρου Μακαρίου.
Το πραξικόπημα είχε εκδηλωθεί μιά εβδομάδα πριν, και η κύρια δικαιολογία που επικαλέστηκε η Τουρκία για την εισβολή της στην Κύπρο, ήταν ο κίνδυνος που διέτρεχε η Τουρκοκυπριακή μειονότητα του νησιού, απο την αλλαγή καθεστώτος, παρ' ότι οι αψιμαχίες του πραξικοπήματος περιορίστηκαν στην Ελληνοκυπριακή κοινότητα χωρίς σε καμμιά περίπτωση να απειληθούν οι Τουρκοκύπριοι.
Οι πραγματικοί λόγοι της εισβολής βέβαια, ήσαν οι βλέψεις που ανέκαθεν είχε η Τουρκία για την Κύπρο, και η προστασία των Τουρκοκυπρίων ήταν το πρόσχημα που προέβαλλε για να νομιμοποιήσει τις εκάστοτε επεμβάσεις της. Και αρκετές φορές στο παρελθόν είχε απειλήσει με απόβαση στο νησί.
Είναι γνωστό άλλωστε, ότι η προετοιμασία της Τουρκίας για την εισβολή είχε αρχίσει πολύ πριν την εκδήλωση του πραξικοπήματος.
Σκοπός του κειμένου αυτού δεν είναι να αναπτύξει τις πολιτικές ή τις στρατηγικές παραμέτρους της Τουρκικής εισβολής και της κατοχής του μισού νησιού από τους Τούρκους, η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.
Είναι κυρίως ένας φόρος τιμής στους νεκρούς της αποστολής "Νίκη", και σε όλους όσους έλαβαν μέρος σε αυτή την επιχείρηση του Ιουλίου του 1974.
Η Τουρκική εισβολή βρήκε…την άμυνα της Κύπρου σε κακή κατάσταση και το ηθικό των αμυνομένων σε πολύ χαμηλό επίπεδο μετά το πραξικόπημα και τα θλιβερά γεγονότα που το ακολούθησαν.
Η "ηγεσία" που προέκυψε από την ανταρσία εναντίον της νόμιμης και διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης του νησιού, δεν ήταν σε θέση να συσπειρώσει τον πληθυσμό με σκοπό να αντιμετωπισθεί ο εισβολέας αποτελεσματικά, και φυσικά η διεθνής υποστήριξή της ήταν ανύπαρκτη.
Η αμυντική προετοιμασία του νησιού που είχε εξασθενίσει, μετά από πολλές αρνητικές εξελίξεις και κακούς χειρισμούς του παρελθόντος, έλαβε την χαριστική βολή με τις εκκαθαρίσεις στην Εθνική Φρουρά που ακολούθησαν το πραξικόπημα.
Την πρώτη ημέρα της εισβολής, η Τουρκική αποβατική δύναμη δεν είχε καταφέρει παρά ένα μικρό προγεφύρωμα στην ακτή της Κυρηνείας και ενώ αυτό θα μπορούσε (παρά τα όσα έχουν γραφεί ) να είχε καταστραφεί, καμμία κίνηση προσβολής της αποβατικής δύναμης ή του προγεφυρώματος δεν έγινε από την πλευρά που θα μπορούσε να επέμβη αποτελεσματικά: Την Ελλάδα. Η δικτατορική κυβέρνηση των Αθηνών ευρίσκετο στα πρόθυρα της κατάρρευσης.
Η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα από όπου ξεκίνησε το πραξικόπημα, και απο όπου θα μπορούσε να επηρεασθεί η άμυνα της Κύπρου μετά την εκδήλωση της Τουρκικής εισβολής, παρουσίαζε σημεία διάλυσης, οι δε στρατιωτικές προετοιμασίες και η γενική επιστράτευση που ακολούθησε εξελίχθηκαν σε πραγματικό φιάσκο. Πολύτιμος χρόνος χάθηκε με αμφιταλαντεύσεις, αποφυγή λήψεως αποφάσεων και αλλοπρόσαλλες διαταγές και ανακοινώσεις , την στιγμή που η ελλειπής και αποδιοργανωμένη άμυνα των Κυπρίων είχε περιορίσει την Τουρκική ανάπτυξη σε μερικά τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Μέσα στο κλίμα αποδιοργάνωσης και ηττοπάθειας και αφού η εφαρμογή των προβλεπομένων σχεδίων ενίσχυσης της Κύπρου (κυρίως αεροπορική προσβολή των δυνάμεων απόβασης), είχε με τον ένα ή άλλο τρόπο ακυρωθεί, αποφασίστηκε η αποστολή στρατιωτικών ενισχύσεων στην Κύπρο στην μορφή μιάς Μοίρας Καταδρομών (όχι αλεξιπτωτιστών).
Η δύναμη αυτή θα μετεφέρετο στο νησί αεροπορικώς, με το σύνολο σχεδόν των μεταφορικών αεροσκαφών που διέθετε τότε η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία.
Δέν θα εξετάσουμε εδώ το σκεπτικό, την λογική και το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα του εγχειρήματος αυτού.
Κάτω από το φώς των στοιχείων που έχουν γίνει γνωστά 28 χρόνια μετά τα γεγονότα, η αποστολή αυτή δεν μπορεί παρά να χαρακτηρισθεί ανεπιφύλακτα ως ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ.
Το ότι δεν κατέληξε στην ολική καταστροφή των αεροσκαφών και της δύναμης που απεστάλη, οφείλεται κατά πρώτο λόγο στην αυτοθυσία, την γενναιότητα, και τις ικανότητες του συνόλου των αεροπόρων και καταδρομέων που έλαβαν μέρος σε αυτή.
Κατά δεύτερο λόγο οφείλεται στην τύχη.
Ποτέ δεν καταλογίστηκαν ευθύνες σε αυτούς που αποφάσισαν την αποστολή αυτή, που είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο 33 αεροπόρων και καταδρομέων και την καταστροφή τεσσάρων αεροσκαφών.
Καθόλου περίεργο βέβαια, αφού ούτε για την λεγόμενη "Τραγωδία της Κύπρου" στην οποία εντάσσεται η ιστορία αυτή, έχουν ουσιαστικά καταλογισθεί ευθύνες.
Η πτήση των μεταγωγικών προεβλέπετο να γίνει με άκρα μυστικότητα, από την αεροπορική βάση της Σούδας στην Κρήτη, και φορτίο τους θα ήταν η Α΄ Μοίρα Καταδρομών με τον οπλισμό της. Η όλη επιχείρηση θα έφερε την κωδική ονομασία "Νίκη".
20 αεροσκάφη Nord 2501 Noratlas και 10 C-47 Dakota της 354 Μοίρας Μεταφορών "Πήγασσος" διατέθηκαν για την μεταφορά της Μοίρας.
Τα αεροσκάφη θα απογειώνονταν κατά την διάρκεια της νύχτας, θα πετούσαν χωρίς συνοδεία μαχητικών, σε χαμηλό ύψος, σε σιγή ασυρμάτου, με τα φώτα πορείας σβηστά και χωρίς οπτική επαφή μεταξύ τους. Τελικός προορισμός το αεροδρόμιο της Λευκωσίας , προσγείωση σε αυτό, αποβίβαση των καταδρομέων και άμεση επιστροφή των αεροσκαφών στην Ελλάδα.
Το "σχέδιο" προέβλεπε να αρχίσουν οι απογειώσεις στις 22.30 της 21-7 με χρονικό διαχωρισμό αεροσκαφών 5΄ έτσι ώστε να έχουν όλα απογειωθεί μέχρι τα μεσάνυχτα.
Η πτήση προς την Κύπρο, η αποβίβαση των καταδρομέων και του υλικού και η επιστροφή έπρεπε να γίνουν υπό πλήρες σκότος, για την αποφυγή εντοπισμού από την Τουρκική αεροπορία.
Υπήρξε ρητή διαταγή, σε καμμία περίπτωση να μην προσγειωθεί αεροσκάφος στην Κύπρο με το φως της ημέρας.
Το σχέδιο απογειώσεων εφαρμόστηκε όσον αφορά τα πέντε πρώτα αεροσκάφη αλλά από εκεί και πέρα υπήρξαν καθυστερήσεις, (σύμφωνα με ορισμένες εκδοχές σκόπιμες) με αποτέλεσμα να δοθεί διαταγή να ακυρωθούν οι απογειώσεις, αφήνοντας πέντε Νοράτλας και όλα τα Ντακότα με το υλικό πίσω!
Τελευταίο απογειώθηκε το Νοράτλας με τον κωδικό "Νίκη 15", (15ο στην σειρά απογειώσεων) έξω από τα χρονικά όρια, και παρά την εντολή να ακυρώσει.
Τα αεροσκάφη που τελικά απογειώθηκαν ακολούθησαν μιά πορεία πάνω από την πόλη των Χανίων, ανέβηκαν σε ύψος 7000 ποδών, πέρασαν από τα Λευκά Όρη, κατέβηκαν στα 500 περίπου πόδια και από εκεί ακολούθησαν μια πορεία νοτιο-ανατολική μέχρι ένα σημείο 34° Β και 27° Α, και από εκεί γύρισαν ανατολικά με κατεύθυνση την Κύπρο.
Η περιοχή αυτή βρίσκεται κάτω από την συνεχή επιτήρηση της Τουρκικής Αεροπορίας και ο εντοπισμός των Νοράτλας θα σήμαινε και την σίγουρη καταστροφή τους. Τα πληρώματα των Νοράτλας γνώριζαν οτι στο ταξίδι αυτό θα ήσαν μόνοι, δεν θα υπήρχαν Ελληνικά μαχητικά για προστασία τους. Η μόνη τους προστασία θα ήταν το σκοτάδι και το στοιχείο του αιφνιδιασμού. Σε όλη την διάρκεια της πτήσης δεν υπήρχαν ραδιοβοηθήματα, αφού αυτά ήσαν εκτός ενεργείας λόγω της εμπόλεμης κατάστασης, ούτε σημεία αναφοράς για προσανατολισμό, και εδώ επιστρατεύθηκαν οι ικανότητες των ραδιοναυτίλων.
Πολλά από τα αεροσκάφη πετούσαν σχεδόν σύρριζα με την επιφάνεια της θάλασσας (μιά πολύ επικίνδυνη κατάσταση, όπου το παραμικρό λάθος των χειριστών σήμαινε συντριβή του αεροσκάφους και ακαριαίο θάνατο για το πλήρωμα και τους επιβαίνοντες).
Τα Νοράτλας δεν πετούσαν σε σχηματισμό, ούτε είχαν οπτική επαφή μεταξύ τους. Πετούσαν ανεξάρτητα, με μιά γενική ιδέα του που περίπου πετούσε το προηγούμενο ή το επερχόμενο αεροσκάφος.
Η πτήση πρός την Κύπρο έπρεπε να διαρκέσει δύο περίπου ώρες για τα αργοκίνητα και βαρυφορτωμένα μεταγωγικά.
Αρκετά από αυτά παρουσίασαν βλάβες, όμως τα πληρώματά τους κατάφεραν να τα πάνε στον προορισμό τους.
Πλησιάζοντας την Κύπρο από τα δυτικά, και έχοντας από ώρα σπάσει την σιγή ασυρμάτου, παρατήρησαν οτι η θαλάσσια περιοχή νότια του νησιού παρουσίαζε ασυνήθιστη κίνηση πολεμικών πλοίων του Αμερικανικού 6ου Στόλου.
Ένα από τα Νοράτλας πέρασε αρκετά κοντά από ένα μεγάλο αεροπλανοφόρο, χωρίς κανένα συμβάν.
Άλλα αεροσκάφη πέταξαν κατά λάθος πάνω από την Βρετανική βάση του Ακρωτηρίου στην οποία σήμανε συναγερμός.
Αμέσως η Διοίκηση των Βρετανικών Δυνάμεων της Κύπρου προειδοποίησε τις Ελληνικές αρχές ότι στο εξής θα αναχαίτιζε οποιαδήποτε αεροσκάφη θα πλησίαζαν την περιοχή της Κύπρου!
Φτάνοντας πάνω από το νησί, παρατήρησαν μεγάλες πυρκαϊές στο Όρος Τρόοδος , οι οποίες είχαν ανάψει από τους βομβαρδισμούς των Τούρκων.
Αυτές οι πυρκαϊές ήσαν η πηγή των αναλαμπών στον ορίζοντα που είχαν βοηθήσει στον προσανατολισμό πολλών Νοράτλας κατά την προσέγγισή τους στην Κύπρο.
Μερικά αεροσκάφη δέχτηκαν αραιά πυρά από τις διάσπαρτες Τουρκοκυπριακές θέσεις, αλλά χωρίς τα πληρώματά τους να ανησυχήσουν ιδιέταιρα.
Ένα-ένα τα μεταγωγικά άρχισαν την κάθοδό τους προς το αεροδρόμιο της Λευκωσίας, όταν διεπίστωσαν ότι εδέχοντο σφοδρά αντιαεροπορικά πυρά, άν και απ’ ότι γνώριζαν, το αεροδρόμιο ευρίσκετο μέχρι εκείνη την στιγμή σε Ελληνικά χέρια.
Η ώρα ήταν λίγο μετά τις 02.00 της 22 Ιουλίου.
Πριν την αναχώρηση της αποστολής, τα πληρώματα των Νοράτλας ενημερώθηκαν οτι οι Κυπριακές δυνάμεις οι οποίες είχαν τον έλεγχο του αεροδρομίου, είχαν ειδοποιηθεί για την άφιξη των Ελληνικών αεροσκαφών και είχαν διαταχθεί να μην ανοίξουν πυρ κατά την προσέγγισή τους.
Όταν απογειώθηκαν και τα 15 Νοράτλας το Κέντρο Επιχειρήσεων της 115 Π.Μ έστειλε το σχετικό σήμα στο 28ο ΑΤΑ (Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας), και στο ΓΕΑ. Με τη σειρά τους το 28ο ΑΤΑ ή το ΓΕΑ ενημέρωσε το ΑΕΔ (Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων) το οποίο ενημέρωσε το ΓΕΕΦ (Λευκωσία) σε απλή γλώσσα και χωρίς κωδικοποίηση με το παρακάτω σήμα: "ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ".
Στην Κύπρο εν τω μεταξύ ως τις 12:00 τα τουρκικά αεροσκάφη είχαν πραγματοποιήσει δεκάδες προσβολές στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας και είχαν καταστρέψει τους διαδρόμους του.
Υπάρχουν πολλές αλληλοσυγκρουόμενες εκδοχές για το άν δόθηκε τέτοια διαταγή, τί περιείχε, σε ποιους δόθηκε και από ποιους, και πότε.
Γεγονός είναι ότι τα αεροσκάφη που επιχειρούσαν να προσγειωθούν, δέχθηκαν καταιγιστικά πυρά από πολλές κατευθύνσεις, μέσα και έξω από το αεροδρόμιο. Τα πυρά προήρχοντο από Ελληνοκυπριακές θέσεις αντιαεροπορικών, καθώς και από διάφορους πολίτες που είχαν πάρει θέσεις γύρω από το αεροδρόμιο και έβαλλαν κατά των Νοράτλας με ότι όπλο είχαν διαθέσιμο.
Αργότερα, απο διάφορες μαρτυρίες προέκυψε οτι , περιμένοντας Τουρκική επίθεση, και μή γνωρίζοντας ότι θα έρχονταν ενισχύσεις από την Ελλάδα, θεώρησαν ότι τα αεροσκάφη που πλησίαζαν ήσαν σίγουρα Τουρκικά.
Τα αεροσκάφη "Νίκη 1" , " Νίκη 2" και " Νίκη 3" κατάφεραν να προσγειωθούν αποβιβάζοντας τους καταδρομείς και τα εφόδια που μετέφεραν.
Το αεροσκάφος "Νίκη 4 " δέχθηκε πολλά βλήματα αντιαεροπορικών, πήρε φωτιά και συνετρίβη δύο μίλια πριν τον διάδρομο του αεροδρομίου. Όλοι οι επιβαίνοντες, πλήρωμα και καταδρομείς, πλην ενός, σκοτώθηκαν.
Το αεροσκάφος "Νίκη 7 " εβλήθη σε πολλά σημεία, ο ένας κινητήρας του εξερράγη, ο δεύτερος πήρε φωτιά, αλλά το ηρωϊκό του πλήρωμα κατάφερε να το προσγειώσει. Δύο από τους καταδρομείς που μετέφερε σκοτώθηκαν και 11 τραυματίστηκαν, από τα πυρά που σχεδόν διέλυσαν την άτρακτο.
Τα ακολουθούντα Νοράτλας βρέθηκαν σε έναν καταιγισμό πυρών κάθε είδους όπλων, αλλά τα πληρώματά τους με υπεράνθρωπες προσπάθειες και ηρωϊσμό τα προσγείωσαν εκπληρώνοντας στο ακέραιο το καθήκον τους.
Κάποιοι από τους χειριστές των αεροσκαφών , ελπίζοντας οτι το αεροδρόμιο ήταν ακόμη σε Ελληνικά χέρια, σε μιά απελπισμένη προσπάθεια να δηλώσουν την εθνικότητά τους, άναβαν όλα τα φώτα των Νοράτλας, κατά την τελική φάση της προσγείωσης. Αυτό, λίγο επηρέασε αυτούς που πυροβολούσαν από το έδαφος, αλλά τουλάχιστον τα τελευταία αεροσκάφη δεν είχαν απώλειες, αν και όλα έφεραν σημάδια από τα πυρά που δέχτηκαν.
Όταν καθυστερημένα διαπιστώθηκε ότι τα αεροσκάφη που επιχειρούσαν να προσγειωθούν ήσαν Ελληνικά, τα πυρά από το έδαφος άρχισαν να αραιώνουν και τέλος σταμάτησαν.
Ήταν όμως πλέον αργά για δύο από τα Νοράτλας και 33 αεροπόρους και καταδρομείς.
Τελευταίο, και λίγο πριν το πρώτο φως, προσγειώθηκε το "Νίκη 15" που μετέφερε τα πυρομαχικά της Α΄ Μοίρας Καταδρομών.
Όλα τα αεροσκάφη που προσγειώθηκαν στην Λευκωσία απογειώθηκαν για το ταξίδι της επιστροφής, εκτός από το άτυχο Νίκη 4" και τρία ακόμη Νοράτλας.
Το "Νίκη 3” που παρουσίασε βλάβη στον ένα κινητήρα, το "Νίκη 7 " που είχε καταστραφεί σχεδόν ολοσχερώς και το "Νίκη 12 " το οποίο έμεινε από καύσιμα.
Και τα τρία Νοράτλας πυρπολήθηκαν από τις Κυπριακές δυνάμεις με διαταγή του Ελληνικού Αρχηγείου Αεροπορίας, προφανώς για να μην υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν την συμβολική αυτή Ελληνική επέμβαση στην Μάχη της Κύπρου.
Η δικαιολογία για αυτή την ενέργεια ήταν ότι η Ελλάδα δεν βρισκόταν επίσημα σε εμπόλεμη κατάσταση με την Τουρκία!!
Τα υπόλοιπα αεροσκάφη, κάνοντας οικονομία καυσίμων και πετώντας πάντα χαμηλά για την αποφυγή εντοπισμού από την Τουρκική Αεροπορία, άρχισαν να προσγειώνονται στην Σούδα, εκτός από 4 που προσγειώθηκαν στην Ρόδο λόγω έλλειψης καυσίμων και ζημιών που προκλήθηκαν από τα πυρά που δέχτηκαν στην Λευκωσία.
Δύο από τα Νοράτλας που απογειώθηκαν από την Σούδα, δεν προσγειώθηκαν ποτέ στην Κύπρο:
Το " Νίκη 13", δήλωσε οτι έχασε τον προσανατολισμό του και προσγειώθηκε στην Ρόδο.
Το " Νίκη 14", φτάνοντας πάνω από την Κύπρο όταν είχε πιά ξημερώσει, ακολούθησε τις διαταγές και επέστρεψε στην Σούδα.
Με το φως της ημέρας άρχισε ο σφοδρός βομβαρδισμός του αεροδρομίου της Λευκωσίας από την Τουρκική Αεροπορία.
Οι καταδρομείς της Α’ Μοίρας που μετέφεραν τα Νοράτλας, παρά τις απώλειές τους και τον εφιάλτη που μόλις πέρασαν, πήραν θέσεις στην άμυνα του αεροδρομίου και τις επόμενες μέρες πολέμησαν ηρωϊκά εναντίον των Τούρκων εισβολέων.
Δυστυχώς, η πραγματικά ηρωϊκή αυτή επιχείρηση της Ελληνικής Αεροπορίας ήταν και η μοναδική από πλευράς Ελλάδος βοήθεια, στις κρίσιμες ώρες που περνούσε η Κύπρος. Ο ηρωϊσμός αυτών που έλαβαν μέρος και η θυσία όσων φονεύθηκαν κατά την εκτέλεσή της, δεν στάθηκαν αρκετά να επηρεάσουν την ροή των γεγονότων.
Θα παραμείνει όμως μιά λαμπρή σελίδα δόξας στην Ιστορία της Αεροπορίας μας, και των Δυνάμεων Καταδρομών, έστω και μή πλήρως αναγνωρισμένη.
ΑΕΡΟΣΚΑΦΗ ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ «ΝΙΚΗ» 21-22/7/1974
52-135—ΝΙΚΗ 1
Επισμηναγός Χοχλακάκης Μιχαήλ, Κυβερνήτης
Υποσμηναγός Δέμης Αναστάσιος, Συγκυβερνήτης
Αρχισμηνίας Σγούρος Χρήστος, Ραδιοναυτίλος
Ανθυπασπιστής Ζελενίτσας Παναγιώτης, Μηχανικός
52-140-- ΝΙΚΗ 2
Επισμηναγός Σφήκας Ιωάννης, Κυβερνήτης
Επισμηναγός Πανούσης Παναγιώτης, Συγκυβερνήτης
Αρχισμηνίας Καραίσκος Ιωάννης, Ραδιοναυτίλος
Ανθυπασπιστής Τυλιγάδης Κωνσταντίνος, Μηχανικός
53-207-- ΝΙΚΗ 3
Επισμηναγός Στέφας Σωτήριος, Κυβερνήτης
Επισμηναγός Νεονάκης Γεώργιος, Συγκυβερνήτης
Επισμηνίας Δρίτσας Ιωάννης, Ραδιοναυτίλος
Ανθυπασπιστής Παπαναστασίου Αθανάσιος, Μηχανικός
52-133-- ΝΙΚΗ 4 (Καταρρίφθηκε από Α/Α πυρά, κατά την προσέγγιση στη Λευκωσία. Όλοι οι επιβαίνοντες σκοτώθηκαν, πλην ενός)
Επισμηναγός Παναγόπουλος Βασίλειος, Κυβερνήτης
Επισμηναγός Συμεωνίδης Στέργιος, Συγκυβερνήτης
Επισμηνίας Άνθιμος Ηλίας, Ραδιοναυτίλος
Ανθυπασπιστής Δάβαρης Γεώργιος, Μηχανικός
53-234-- ΝΙΚΗ 5
Επισμηναγός Δρακωνάκης Εμμανουήλ, Κυβερνήτης
Υποσμηναγός Παπούλης Σωτήριος, Συγκυβερνήτης
Αρχισμηνίας Γκάνος Βασίλειος, Ραδιοναυτίλος
Ανθυπασπιστής Λούκος Αναστάσιος, Μηχανικός
52-139-- ΝΙΚΗ 6
Σμηναγός Δημητρός Γεώργιος, Κυβερνήτης
Επισμηναγός Μέττας Βασίλειος, Συγκυβερνήτης
Επισμηνίας Ράζος Ιωάννης, Ραδιοναυτίλος
Ανθυπασπιστής Καγιαμπάκης Γεώργιος, Μηχανικός
53-220-- ΝΙΚΗ 7
Επισμηναγός Παπακωνσταντίνου Ιωάννης, Κυβερνήτης
Σμηναγός Καρδάρας Δημήτριος, Συγκυβερνήτης
Αρχισμηνίας Κάβουρας Σωκράτης, Ραδιοναυτίλος
Ανθυπασπιστής Σαλαπάτας Γεώργιος, Μηχανικός
52-144-- ΝΙΚΗ 8
Επισμηναγός Τζανάκος Νικόλαος, Κυβερνήτης
Ανθυποσμηναγός Λαυράνος Δημήτριος, Συγκυβερνήτης
Αρχισμηνίας Μουτσάτσος Σαράντος, Ραδιοναυτίλος
Ανθυπασπιστής Τσουρής Βασίλειος, Μηχανικός
52-142-- ΝΙΚΗ 9
Επισμηναγός Στραβοπόδης Ανδρέας, Κυβερνήτης
Ανθυποσμηναγός Παπαϊωάννου Αθανάσιος, Συγκυβερνήτης
Ανθυπασπιστής Ρουμελιώτης Κωνσταντίνος, Ραδιοναυτίλος
Ανθυπασπιστής Καρδάκος Αναστάσιος, Μηχανικός
53-222—ΝΙΚΗ 10
Επισμηναγός Παπαθανασίου Σωτήριος, Κυβερνήτης
Αντισμήναρχος Ιλαρίδης Αθανάσιος, Συγκυβερνήτης
Επισμηνίας Κουλούλας Γεώργιος, Ραδιοναυτίλος
Ανθυπασπιστής Πεδιαδιτάκης Ευάγγελος, Μηχανικός
52-189—ΝΙΚΗ 11
Επισμηναγός Μήτσαινας Γεώργιος, Κυβερνήτης
Επισμηναγός Κυριακόπουλος Χρήστος, Συγκυβερνήτης
Αρχισμηνίας Φούτσης Αλέξανδρος, Ραδιοναυτίλος
Ανθυπασπιστής Σίμος Κωνσταντίνος, Μηχανικός
52-143—ΝΙΚΗ 12
Επισμηναγός Αδαμόπουλος Νικόλαος, Κυβερνήτης
Επισμηναγός Χατζηπαναγιώτης Δημ., Συγκυβερνήτης
Ανθυπασπιστής Βασιλάκος Πολυχρόνης, Ραδιοναυτίλος
Ανθυπασπιστής Κομιανός Ιωάννης, Μηχανικός
52-151—ΝΙΚΗ 13 (Με τον Διοικητή της 354 ΜΤΜ και τον Υποδιοικητή της ΠΜ)
Αντισμήναρχος Νικολάου Βασίλειος, Κυβερνήτης
Σμήναρχος Χατζηδάκης Γεώργιος, Συγκυβερνήτης
Αρχισμηνίας Κλεφτογιάννης Αντώνιος, Ραδιοναυτίλος
Ανθυπασπιστής Γκορέζης Βασίλειος, Μηχανικός
52-132—ΝΙΚΗ 14
Επισμηναγός ΛυμπερόπουλοςΠαναγιώτης, Κυβερνήτης
Αντισμήναρχος Κωστόπουλος Βασίλειος, Συγκυβερνήτης
Ανθυπασπιστής Μπαραλιάκος Αντώνιος, Ραδιοναυτίλος
Επισμηναγός Μανής Δημήτριος, Μηχανικός
52-187—ΝΙΚΗ 15 (Το τελευταίο αεροσκάφος που έφυγε από την Σούδα και έξω από τα χρονικά όρια των απογειώσεων)
Επισμηναγός Πετρουλάκης Ευάγγελος, Κυβερνήτης
Επισμηναγός Παπασταματίου Νικόλαος, Συγκυβερνήτης
Αρχισμηνίας Γραμματικός Ιωάννης, Ραδιοναυτίλος
Ανθυπασπιστής Καραταϊρης Σωτήριος, Μηχανικός
Εκτός του φονευθέντος πληρώματος του ΝORATLAS 52-133 "NIKH 4", οι φονευθέντες Καταδρομείς της Α' Μοίρας Καταδρομών που επέβαιναν σ’ αυτό ήταν :
Ο ΔΕΑ ΚΔ Τσαμκιράνης Δημήτριος, οι Λοχίες ΚΛ Καβραχωριανός Νικόλαος και Τσιλιβάκης Στέφανος, οι Δεκανείς ΚΔ Τσάκωνας Ευάγγελος και Χριστόπουλος Αθανάσιος και οι Στρατιώτες ΚΔ Αναστασόπουλος Ανδρέας, Γιαννακάκης Κοσμάς, Γιαννάκος Στέφανος, Γιαννόπουλος Παναγιώτης, Δαλαμάγκας Ηλίας, Ζησιμόπουλος Ανδρέας, Ηλίας Κωνσταντίνος, Κασιμάκης Σωτήριος, Κατερός Κωνσταντίνος, Κουρούνης Σωτήριος, Λίγδης Χρήστος, Δοϊτσίδης Χριστόδουλος, Μανιάτης Σπυρίδων, Μονιάς Αιμίλιος, Μπαρώτας Κωνσταντίνος, Νάκος Γεώργιος, Πρινιανάκης Στυλιανός, Σιορώκος Δημήτριος, Σκιαδαρέσης Νικόλαος, Τζούρας Σωτήριος, Τούλης Ηλίας, Χατζόπουλος Χρήστος.
Τραυματίας και μοναδικός επιζήσας ο Στρατιώτης ΚΔ Ζαφειρίου Αθανάσιος.
Από το NORATLAS 52-139 "NIKH 7" οι φονευθέντες Καταδρομείς της Α' Μοίρας Καταδρομών που επέβαιναν σ’ αυτό ήταν οι Στρατιώτες ΚΔ Νόμπελης Σπυρίδων και Οικονομάκης Κωνσταντίνος.
Τραυματισθέντες οι Λοχίες ΚΔ Τσόγκας Παύλος και Ξεφτύλης Κωνσταντίνος και οι Στρατιώτες ΚΔ Αντωνόπουλος Γεώργιος, Φύσσαρης Ιωάννης, Θεοδωρόπουλος Σ., Γκόγκος Κ., Τσαγκαρόπουλος Δημήτριος, Λατζουράκης Γεώργιος, Παπαευσταθίου Ευστάθιος, Μαυρουδής Γεώργιος
ΠΗΓΗ : Του Μιχάλη Σολανάκη - http://koti.welho.com
Τρίτη 17 Ιουλίου 2012
Κυριακή 15 Ιουλίου 2012
Παρακατιανά αλλά όχι χωρίς αξία
Από τα χειρότερα της κρίσης είναι η δυσανεξία της διάθεσης. Μια διαρκής αντίδραση, σχεδόν οργανική, σε ό,τι έως σήμερα αποτελούσε κανονικότητα. Οι συζητήσεις δεν έχουν παρά το ίδιο αντικείμενο σε παραλλαγές, η επωδός καταλήγει συνήθως στο ίδιο ερώτημα, η κατήφεια είναι η εθνική μας έκφραση.
Τα μέτρα των 11,6 δισ. ευρώ, ανεργία, δαπάνες, περικοπές, απολύσεις, οι εταίροι, η Ευρώπη, ο κόσμος που αλλάζει, οι διαρκείς ανατροπές στην καθημερινότητα του καθενός, αντιστάσεις δυσβάστακτες σε οτιδήποτε έως χθες επιτύγχανε κανείς με ευκολία. Δυσκολίες που πυκνώνουν. Η ζωή αλλιώς.
Η συλλογικότητα αποτελεί ακόμη αίτημα, οι κατακτήσεις (στην ελληνική κοινωνία) είναι πρόσφατες και η δουλειά προς αυτή την κατεύθυνση έχει πολύ δρόμο. Η επανάκτηση της κανονικότητας όμως του ενός, του καθενός, είναι προσωπική υπόθεση. Και σε αυτή την επίπονη διαδικασία, τα ελάχιστα είναι αρωγός: μια καλή κουβέντα, η ενθάρρυνση, ο φίλος που σε νοιάζεται, το χαμόγελο που δεν μοιάζει με γκριμάτσα, η συζήτηση που κλείνει για λίγο απέξω την κρίση και ξεστρατίζει σε άλλα, προσωπικά, ασήμαντα, ετερόκλητα.
Η μεγαλύτερη ανατροπή είναι αυτή: το απλούστερο, το τετριμμένο, το.....καθημερινό, το κανονικό χάθηκε και πρέπει να επανακτηθεί. Επειγόντως. Γιατί η ζωή δεν βγαίνει πέρα με τη σκέψη ότι στο τέλος της μέρας μας περιμένει ο γκρεμός. Ας επιστρατεύσουμε τις μικρές λεπτομέρειες που απαξιώναμε γιατί ακριβώς θεωρούσαμε δεδομένες. Το δίχτυ ασφαλείας μπορεί να υφαίνεται με μέτρα θεσμικά, αλλά υπάρχουν και αυτά στα οποία δεν θα αναφερθεί ποτέ κανένα δελτίο ειδήσεων ή πολιτικός αρχηγός. Οι συμπεριφορές, ας τις ονομάσουμε, «αλληλεγγύης», που ατονούν, καθώς τα πιο δυσοίωνα σενάρια κυριαρχούν στη σκέψη και οροθετούν τη φαντασία. Γιατί η αλληλεγγύη εκτός από την αναγκαία, πρακτική, εφαρμογή της (τα τρόφιμα για τους άστεγους, τα συσσίτια για τους άπορους, κ.ο.κ.), έχει μια άλλη πιο δύσβατη πτυχή. Δεν έχει να κάνει με κηρύγματα περί αγάπης αλλά με την επαναδιαπραγμάτευση της πραγματικότητας.
Με την προσπάθεια -γιατί απαιτείται προσπάθεια- να ανασύρουμε τα παρακατιανά, που μπορούν να προσφέρουν την ελάχιστη, τη στιγμιαία, ανακούφιση. Η διάρκεια του χαμόγελου ή του καλού λόγου δεν είναι μεγάλη, και με τις θερμοκρασίες που έχουν αναπτυχθεί εξατμίζονται στο πι και φι, αλλά το αποτύπωμα παραμένει. Γι’ αυτό το απειροελάχιστο ίχνος αξίζει να προσπαθήσουμε.
kathimerini.gr Σάββατο 14 Ιουλίου 2012
«Τι να τα κάνω τα λεφτά»...
Πέντε δισ. ευρώ (δηλαδή περίπου όσα χάνονται ετησίως λόγω της φοροαποφυγής και της φοροκλοπής) επέστρεψαν στις τράπεζες μετά τις εκλογές. Αλλα είκοσι μένουν καταχωνιασμένα σε θυρίδες ή κρυμμένα σε ψυγεία, σε εικονοστάσια, σε στρώματα, σε ειδικά ζωνάρια που οι ιδιοκτήτες τους τα φορούν ακόμα κι όταν κολυμπάνε. Και αρκετά περισσότερα εξακολουθούν να αερίζονται σε ξένους τόπους, ορεινούς όπως η Ελβετία ή νησιωτικούς όπως τα Καϊμάν. Από τη Λευκωσία πάντως πρέπει να έφυγαν αμέσως όσα ευρώ είχαν στείλει οι Αθηναίοι από αδελφική αλληλεγγύη προς τον κυπριακό λαό. Οταν είδαν ότι ακόμα και στη διαχείριση των οικονομικών είμαστε γνήσια αδέρφια, είπαν να φέρουν πίσω τις οικονομίες τους. Είναι ένα κομμάτι του αποθέματός μας τα «κινητικά» ευρώ. Χάρη σ’ αυτά η εξαθλίωση δεν είναι ακόμα μαζική, ενώ παραμένουν εν δράσει αρκετές ψευδαισθήσεις ευδαιμονίας, τουλάχιστον σε ορισμένες «πληθυσμιακές ζώνες». Διότι είναι πρόδηλο ότι δεν έχουν όλοι μερίδιο στο «λίπος». Εύκολο θα ήταν να αθροίσουμε τα λεφτά που επέστρεψαν, όσα παραμένουν σεντουκιασμένα και όσα ξενιτεύτηκαν και να διαιρέσουμε το σύνολό τους με τα δέκα εκατομμύρια για να βρούμε το κατά κεφαλήν «λιμνάζον» ή «αποθεματικό» χρήμα. Αλλά οι διαιρέσεις αυτού του είδους, που αναζητούν μέσους όρους, δεν είναι μόνο εύκολες. Είναι και ευφάνταστες. Διότι ο οικονομικός «μέσος όρος» έχει τόσο νόημα όσο κι ο «μέσος πολίτης». Με φαντάσματα έχουμε να κάνουμε και στις δύο περιπτώσεις, με στατιστικά κατασκευάσματα, βολικά αλλά ανύπαρκτα στην πραγματική ζωή. Αν αθροίσεις τα δισ. ενός βιομήχανου και τα ψίχουλα ενός συνταξιούχου και διαιρέσεις με το δύο για να βρεις τον «μέσο όρο», δεν έχεις βέβαια δύο πολύ πλούσιους ανθρώπους· εξακολουθείς να έχεις έναν ζάπλουτο κι έναν πάμπτωχο.
Πριν πάντως αναρωτηθούμε αν έχουμε όλοι ποσοστό στα ποσά που μπαινοβγαίνουν, θα ’πρεπε να εξετάσουμε τη.........νομιμότητα της απόκτησής τους. Βελόνα στ’ άχυρο; Ναι, μόνο που τη βελόνα την πετάει εκεί η ίδια η πολιτεία, για να διευκολυνθούν οι καθεστωτικοί ημέτεροι, αλλά και για να χαθούν μέσα στη γενικευμένη ανομία τα ίχνη του πολιτικού χρήματος. Το κόλπο της διάχυσης της διαφθοράς υπήρξε πάντοτε αποτελεσματικό: επιτρέπεις στα χαμηλότερα (κοινωνικά, κομματικά, οικονομικά) κλιμάκια να παραοικονομούν και να χτίζουν και διά της απατεωνίας την αυταπάτη της ευμάρειας, ώστε έτσι να συγχωρούν ή να παραβλέπουν το μεγάλο παιχνίδι στα ψηλά. Αυτή είναι άλλωστε η μοναδική εκδοχή όπου το «μαζί τα φάγαμε» έχει κάποιο νόημα.
Ενα επιπλέον ερώτημα: πόσο καλλιεργημένος και πόσο αυθόρμητος υπήρξε ο φόβος που οδήγησε στην εκροή κεφαλαίων; Η απάντηση δεν είναι δύσκολη. Αρκεί να θυμηθούμε πόσα δελτία των οχτώ και πόσα πρωτοσέλιδα δραχμοκινδυνολογούσαν ασύστολα χωρίς να έχει εγερθεί σχετικό ζήτημα. Για να κάνουν την τρίχα τριχιά και την εύλογη ανησυχία πανικό. Εναν πανικό πολιτικά κερδοφόρο για ορισμένους.
kathimerini.gr Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012
Στην TV αρέσουν οι μολότοφ
Αν εξαιρέσεις τις πλαστικές σφαίρες, η ατμόσφαιρα θύμιζε Ελλάδα. Διαδηλωτές με μαντήλια στο πρόσωπο και αστυνομικοί ρόμποκοπ. Μολότοφ και καδρόνια οι μεν, καπνογόνα και γκλομπ οι δε. «Οι Ισπανοί ανθρακωρύχοι διαμαρτυρήθηκαν με αυτόν τον δυναμικό τρόπο, για την περικοπή των μισθών τους» μας πληροφορούσε – μάλλον περιχαρής, άγνωστο γιατί – ο έλληνας εκφωνητής. «Οι αστυνομικοί για να αποτρέψουν την κατάληψη του υπουργείου Βιομηχανίας, χρησιμοποίησαν πλαστικές σφαίρες. Πολλοί διαδηλωτές, ανάμεσα τους και πολλές γυναίκες, τραυματίστηκαν». Εν ολίγοις ο δημοσιογράφος έλεγε ό,τι βλέπαμε.
Μετά, το πλάνο άλλαξε και είδαμε φωτιές –πάλι από μολότοφ! - στις ακτές της Χιλής! Άκου τώρα τι πήγαν και βρήκαν οι άνθρωποι. «Χιλιανοί ψαράδες συγκρούστηκαν με την αστυνομία μετά την απόφαση της κυβέρνησης να βάλει όριο στα ψάρια που μπορούν να ψαρεύουν καθημερινά». Από τα πλάνα απουσίαζαν τα ψάρια, περίσσευε όμως η βία. Γιατί όμως η κυβέρνηση της Χιλής μετράει τα ψάρια των ψαράδων της; Κάνει αυτό που λέει η Greenpeace και η WWF; Προστατεύει δηλαδή τα ψάρια ή μήπως προωθεί τις μεγάλες αλιευτικές εταιρίες; Και ποιό τέλος πάντων είναι, αυτό το ημερήσιο όριο ψαρέματος; Και γιατί οι Ισπανοί κόβουν το 63% των κρατικών επιδοτήσεων στα ανθρακωρυχεία; Τι προσπαθεί να κάνει η Ραχόι; Θέλει να απαγκιστρώσει την Ισπανία από τον άνθρακα ή θέλει να χτυπήσει ένα πρωτοπόρο τμήμα της εργατικής τάξης; Και πόσοι τέλος πάντων είναι οι ανθρακωρύχοι που μοιράζονταν αυτά τα 300 εκατομμύρια ευρώ και τώρα θα πρέπει να μοιραστούν 110;
Δυστυχώς η τηλεόραση δεν είχε καμία απάντηση σε όλα αυτά. Το......ελληνικό Ίντερνετ, μήπως; Όχι, ούτε εκεί βρήκα απαντήσεις για τις συγκρούσεις στην Ισπανία και την Χιλή. Δυστυχώς, όσο τα «Μέσα» αυξάνονται, τόσο η «μάχη» μεταφέρεται στην επιφάνεια. Η ελληνική τηλεόραση αναζητά, όλο και περισσότερο, «έντονες εικόνες», μήπως και εντυπωσιάσει και το νέο-ελληνικό διαδίκτυο ακολουθεί τα χνάρια της. Η δημοσιογραφία μας, συνεχίζει να απέχει από την βασική της υποχρέωση που είναι να εξηγεί την πολυπλοκότητα των γεγονότων. Οι αποφάσεις της πολιτικής, τα αίτια των συγκρούσεων, δεν έχουν ερμηνείες για τα «Μέσα», παρά μόνο «εικόνες». Η απλοϊκότητα όμως - και όχι η μεροληψία όπως θα νόμιζε κανείς –είναι ο μεγάλος κίνδυνος. Η μεροληψία γίνεται εύκολα αντιληπτή, η απλοϊκότητα αντίθετα, σε παίρνει με το μέρος της. Οι μολότοφ όμως, οι φωτιές, τα «σπασίματα», λένε «ψέματα» όταν δεν συνοδεύονται από πολλές μικρές πληροφορίες. Σε παρασύρουν σε μια συναισθηματική αντίδραση, σε καλούν να επιλέξεις στρατόπεδο, σε κάνουν όχλο. Λειτουργούν, δηλαδή, όπως λειτουργούσε κάποτε η φήμη. Ναι, τώρα που το σκέφτομαι η κρίση, μας «επιστρέφει» ξανά στον πρωτογονισμό της φήμης. Μόνο που τώρα έχει σύμμαχο την «αυθεντία» της εικόνας.
www.protagon.grΤρίτη 10 Ιουλίου 2012
Αν…
.jpg/220px-Kipling_If_(Doubleday_1910).jpg)
Αν να κρατάς καλά μπορείς το λογικό σου,
όταν τριγύρω σου όλοι τα ΄χουν χαμένα
και σ’ εσέ της ταραχής τους ρίχνουν την αιτία.
Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς τον ίδιο τον εαυτό σου
όταν ο κόσμος δε σε πιστεύει
κι’ αν μπορείς να του σχωρνάς αυτή τη δυσπιστία.
Να περιμένεις αν μπορείς δίχως να χάνεις την υπομονή σου,
κι’ αν άλλοι σε συκοφαντούν
να μην καταδεχτείς ποτέ το ψέμμα,
κι’ αν σε μισούν, εσύ ποτέ σε μίσος ταπεινό να μην ξεπέσεις,
μα να μην κάνεις τον καλό η τον πολύ σοφό στα λόγια.
Αν να ονειρεύεσαι μπορείς και να μην είσαι δούλος των ονείρων,
αν να στοχάζεσαι μπορείς δίχως να γίνει ο στοχασμός σκοπός σου,
αν ν’ αντικρύζεις σου βαστά το θρίαμβο και τη συμφορά παρόμια
κι’ όμοια να φέρνεσαι σ’ αυτούς τους δυό τυραννικούς απατεώνες, …
αν σου βαστά η ψυχή ν’ ακούς όποιαν αλήθεια εσύ είχες ειπωμένη,
παραλλαγμένη απ’ τους κακούς, για να ναι για τους άμυαλους παγίδα
ή συντριμμένα να θωρείς όσα σούχουν ρουφήξει τη ζωή σου
και πάλι να ξαναρχινάς να χτίζεις μ’ εργαλεία πούναι φθαρμένα.
Αν όσα αποχτήσεις μπορείς σ’ ένα σωρό μαζύ να τα μαζέψεις
και δίχως φόβο, μονομιάς κορώνα η γράμματα όλα να τα παίξεις
και να τα χάσεις και απ’ αρχής, ατράνταχτος να ξεκινήσεις πάλι
και να μη βγάλεις και μιλιά γι’ αυτό τον ξαφνικό χαμό σου.
Αν νεύρα και καρδιά μπορείς και σπλάχνα και μυαλό όλα να τα σφίξεις
να σε δουλέψουν ξαναρχής, κι’ ας είναι από πολύν καιρό σωσμένα
και να κρατιέσαι πάντα ορθός, όταν δεν σούχει τίποτε απομείνει
παρά μονάχα η θέληση, κράζοντας σε όλα αυτά «βαστάτε».
Αν με τα πλήθη να μιλάς μπορείς και να κρατάς την αρετή σου,
με βασιλιάδες να γυρνάς, δίχως απ’ τους μικρούς να ξεμακραίνεις.
Αν μήτε φίλοι, μήτ’ εχθροί μπορούνε πιά ποτέ να σε πειράξουν,
όλο τον κόσμο αν αγαπάς, μα και ποτέ παρά πολύ κανένα.
Αν του θυμού σου τις στιγμές, που φαίνεται αδυσώπητη η ψυχή σου,
μπορείς ν’ αφήσεις να διαβούν την πρώτη ξαναβρίσκοντας γαλήνη,
δική σου θάναι τότε η Γη,
μ’ όλα και μ’ ό,τι πάνω της κι’ αν έχει
και κάτι ακόμα πιο πολύ:
Άντρας αληθινός θάσαι, παιδί μου.
Ράντυαρντ Κίπλινγκ
Μετάφραση από το Αγγλικό κείμενο : Κώστας Βάρναλης
(Είναι ίσως το πιο δημοφιλές ποίημα στον κόσμο. Μα είναι τόσο αληθινό, που σε πείθει και το «υποθετικό» γίνετε «πραγματοποίηση», εθελουσίως!)
Δευτέρα 9 Ιουλίου 2012
Απαλλαγμένος από κάθε ηθική
επιστρέφω στη γη να επιτελέσω ένα καθήκον.
Να γίνω ένα με τη σκληρή πραγματικότητα.
Πλάνη;;; Μπορεί...
Η εποχή που ανατέλλει είναι αμείλικτη.
Εγώ, πάντως, μπορώ να πω, ότι νίκησα∙
σβήστηκαν όλες οι απαίσιες αναμνήσεις.
Πρέπει να είσαι, οπωσδήποτε, στο πνεύμα της εποχής.
Τέρμα οι ευλογίες και τα ευλογητάρια∙
κράτα το κερδισμένο έδαφος.
Το πρόσωπό μου, ρούφηξε το ξεραμένο αίμα.
Πίσω μου, το τίποτα...
Ααα!!!
Μόνο, ένα...Άθλιο δεντράκι...
Οι αγώνες του πνεύματος είναι εξίσου άγριοι με τους
πολέμους των ανθρώπων.
Και είμαστε μόνο, στην αρχή...
Αγαπημένο χέρι(;)
τί να πω γι' αυτό... Γελάω! Μπορώ να γελάω με τις παλιές μου, ερωτικές απογοητεύσεις.
Εκεί κάτω, αντίκρισα, την κόλαση των γυναικών και
δικαιούμαι να συλλάβω την...Αλήθεια,
σε μια ψυχή
και ένα σώμα.
Πρέπει να είσαι, οπωσδήποτε, στο πνεύμα της εποχής.
Θα συνηθίσω...
Θα συνηθίσω...
Θα συνηθίσω...
Αρθούρος Ρεμπώ/Arthur rimbaud
Κυριακή 8 Ιουλίου 2012
Από τη μεταδημοκρατία στην κατάρρευση
 |
| Προσθήκη λεζάντας |
Ακούω κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες. Σκοτεινές, θρηνώδεις, πληκτικά επαναλαμβανόμενες παρατηρήσεις πάνω στο ναρκωμένο σώμα της Ελλάδας, από τα βάθη του χρόνου, καλοκαίρι-φθινόπωρο 2007, άνοιξη 2009, όταν όλα έβαιναν ομαλώς, χωρίς φανερούς γκρεμούς, σχεδόν χωρίς κατήφορο. Σκαλίζοντας αρχεία, έπεσα πάνω σε ξεχασμένα μουρμουρητά, και κατεπλάγην: ήταν σαν σήμερα, τόσο δυσοίωνα. Μοντάρω πλάνα από παλιά ζουρνάλ:
1. Ασύμμετρη Ελλάδα. Που κάνεις λαμπρούς Ολυμπιακούς, το 2004, με μια μονάχα πυρκαγιά απ’ τα πυροτεχνήματα του πάρτι, και λαμπαδιάζεις συγκλαδοκορμόριζη δύο μήνες ατέλειωτους προεκλογικούς, το μαρτυρικό καλοκαίρι 2007. Ιδια είσαι τότε και τώρα; Ιδια, άνιση, αντιφατική, μοιραία, ικανή για το άλμα, ικανή για την καταβύθιση.
Ασύμμετροι Ελληνες. Ράθυμοι καταφερτζήδες, κυνικοί ατομιστές, που εξυψώσατε την ατσιδοσύνη και κλείσατε το μάτι στη λαμογιά, που προσκυνήσατε την καταπάτηση και τη βαφτίσατε real estate, που ζηλέψατε τον μαυραγορίτη και τον φοροκλέφτη, που τιμήσατε με την ψήφο σας τον φαύλο και ανεχθήκατε υστερόβουλα τον ανάξιο. Μοιραίοι και άνισοι, που δεν στέρξατε να προσφέρετε ψίχουλο στο Κοινόν των Ελλήνων, μα τα ζητάτε όλα από το κράτος-πατερούλη και εκμαυλιστή. Ασύμμετρε συνέλληνα, συμπολίτη, συνάνθρωπε, ας αφουγκραστούμε τώρα τη σιωπή της φρυγμένης γης. Νιώθουμε τη στάχτη της ξεκούρδιστης κοινωνίας, βλέπουμε στις οθόνες ανδρείκελα, κομμένες κεφαλές, διαρκείς υπομνήσεις της ενοχής, της........οδικής τους, και του δικού μας μικρού μερδικού.
Ας σκεφτούμε ποιοι είμαστε, εδώ που φτάσαμε. [28.08.2007]
2. Το πλήθος σαλεύει. Αντιδρά. Φορά μαύρα. Στέλνει sms. Αναζητεί την απολεσθείσα συλλογικότητα, το χαμένο σώμα, και το βρίσκει πρόχειρο, ψηφιοποιημένο ήδη, στο address book του κινητού και του λάπτοπ: το τέτοιο συλλογικό σώμα είναι απελπιστικά ρικνό, μια σκιά, είναι ουσιαστικά η παρέα και οι γνωστοί, αλλά είναι το μόνο ίσως σημείο εκκίνησης για την επανεύρεση του συλλογικού παιχνιδιού. Και μπορεί να πολλαπλασιαστεί, να πάει μακριά, σαν αλυσίδα από φρυκτωρίες. Οταν τα νεωτερικά δίκτυα ξεμένουν από σήμα, τα μεταδίκτυα συγκροτούνται ξαναβρίσκοντας το αρχαϊκό φλόγα-με-φλόγα, σώμα-με-σώμα.
Η μεσαία Ελλάδα δυσφορεί. Ξεφυσάει, σιχτιρίζει. Μα όπου κι αν στραφεί, αντικρίζει τοίχους. Εχασε την πίστη, έχασε τον λόγο. Η πίστη έγινε δεισιδαιμονία, έγινε φανατισμός· ο λόγος έχασε την κριτική του δύναμη, έγινε εργαλειακός, έγινε σύμβαση και χειραγώγηση. Η πολιτική διεξάγεται με αναθέσεις σε εργολάβους, με outsourcing. Η έκλειψη όλων αυτών επιτείνει τη δυσφορία. Κενό. [...]
Σηκώστε τον ποδόγυρο! Διαπλέουμε τη Μεταδημοκρατία της Δυσφορίας... [09.09.2007]
3. Το περίβλημα στέκει όρθιο. Από μέσα όμως συντελείται διαρκώς μια εσωτερική κατάρρευση. Ενας φλοιός μάς συνέχει· η ψίχα φυραίνει αδιάκοπα. Η ψίχα είναι η ψυχή, η συλλογική ψυχή. Που δεν είναι πια ούτε ψυχή ούτε συλλογική [...] Η πολιτική ελίτ αιωρείται μέσα στο περίβλημα, στο κενό της κατάρρευσης, αυτονομημένη από το κοινωνικό σώμα, αυτονομημένη από τις ανάγκες και τις αγωνίες της κοινωνίας, κινούμενη μόνο βάσει των δικών της ιδιοτελών αναγκών, κινούμενη αποκλειστικά για την αυτοαναπαραγωγή της. [...] Οικονομική ελίτ: εν μέρει παρασιτική, εν μέρει υπερεθνική, εν όλω προσοδοθηρική, και σε κάθε περίπτωση ελάχιστα αναπτυξιακή και ριψοκίνδυνη. Η χώρα αντιμετωπίζεται ως πεδίο άντλησης κέρδους και σπανίως ή ποτέ ως δημόσιος χώρος που πρόσφερε ευκαιρίες κερδοφορίας και αξίζει άρα να του επιστραφεί μέρος του κέρδους. Κατάρρευση. Η γνώση των ασυμμετριών, λειψή και στρεβλή το συχνότερο, εκβάλλει πάντα στην πίκρα, στον φθόνο, τη μνησικακία, τη μεμψιμοιρία, τη μοιρολατρική αποδοχή της κατάρρευσης. Ηττημένος χωρίς μάχη, ο πολίτης μέμφεται και ταυτοχρόνως φθονεί τους προνομιούχους κατεδαφιστές, αυτούς που έχουν το προνόμιο να επιζούν ενώ τα πάντα γύρω τους καταρρέουν. Η μνησικακία όμως ή η διάχυτη μικροδιαφθορά δεν σώζει· δεν προσφέρει αυτοπεποίθηση, πίστη, ελπίδα, δύναμη για να αντιστραφεί η διαδικασία της κατάρρευσης. Ετσι, την κατάρρευση πυροδοτεί κάθε πλευρά: η αυτοαναφορική, σχεδόν αυτιστική πολιτική ελίτ, η προσοδοθηρική, σχεδόν μοχθηρή οικονομική ελίτ, η παραλυμένη από φόβο μεσαία τάξη, τα κατώτερα στρώματα εξουθενωμένα προ πολλού από την ανέχεια και την αμάθεια, ακόμη και η νεολαία που βλέπει το μέλλον της διαψευσμένο και μαύρο προτού καν δοθεί της ζωής.
Χωρίς στοιχειώδη αυτογνωσία, χωρίς αυτοπεποίθηση και στρατήγημα, αυτή η πολυσθενής κοινωνία κινείται φυγόκεντρα και αντινομικά, κανιβαλίζεται [...] παράγει κατάρρευση· την κατάρρευσή της.[18.04.2009]
kathimerini.gr Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012
Η προπατορική αρετή
Διαβάζοντας τα τηλεγραφήματα των διεθνών πρακτορείων ή ακούγοντας τα δελτία ειδήσεων ορισμένων καναλιών, αποκομίζει κανείς την αίσθηση ότι η χθεσινή ανακάλυψη αποτελεί θρίαμβο όχι της πειραματικής Φυσικής, αλλά της εφαρμοσμένης... Θεολογίας! «Εντόπισαν το σωματίδιο του Θεού» είναι ο τίτλος που αναπαράγεται ξανά και ξανά από μια δημοσιογραφία που ό,τι χάνει σε πρωτοτυπία το κερδίζει σε ευσέβεια. «Βρήκαμε το χειρόγραφο του Θεού» είχαν πει ο Μπιλ Κλίντον και ο Τόνι Μπλερ όταν αποκωδικοποιήθηκε για πρώτη φορά, σε χονδρικές γραμμές, το ανθρώπινο γονιδίωμα, το 2000. «Η ηχώ της Δημιουργίας» είναι το στερεότυπο που συνοδεύει κάθε καινούργια ανακάλυψη της Κοσμολογίας αναφορικά με τη Μεγάλη Εκρηξη.
Μπορεί η Μεταφυσική να προσφέρει πιο «πιασάρικους» τίτλους από τη Φυσική, κινδυνεύει ωστόσο να μας αποκρύψει τα πραγματικά θαύματα του ανθρώπινου μόχθου που βρίσκονται μπροστά στα μάτια μας. Και κάποια χρήσιμα διδάγματα που θα μπορούσαμε να αποκομίσουμε από αυτά. Πρώτα απ’ όλα, το χθεσινό επίτευγμα αποτελεί θρίαμβο της ανθρώπινης συλλογικότητας - και όχι μόνο του συμπαθέστατου, σεμνότατου και κορυφαίου επιστήμονα Πίτερ Χιγκς. Τρεις χιλιάδες φυσικοί, περισσότεροι μηχανικοί, τεχνικοί και εργάτες συνεργάστηκαν για το μεγαλύτερο πείραμα στην ιστορία των επιστημών. Ο Νεύτωνας είπε κάποτε ότι μπόρεσε να δει μακριά γιατί στηριζόταν σε ώμους γιγάντων, εννοώντας τον Κοπέρνικο και τον Γαλιλαίο. Στις μέρες μας, αυτοί οι.......γίγαντες είναι οι χιλιάδες ανώνυμοι ήρωες της πνευματικής και σωματικής εργασίας.
Επιπλέον, η ανακάλυψη του CERN ήταν μια μεγάλη νίκη της Ευρώπης. Το 1993, οι Αμερικανοί αποφάσισαν να ενταφιάσουν τον δικό τους υπερεπιταχυντή σωματιδίων, κρίνοντας ότι ήταν πεταμένα λεφτά. Παραδόξως, αυτό συνέβη στη διάρκεια της οκταετίας του Μπιλ Κλίντον, περίοδο παχειών αγελάδων για την Αμερική, έκρηξης του Χρηματιστηρίου, αποθέωσης της τεχνολογικής προόδου και των ιδεολογημάτων της νέας οικονομίας - μιας νέας οικονομίας η οποία, ωστόσο, δεν άφηνε χώρο για τη βασική επιστημονική έρευνα.
Το αποτέλεσμα ήταν να μείνουν πίσω οι Ηνωμένες Πολιτείες στην -κατ’ ανάγκην πολυδάπανη- βασική έρευνα, από την οποία γεννιούνται σχεδόν όλες οι μεγάλες ανακαλύψεις. Από τις κορυφαίες επιστημονικές ανακαλύψεις του τελευταίου αιώνα, η συντριπτική πλειονότητα -με μοναδική αξιοσημείωτη εξαίρεση το τρανζίστορ- προήλθε όχι από ιδιωτικές επιχειρήσεις, αλλά από δημόσια ερευνητικά ιδρύματα. Για τα πολύ «πρακτικά», επιχειρηματικά πνεύματα, ας σημειώσουμε ότι το ίδιο το Ιντερνετ, το λογισμικό του www, με το οποίο δουλεύουν όλες οι επιχειρήσεις, επινοήθηκε ακριβώς στο CERN, ως υποπροϊόν της βασικής έρευνας. Της δημόσιας έρευνας, που υποκινείται όχι από το άμεσο κέρδος, αλλά (ας μας επιτραπεί η ασεβής σκέψη) από την προπατορική αρετή του ανθρώπου: την περιέργεια.
kathimerini.gr
Δευτέρα 2 Ιουλίου 2012
Ξυπνώντας μες στο χιόνι
Tου Nικου Γ. Ξυδακη
Aς υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει στο μαύρο αδιέξοδο, στην άβυσσο του νου. Εγραφε ο Καρυωτάκης το 1928, μετά την καταστροφή. Τι μπορούμε να υποθέσουμε σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, για την εν προόδω καταστροφή; Ας πάρουμε την πιο αισιόδοξη υπόθεση: ότι δεν θα καταστραφούμε περισσότερο. Ακόμη όμως και με αυτή την αισιόδοξη υπόθεση, είναι απολύτως αναγκαίο να καταλάβουμε ποια είναι η παρούσα κατάσταση της χώρας και των ανθρώπων της. Μόνο κατανοώντας τα μεγέθη της πενταετούς ύφεσης και ανεργίας, μόνο κατανοώντας τις τσακισμένες δομές του κράτους και της οικονομίας, μόνο κατανοώντας τις νοοτροπίες και το ήθος της κοινωνίας που εξέθρεψε και υπέστη αυτό το κράτος και αυτή την οικονομία, μόνο τότε θα μπορέσουμε να βγούμε από την κρίση για να ανατάξουμε τα ερείπια και τα ράκη, μόνο τότε θα διαρρήξουμε τον κύκλο της παρακμής και θα αρχίσουμε να αναδυόμαστε. Μόνο αν καταλάβουμε.
Δεν είναι εύκολο. Η κρίση, η δυσχέρεια, η διατάραξη, η επελαύνουσα καταστροφή θολώνουν τον νου. Το πλήθος, σαν ρευστό, παίρνει το σχήμα της κοινωνίας που του δίδεται· συνήθως δεν έχει τη δυνατότητα να το επιλέξει ή να το αλλάξει, αλλά κι όταν ακόμη παρουσιάζεται η τέτοια δυνατότητα, το πλήθος διστάζει, λοξοδρομεί, συχνά επιλέγει να παραμείνει στο οικείο σχήμα του ετερόνομου και του κυριαρχούμενου, του πελάτη και του ραγιά, επιλέγει να δει το ποτήρι μισογεμάτο, να αφεθεί στον γλυκό ύπνο του παγετώνα, να κοιμηθεί υπό τη χιόνα, κι ας γίνει η χιών σινδών, σάβανον.
Κάτι τέτοιο παρατηρείται τώρα. Μετά τον αιφνιδιασμό, την αγανάκτηση, την οργή, τον φόβο, την απελπισία, τώρα έρχεται η σειρά μιας πεισμωμένης ψευδαίσθησης, ενός φενακισμού, μιας απεγνωσμένης πεποίθησης ότι κάτι θα συμβεί και θα σωθούμε. Ποιος όμως θα...........μας σώσει αν εμείς δεν μπορούμε να αναλάβουμε τη βαριά ευθύνη να σωθούμε; Να αλλάξουμε με τους δικούς μας όρους; Το πολυτιμότερο, καίτοι πικρό, δίδαγμα της κρίσης είναι αυτό. Διότι ήδη έχουμε αλλάξει, ακόμη και αν δεν το αντιλαμβανόμαστε, ακόμη και αν δεν το αποδεχόμαστε, επειδή είναι επώδυνο ή ανησυχητικό, επειδή διαταράσσει ισορροπίες και βολέματα. Η Ελλάδα έχει αλλάξει τα χρόνια της κρίσης, βαθιά, αμετάκλητα· τίποτε δεν είναι ίδιο, τίποτε δεν θα ξαναγίνει ίδιο. Είμαστε κοινωνία σε μετασχηματισμό.
Είμαστε κατ’ αρχάς χώρα που έχει χάσει την αξιοπιστία της, είμαστε λαός που προκαλεί την αντιπάθεια ή τον οίκτο. Αυτές οι απώλειες είναι χειρότερες και από τη φτώχεια, αν το ζυγίσουμε, αν βγούμε προσώρας από τα βάσανά μας και δούμε τους εαυτούς μας σε μακρύτερη διάρκεια. Ασφαλώς και παίξαμε το ρόλο του εξιλαστήριου θύματος σε μια κρίση διεθνή, που δεν τη γεννήσαμε. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία πια, καθώς το δυσμενές ψευδές στερεότυπο εδραιώνεται στα βλέμματα των περισσότερων συνευρωπαίων. Το στερεότυπο θα αλλάξει μόνο αν αλλάξουμε εμείς τη μοίρα μας, αν αλλάξουμε τους όρους του παιχνιδιού.
Η επίγνωση λοιπόν κατ’ αρχάς. Η επίγνωση ότι η κοινωνία μας δεν συνέχεται πλέον με τους δεσμούς της παραδοσιακής οικογένειας, διότι έχει κι αυτή αλλάξει, δεν συνέχεται με τους πελατειακούς δεσμούς, τους εγνωσμένα καταστροφικούς. Δεν συνέχονται καν οι τάξεις με τους δικούς τους εσωτερικούς δεσμούς, διότι εν τω μεταξύ οι παλιές ταξικότητες απέμειναν άδειες χωρίς τις γκρεμισμένες βεβαιότητες, σε περιβάλλον φτώχειας, διότι οι παλιές οριοθετήσεις αναπροσδιορίζονται βίαια, και διότι νέες ταξικότητες αναδύονται, οριζόμενες από τους επισφαλείς εργαζόμενους και τους εργάτες της γνώσης, τους πρεκάριους και τους κογκνιτάριους. Επίγνωση για τις καινοφανείς δημογραφικές και ανθρωπολογικές διαστρωματώσεις, που θα ορίσει η αποστράγγιση του εθνικού κορμού από τους νέους με υψηλή μόρφωση και δεξιότητες, εφόσον συνεχιστεί η παραγωγική ερήμωση. Επίγνωση για τις νέες κοινωνικές και ιδεολογικές αποτυπώσεις, όσο θα επελαύνουν ανασφάλεια και έγκλημα στον καθημερινό βίο, με ίχνη ήδη ορατά στο πολιτικό πεδίο: εκρηκτική άνοδος της άκρας δεξιάς. Με αποτυπώσεις βαθύτερες στη συλλογική ψυχή ενός λαού πληγωμένου και συκοφαντημένου: θα νιώθει προδομένος, απομονωμένος, δεν θα τον καταλαβαίνουν και θα αποσύρει τις κεραίες του προς την εσωστρέφεια και τον γλυκύ μαρασμό του ανάδελφου.
Σε φόντο υλικής καταστροφής βίων και ψυχών, τέτοιες σκέψεις γύρω από αναδυόμενες ιδεολογίες και συμπεριφορές μπορεί να ακούγονται σαν άκαιρος σχολαστικισμός. Δεν είναι. Οι ενδεχόμενοι εαυτοί της κρίσης, στρεβλοί, πικραμένοι, τυφλοί, αυτοκαταστροφικοί, είναι εμείς. Αυτό να προλάβουμε.
kathimerini.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)