Ένας από τους κορυφαίους συγγραφείς του 20ου αιώνα, ήταν και ο Φραντς Κάφκα. Γεννήθηκε στις 3 Ιουλίου 1883 στη Πράγα, από γονείς Εβραίους, Γερμανόφωνους. Η Πράγα, εκείνη την εποχή, συνδύαζε μοναδικά τη γερμανική, τσέχικη κι εβραϊκή κουλτούρα και ζωή.
Ο πατέρας του ήταν μεγαλέμπορος και αρκετά αυστηρός. Είχε τρεις μεγαλύτερες αδερφές και πέρασε ήρεμα παιδικά χρόνια.
Τελείωσε το γερμανικό δημοτικό σχολείο της Πράγας και το γερμανικό γυμνάσιο της παλιάς πόλης. Η παιδεία του ήταν πλήρως γερμανική.
Από το 1889 έως το 1906 σπουδάζει γερμανική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Πράγας και στη συνέχεια μετά από προτροπή και πίεση του πατέρα του, για λόγους σίγουρης σταδιοδρομίας ακολουθεί τη Νομική. Στο πανεπιστήμιο γνωρίζει τον Max Brod, ο οποίος θα έμελλε να γίνει ένας από τους στενότερους φίλους του Κάφκα μέχρι το τέλος της ζωής του. Το 1907 παίρνει το πτυχίο του και κάνει ένα χρόνο πρακτική δικηγορική εξάσκηση.
Αρχίζει να γράφει τα πρώτα του έργα (τα περισσότερα χαμένα) και γράφει την «Περιγραφή Ενός Αγώνα» από τα πρώτα, πιο εκτενή κι ολοκληρωμένα έργα του.
Από το 1907 μέχρι το 1922, ο Κάφκα εργάζεται ως… δικηγόρος σε ασφαλιστικές εταιρίες στην Πράγα. Την άχαρη αυτή ζωή του υπαλλήλου ποτέ δεν αγάπησε αν και στη δουλειά του ήταν ευσυνείδητος. Την εποχή εκείνη γράφει τα έργα του κατά τις βραδινές ώρες. Γράφει πολύ. Γράφει με συνοχή μόνο τη νύχτα απομονωμένος και σε απόλυτη ησυχία. Πολλά διηγήματα τα γράφει μέσα σε μια νύχτα. Πάσχει από αϋπνίες. Εκείνα τα χρόνια έγραψε αρκετά από τα διηγήματά του όπως: "Τα Δέντρα", "Ρούχα", "Η Αποπομπή", "Ο Έμπορος", "Οι Διαβάτες", "Ο Επιβάτης", "Η Κρίση" και αρχίζει να κρατά ημερολόγια, όπου κατέγραφε αποσπάσματα έργων του, αφορισμούς, σκέψεις του ή γεγονότα της ζωής του.
Ξεκινά ταξίδια σε Παρίσι, Ζυρίχη, Βαϊμάρη, Μιλάνο, Μόναχο. Κατά τα έτη 1912-1913 γράφει τα πρώτα κύρια έργα του «Αμερική» και «Η Μεταμόρφωση». Συνεχίζει τα ταξίδια του σε Βιέννη και Βενετία και αρραβωνιάζεται για ένα χρόνο με τη Felice Bauer.
Από τότε εμφανίζεται στα γραπτά του η «Αγωνία» η «Πληγή Της Μακρινής Νύχτας». Αγωνία για την «Διατάραξη Της Πραγματικότητας Από Τον Έξω Κόσμο», αγωνία «Για Την Εσωτερική Ελευθερία», αγωνία «Για Την Κοινωνική Ένταση».
Και έρχεται το 1914, χρονιά της έμπνευσης των δυο μεγάλων έργων του, που ήταν «Η Δίκη» και «Ο Πύργος». Γράφει επίσης την «Αποικία Των Τιμωρημένων».
Κατά τα έτη 1915-1917 κάνει ταξίδια στην Ουγγαρία και το Μόναχο. Δουλεύει τη «Δίκη» και γράφει νουβέλες. Αρραβωνιάζεται για δεύτερη φορά τη Felice Bauer, για διάστημα όμως έξι μηνών. Και εκεί έρχεται να τον καθηλώσει η φυματίωση.
Στο γράψιμό του υπάρχουν μεγάλες διακυμάνσεις. Χρόνια ενδοσκόπησης. Έγραφε :
«Θ' αποκλειστώ μέχρι αναισθησίας απ' όλους...», «Είμαι κλειστός, σιωπηλός, ακοινώνητος, ανικανοποίητος!», «Ζω με τους αγαπημένους μου ανθρώπους πιο ξένος κι από ένα ξένο...», «Δεν έχω κανένα αίσθημα εκτός απ' αυτό του παρατηρητή...»
Από το 1918 έως το 1920 τον συναντάμε να κάνει θεραπεία για τη φυματίωση και διακοπές στις εξοχές. Αρραβωνιάζεται για λίγες βδομάδες με τη Julie και γράφει το «Χτίζοντας Το Σινικό Τείχος», δημοσιεύει μερικά διηγήματα και νουβέλες. Συνεχίζει να γράφει τον «Πύργο», αποσπάσματα του οποίου διάβασε δημόσια τον Μάρτιο του 1922.
Το 1923 γράφει διηγήματα και μετά τα καίει. Μένει στο Βερολίνο και συζεί με τηDora, η οποία ήταν δίπλα του μέχρι το τέλος του. Πάντα προσπαθούσε να αφοσιωθεί σε μια γυναίκα και να ενταχθεί στην ανθρώπινη κοινότητα.
Το 1924 αρρωσταίνει βαριά, μπαίνει σε Νοσοκομείο του Βερολίνου και στη συνέχεια μεταφέρεται σε σανατόριο της Βιέννης, όπου και πεθαίνει στις 3 Ιουνίου 1924, ενώ η ταφή του έγινε στο Εβραϊκό Νεκροταφείο της Πράγας.
 |
| Το Μουσείο Κάφκα στην Πράγα |
Ο Κάφκα έγραψε όλο του το έργο στη γερμανική γλώσσα. Όσο ζούσε εκδόθηκαν μόνον ελάχιστα διηγήματα. Στη διαθήκη του, παρακαλεί το φίλο του Max Brod, να κάψει όλα του τα χειρόγραφα, όλα τα έργα του, μεταξύ αυτών «Η Δίκη», «Ο Πύργος» και «Η Αμερική». Εκείνος παράκουσε τη διαθήκη, επιμελήθηκε και εξέδωσε όλα τα έργα του. Έτσι διασώθηκε μια από τις σημαντικότερες πνευματικές κληρονομιές του 20ού Αιώνα.
Τα έργα του Κάφκα αποτέλεσαν ένας είδος συμβόλου της αγωνίας του σύγχρονου ανθρώπου, μέσω της επαναλαμβανόμενης περιγραφής ενός ασφυκτικού, γραφειοκρατικού και συχνά παράλογου περιβάλλοντος, μέσα στο οποίο δρουν οι ήρωές του. Ο όρος «καφκικό», που έχει καθιερωθεί ως ορολογία, συμπυκνώνει την ατμόσφαιρα που αποπνέει το σύνολο του έργου του και χρησιμοποιείται σήμερα για τον χαρακτηρισμό κάθε έργου τέχνης, που εμφανίζει κοινά χαρακτηριστικά.
ΚΥΡΙΑ ΠΗΓΗ : http://www.peri-grafis.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου