Τριαδική υπερδύναμη

Tου Παντελη Μπουκαλα

Τη στιγμή λοιπόν που πάμε να πάρουμε λίγο τα πάνω μας, εμείς εδώ αλλά και οι ήδη ομοιοπαθείς μας ή όσοι ετοιμάζονται να μας ακολουθήσουν, οι Πορτογάλοι, οι Ισπανοί, οι Ιρλανδοί, οι Ιταλοί· τη στιγμή που οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών και μαζί τους οι κορυφαίοι της Ευρώπης, Γερμανοί και Γάλλοι, αρχίζουν να πιστεύουν ότι τα σχέδιά τους παίρνουν μπροστά, έρχεται κάποιος από τους τρεις οίκους αξιολόγησης και γκρεμίζει ελπίδες και βεβαιότητες, σαν τα παιδιά που, καλοκαίρι όπως είναι, σκορπάνε τα πυργάκια που φτιάχνουν στην άμμο.

Δεν προλαβαίνει κανείς να ανακουφιστεί, να πάρει μιαν ανάσα, να δει τα πράγματα με «θετική σκέψη» όπως λένε και ξαναλένε οι ειδικοί, και αμέσως του κόβει τον αέρα ο οίκος Φιτς, ο οίκος Μούντις, ο οίκος Στάνταρντ εντ Πουρς (το «Πουρς» αυτό προκύπτει από το όνομα του ιδρυτή, του Χένρι Βάρνομ Πουρ, και όχι από το αγγλικό αντίστοιχο του «φτωχός», όπως μας παρασύρουν τα πράγματα να πιστέψουμε).

Ζυγίζουν λοιπόν την πιστοληπτική ικανότητα κάθε χώρας στις ζυγαριές τους, κι εκεί που εσύ νομίζεις ότι κέρδισες λίγα έστω γραμμάρια χάρη στη μια ή την άλλη δόση του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης ή χάρη σε κάποιο «πακέτο συμπάθειας», αυτοί σε βρίσκουν ακόμα πιο ελαφρό, ακόμα πιο ανάξιο εμπιστοσύνης δηλαδή. Και παίρνουν πάλι .......φωτιά τα σπρεντ, μόλις που είχαν αρχίσει να μειώνονται, και ξαναβουλιάζουν τα χρηματιστήρια και οι τόνοι γίνονται και πάλι δραματικοί. Ιδια κι απαράλλαχτα με το γεφύρι της Αρτας, που ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν. Ακόμα και η λύση του δράματος παρόμοια φαίνεται - ξέρετε, εκείνο το «αν δεν στοιχειώσετε άνθρωπο, γεφύρι δεν στεριώνει». Μόνο που πια δεν μιλάμε για έναν άνθρωπο. Ούτε καν για έναν λαό.

Αυτή η Τριαδική Υπερδύναμη, λοιπόν, αυτός ο αυτοθεσμοθετημένος και αυτονομιμοποιούμενος οικουμενικός Επικυρίαρχος που η ισχύς του περιγελάει την ισχύ του ΟΗΕ ή οποιουδήποτε συνασπισμού κρατών, παρασταίνει τις ζυγαριές του σαν αλάθητες και ψυχρά αντικειμενικές, όπως η ζυγαριά που κρατούσε ο Δίας όταν ήταν να αποφασίσει για ζωή ή θάνατο. Μολαταύτα, η Λίμαν Μπράδερς κατέρρευσε παρά τα τρία άλφα με την οποία την είχαν τιμήσει οι οίκοι αξιολόγησης, κατόπιν αυστηρού ελέγχου, όπως πάντοτε. 

Τώρα οι Ευρωπαίοι, πολιτικοί και τραπεζίτες, εξεγείρονται εναντίον του ολιγοπωλίου. Και όχι μόνο ο κ. Βενιζέλος, που επανέφερε τον όρο της ασύμμετρης απειλής, αλλά και ο κ. Σόιμπλε και η κ. Μέρκελ και ο κ. Μπαρόζο, που έκρινε ότι η υποβάθμιση της Πορτογαλιας από τη Μούντις έχει ολίγον κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Πώς χαρακτήρισαν από την πλευρά τους οι ιθύνοντες του οίκου τις ενστάσεις των Ευρωπαίων, βάζοντάς τες πρώτα στη ζυγαριά τους; «Λόγια του αέρα». Ξεκαθαρίζοντας έτσι ότι γι’ αυτούς η Ευρωπαϊκή Ενωση, ως πολιτική οντότητα, ανήκει στην τάξη των σκουπιδιών.

kathimerini.gr