27 Απριλίου 1941 – 27 Απριλίου 2011. Συμπληρώθηκαν 70 χρόνια, από τότε που οι Γερμανοί Ναζί κατέλαβαν την Αθήνα, βύθισαν τη χώρα στη σκλαβιά και τους Έλληνες στην πείνα και την εξαθλίωση. Η εισβολή τους στην Ελλάδα και η είσοδός τους στην Αθήνα, σημαδεύτηκε από επτά ηχηρές αυτοκτονίες, που είχαν ως αφετηρία την πατριωτική φιλοτιμία του Έλληνα.
Στη Υψαλα της Τουρκίας, ανατολικά του Έβρου, αυτοκτονεί ο υποστράτηγος Ιωάννης Ζήσης, επικεφαλής Συντάγματος. Πέρασε στο τουρκικό έδαφος κατόπιν κυβερνητικής συμφωνίας Ελλάδος - Τουρκίας. Οι Τούρκοι, μετά την γερμανική επικράτηση, αθέτησαν τη συμφωνία και αφόπλισαν το Σύνταγμα. Ο Ζήσης φέρων βαρέως την εξέλιξη αυτή, μπαίνει στη σκηνή του το μεσημέρι της 9ης Απριλίου και αυτοκτονεί.
Το ίδιο διάστημα, αυτοκτονεί στο Ριζό Μακεδονίας ο λοχαγός Ευάγγελος Νομικός από τις Κυκλάδες, για να αποφύγει την αιχμαλωσία από τους Γερμανούς.
Αυτοκτονεί επίσης έξω απο το νοσοκομείο των Καμένων Βούρλων ο ανθυπολοχαγός Νικόλαος Πάππης από τη Χίο, όταν είδε…να πλησιάζουν τα γερμανικά στρατεύματα και ήταν σίγουρη η αιχμαλωσία του.
Στην Πεδινή Ιωαννίνων, ο διοικητής της 8ης Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού ταγματάρχης Κων. Βερσής, μετά την συνθηκολόγηση του Τσολάκογλου, καλεί τους στρατιώτες του και τους λέει. « Πολεμήσαμε γενναία τους Ιταλούς και… τους νικήσαμε. Μια άλλη ξένη δύναμη δεν μας επιτρέπει να χαρούμε τη νίκη και να απολαύσουμε το αγαθό της ελευθερίας… Επετεύχθη συνθηκολόγησις που μας υποχρεώνει να παραδώσουμε τα όπλα τα ιερά που τόσο αγαπήσαμε και μας χάρισαν νίκες. Και τώρα τους ζυγούς λύσατε. Ζήτω η αιωνία Ελλάς». Και ο τότε στρατιώτης Ανδρέας Δαλακάκης λέει τα μετέπειτα: «Ψάλαμε μετά συγκινημένοι τον εθνικό ύμνο και αρχίσαμε να αποχωρούμε. Ο Βερσής, αποτραβήχτηκε παράμερα πίσω από ένα πυροβόλο και αυτοκτόνησε, γιατί δεν ήθελε να παραδώσει τα όπλα!..»
Την σκυτάλη των αυτοκτονιών παίρνει ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Κορυζής. Στις 18 Απριλίου, κατά τη σύσκεψη του Πολεμικού Συμβουλίου, ο βασιλιάς τον παρατήρησε ότι ξέφυγε ο έλεγχος από τα χέρια του, ο Στρατός διαλύεται, υποχωρεί, και κάποιο μυστικό των Άγγλων που του εμπιστεύθηκε έχει διαρρεύσει μάλλον από την γραμματέα του… Οι μεγάλες ευθύνες βάραιναν στις πλάτες του. Βαρύθυμος μεταβαίνει στο σπίτι του, στους Αμπελοκήπους, κλείνεται στο δωμάτιο του κι αυτοκτονεί γιατί έβλεπε την Ελλάδα να πέφτει στα χέρια των Γερμανών.
Στις 27 Απριλίου, στις 10 το πρωί, οι Γερμανοί βρίσκονται στη συμβολή των λεωφόρων Βασ. Σοφίας και Αλεξάνδρας στους Αμπελοκήπους. Ο επικεφαλής του τάγματος των Μοτοσικλετιστών αντισυνταγματάρχης Οττο Φόν Σέϊμπεν, χαιρετά τους επισήμους, (φρούραρχο Καβράκο, νομάρχη Πεντζόπουλο και δημάρχους Αθηναίων Πλυτά και Πειραιωτών Μανούσκο) και με τεντωμένο το χέρι τους χαιρετά λέγοντας: “ …ο γερμανικός στρατός έρχεται ως φίλος φέρων την ειρήνη εις την Ελλάδα”. Και αμέσως μετά υπογράφουν το πρωτόκολλο παραδόσεως της πρωτεύουσας σ΄ ένα στρογγυλό μεταλλικό τραπεζάκι του καφενείου “Παρθενών” μπροστά από την βίλλα του Θών.
Οι Αθηναίοι κλείστηκαν στα σπίτια τους σε μια πράξη βουβής διαμαρτυρίας. Δεν θέλουν να σταθούν μάρτυρες της σκληρής εικόνας, να περνά ο εχθρός τα δεσμά της σκλαβιάς στην Ελλάδα.
Ένα απόσπασμα με επικεφαλής τον λοχαγό Γιάκομπι (σύζυγο της σκηνοθέτιδας Λένι Ρίφενσταλ) και τον υπολοχαγό Ελσνιτς ανεβαίνουν στην Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως, υποστέλλουν την ελληνική σημαία υψώνουν στην θέση της τη γερμανική, ενώ άγημα αποδίδει τιμές. Λέγεται ότι ο φρουρός Κων. Κουκίδης φέρει βαρέως την υποστολή της σημαίας μας και τα πατριωτικά του συναισθήματα τον σπρώχνουν στην αυτοκτονία που θα τρομάξει τον εχθρό. Τυλίγεται την γαλανόλευκη και πέφτει από τον Ιερό βράχο προς την πλευρά της Πλάκας και σκοτώνεται. Είναι η έκτη αυτοκτονία.
Την επόμενη Κυριακή η εβδόμη, αυτή της Πηνελόπης Δέλτα….
(Άρθρο του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη στη Real News)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου