Το πασχαλινό...
... τραπέζι ήταν στρωµένο και στις δυο µεριές των γαλλοϊταλικών συνόρων, αλλά οι εκατοντάδες µετανάστες που έσπρωξαν µέχρι εκεί οι ταραχές στην Τυνησία δεν ήταν προσκαλεσµένοι. Η έξοδός τους κρατάει εδώ και έναν µήνα. Μα είναι ανεπιθύµητοι, τόσο στην Ιταλία όσο και στη Γαλλία. Η µια χώρα προσπαθεί να φορτώσει το πρόβληµα στην άλλη.
Οι ισχυρές...
... ευρωπαϊκές χώρες εφαρµόζουν τη Συνθήκη του Σένγκεν α λα καρτ (όπως άλλωστε έκαναν κάποτε και µε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, όταν µέσα στον βρόχο της ασφυκτιούσαν οι µικρές ελλειµµατικές χώρες). Ολοένα και πιο συχνά καταφεύγουν πίσω από ένα τείχος προστατευτισµού. Στο νέο προεκλογικό τους πρόγραµµα, οι γάλλοι Σοσιαλιστές γράφουν: «Η Ευρώπη είναι η µοναδική ήπειρος που επιβάλλει το ελεύθερο εµπόριο στον εαυτό της, σε έναν κόσµο που διαρκώς κάνει εξαιρέσεις». Πρόκειται για µια απόπειρα να ξανακερδίσουν τους χαµένους τής παγκοσµιοποίησης, τους άνεργους, τους ανθρώπους της αποδεκατισµένης εργατικής και µεσαίας τάξης που βλέπουν το βιοτικό τους επίπεδο να καταβαραθρώνεται διαρκώς. Την ίδια ώρα που οι µικρές ευρωπαϊκές χώρες εξακολουθούν να ζουν ανάµεσα στα συντρίµµια της αγροτικής παραγωγής τους, που διαλύθηκε από την «κοινή αγροτική πολιτική», στις µεγάλες ευρωπαϊκές χώρες τα συµφέροντα των.....παραγωγών αρχίζουν να παίρνουν το πάνω χέρι. Το γαλλικό αγροτικό λόµπι παρέχει σήµερα στον Σαρκοζί µια ισχυρή βάση στήριξης. Η µοναδική ευρωπαϊκή χώρα που µένει αδιάφορη µπροστά σε αυτή την τάση επανόδου στον προστατευτισµό είναι η µοναδική ευνοηµένη από την παγκοσµιοποίηση: η Γερµανία. «Η Κίνα θα γίνει το εργοστάσιο του κόσµου, αλλά εµείς θα είµαστε εκείνοι που θα φτιάξουν αυτό το εργοστάσιο», επαιρόταν πρόσφατα γερµανός βιοµήχανος. Οι πολιτικές...
... που ακολουθούν οι µεγάλες ευρωπαϊκές χώρες µοιάζουν µε µια επιστροφή στους παλιούς ανταγωνισµούς των µεγάλων δυνάµεων. Σε ένα περιβάλλον γενικευµένης οικονοµικής κρίσης, οι ευρωπαϊκές συνθήκες δεν δείχνουν ικανές να συγκρατήσουν αυτούς τους ανταγωνισµούς. Ούτε να συντηρήσουν τα ιδεολογήµατα ευρωπαϊστών όπως ο Μονέ, ο Σουµάν ή ακόµη και ο Ντελόρ. Οι ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες ανακαλούν βαθµηδόν µε κάθε ευκαιρία τα όποια κυριαρχικά δικαιώµατα είχαν εκχωρήσει στην υπερεθνική (και ενίοτε ενωµένη) Ευρώπη. Το ευρωπαϊκό σύνολο αδυνατίζει «από µια αναδίπλωση των πλούσιων, που δεν θέλουν πια να ακούνε να τους µιλούν για τους φτωχούς», γράφει ο αρθρογράφος Ιβ Αρτέ στη γαλλική εφηµερίδα «Σιντ-Ουέστ».
Στην ιταλική...
... πόλη Βεντιµίλια, στα γαλλοϊταλικά σύνορα, οι νεαροί Τυνήσιοι Χασέν Σαλί και Σαµί Γκαρσλά ξενάγησαν πασχαλιάτικα τους δηµοσιογράφους στο «ξενοδοχείο» τους, ένα «ξενοδοχείο πέντε αστέρων», όπως είπαν οι ίδιοι µε ένα πικρό χαµόγελο: δηλαδή σε έναν διάδροµο της αίθουσας αναµονής, στον σιδηροδροµικό σταθµό της πόλης, όπου ζουν εδώ και πολλές εβδοµάδες. Και θα ήταν πολύ συγκινητικό, αν χιλιάδες άλλοι νεαροί πολίτες των µικρών ευρωπαϊκών χωρών δεν αναγκάζονταν, από την ανέχεια που έφερε η οικονοµική κρίση, να παίρνουν καθηµερινά παράλληλους δρόµους µε αυτούς τους µετανάστες.
tanea.gr 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου