Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού υιοθετήθηκε ομόφωνα από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, στις 20 Νοεμβρίου του 1989.
Έως σήμερα έχει επικυρωθεί από 193 χώρες, ενώ δεν την έχουν επικυρώσει δύο (ΗΠΑ και Σομαλία), ενώ η Ελλάδα επικύρωσε τη Σύμβαση στις 2 Δεκεμβρίου του 1992 (Φ.Ε.Κ. 192/2-12-92).
Σύμφωνα με το 1ο άρθρο της Σύμβασης θεωρείται παιδί κάθε ανθρώπινο ον μικρότερο των δεκαοκτώ ετών, εκτός εάν η ενηλικίωση επέρχεται νωρίτερα, σύμφωνα με την ισχύουσα για το παιδί νομοθεσία.
Στο αιτιολογικό της Σύμβασης, βλέπουμε αναφορές που καταδεικνύουν την επιτακτική ανάγκη για σύνταξη και συμφωνία από τα συμβαλλόμενα Κράτη μιας σύμβασης που θα αποτελεί τη βάση για νομική κατοχύρωση των δικαιωμάτων του παιδιού :
«Επειδή, σύμφωνα με τις αρχές που διακηρύσσονται στον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, η αναγνώριση της εγγενούς αξιοπρέπειας και των ίσων και αναφαίρετων δικαιωμάτων όλων... των μελών της ανθρώπινης οικογένειας, αποτελεί το θεμέλιο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο,
Έχοντας υπόψη ότι οι λαοί των Ηνωμένων Εθνών έχουν διακηρύξει εκ νέου, στον Καταστατικό Χάρτη, την πίστη τους στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και στην αξιοπρέπεια και την αξία του ανθρώπου, και έχουν αποφασίσει να προαγάγουν την κοινωνική πρόοδο και να καθορίσουν καλύτερες συνθήκες ζωής μέσα στα πλαίσια μιας μεγαλύτερης ελευθερίας,
Αναγνωρίζοντας ότι τα Ηνωμένα Έθνη, στην Παγκόσμια Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και στις διεθνείς συνθήκες για τα ανθρώπινα δικαιώματα διακήρυξαν και συμφώνησαν ότι καθένας δικαιούται να απολαμβάνει όλα τα δικαιώματα και τις ελευθερίες που αναφέρονται σε αυτές, χωρίς καμία απολύτως διάκριση ιδίως εξαιτίας της φυλής, του χρώματος, του φύλου, της γλώσσας, της θρησκείας, των πολιτικών του ή άλλων πεποιθήσεων, της εθνικής ή κοινωνικής καταγωγής, της περιουσίας, της γέννησης ή οποιασδήποτε άλλης κατάστασης,
Υπενθυμίζοντας ότι, στην παγκόσμια Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου, τα Ηνωμένα Έθνη διακήρυξαν ότι τα παιδιά δικαιούνται ειδική βοήθεια και υποστήριξη,
Έχοντας πεισθεί ότι η οικογένεια όντας η θεμελιώδης μονάδα της κοινωνίας και το φυσικό περιβάλλον για την ανάπτυξη και την ευημερία όλων των μελών της, και ιδιαίτερα των παιδιών, πρέπει να έχει την προστασία και την υποστήριξη που χρειάζεται για να μπορέσει να διαδραματίσει πληρέστερα το ρόλο της στην κοινότητα,
Αναγνωρίζοντας ότι το παιδί, για την αρμονική ανάπτυξη της προσωπικότητας του, πρέπει να μεγαλώνει μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον, σ' ένα κλίμα ευτυχίας, αγάπης και κατανόησης,
Επειδή είναι σημαντικό να προετοιμαστεί πλήρως το παιδί για να ζήσει μια ατομική ζωή στην κοινωνία και να ανατραφεί μέσα στο πνεύμα των ιδανικών που διακηρύσσονται στον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και ειδικότερα μέσα σε πνεύμα ειρήνης, αξιοπρέπειας, ανοχής, ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης,
Έχοντας υπόψη ότι η ανάγκη να παρασχεθεί στο παιδί ειδική προστασία εξαγγέλθηκε στη Διακήρυξη της Γενεύης του 1924 για τα δικαιώματα του παιδιού, και στη Διακήρυξη των δικαιωμάτων του παιδιού, που υιοθέτησε η Γενική Συνέλευση στις 20 Νοεμβρίου 1959 και που αναγνωρίσθηκε στην παγκόσμια Διακήρυξη για τα ανθρώπινα δικαιώματα, στο διεθνές Σύμφωνο για τα αστικά και πολιτικά δικαιώματα (ιδιαίτερα στα άρθρα 23 και 24), στο Διεθνές Σύμφωνο για τα οικονομικά, τα κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα (ιδιαίτερα στο άρθρο 10) και στο καταστατικό και στα αρμόδια όργανα των ειδικευμένων οργανισμών και των διεθνών οργανώσεων που μεριμνούν για την ευημερία του παιδιού,
Έχοντας υπόψη ότι, όπως αναφέρεται στη Διακήρυξη των δικαιωμάτων του παιδιού, "το παιδί, λόγω της φυσικής και διανοητικής του ανωριμότητας, χρειάζεται ειδική προστασία και μέριμνα, συμπεριλαμβανόμενης και της νομικής προστασίας, τόσο πριν όσο και μετά τη γέννησή του",
Υπενθυμίζοντας τις διατάξεις της Διακήρυξης για τις νομικές και κοινωνικές αρχές σχετικά με την προστασία και την ευημερία των παιδιών, ειδικά όσον αφορά την υιοθεσία και την τοποθέτηση σε ανάδοχες οικογένειες σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, τις διατάξεις του συνόλου των ελάχιστων κανόνων των Ηνωμένων Εθνών για τη διοίκηση της δικαιοσύνης για ανήλικους (Κανόνες του Πεκίνου) και της Διακήρυξης για την προστασία των γυναικών και των παιδιών σε περίοδο επείγουσας ανάγκης και ένοπλης σύρραξης,
Αναγνωρίζοντας ότι σε όλες τις χώρες του κόσμου υπάρχουν παιδιά που ζουν κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες και ότι είναι αναγκαίο να δοθεί στα παιδιά αυτά ιδιαίτερη προσοχή,
Λαμβάνοντας δεόντως υπόψη τη σημασία των πολιτιστικών παραδόσεων και αξιών κάθε λαού για την προστασία και την αρμονική ανάπτυξη του παιδιού,
Αναγνωρίζοντας τη σημασία της διεθνούς συνεργασίας για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των παιδιών σε όλες τις χώρες και ιδιαίτερα στις υπό ανάπτυξη χώρες».
Το 1ο μέρος της Σύμβασης αποτελείται από τα άρθρα 1 έως και 41, που αναφέρονται στα Δικαιώματα του παιδιού και αφορούν στα δικαιώματα Επιβίωσης, Ανάπτυξης, Προστασίας & Συμμετοχής.
Το 2ο μέρος της Σύμβασης αποτελείται από τα άρθρα 42 έως και 45, στα οποία περιγράφεται ο μηχανισμός ελέγχου της εφαρμογής της Σύμβασης και θεσμοθετείται το όργανο που θα ασκεί αυτό το ρόλο, η Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Παιδιού.
Το 3ο μέρος της Σύμβασης αποτελείται από τα άρθρα 46 έως 54 και περιλαμβάνει τις διατάξεις που αφορούν ενδεχόμενες τροποποιήσεις σε άρθρα της Σύμβασης.
Τα άρθρα που αναφέρονται στα δικαιώματα του παιδιού (1-41), αφορούν σε επιμέρους θέματα και είναι :
Άρθρο 1. Ορισμός
Άρθρο 2. Διακρίσεις
Άρθρο 3. Φροντίδα
Άρθρο 4. Το Κράτος Μέλος
Άρθρο 5. Γονική καθοδήγηση
Άρθρο 6. Επιβίωση & Ανάπτυξη
Άρθρο 7. Όνομα & Εθνικότητα
Άρθρο 8. Ταυτότητα
Άρθρο 9. Ζωή με τους Γονείς
Άρθρο 10. Επανένωση με την οικογένεια
Άρθρο 11. Απαγωγή και κράτηση
Άρθρο 12. Ελευθερία Γνώμης
Άρθρο 13. Ελευθερία Έκφρασης
Άρθρο 14. Ελευθερία Σκέψης-Θρησκείας
Άρθρο 15. Ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι
Άρθρο 16. Προσωπική ζωή
Άρθρο 17. Πρόσβαση σε πληροφόρηση
Άρθρο 18. Γονική ευθύνη
Άρθρο 19. Κακομεταχείριση - Παραμέληση
Άρθρο 20. Προστασία - ορφανά
Άρθρο 21. Υιοθεσία
Άρθρο 22. Παιδιά πρόσφυγες
Άρθρο 23. Παιδιά με ειδικές ανάγκες
Άρθρο 24. Υγεία & υγειονομικές υπηρεσίες
Άρθρο 25. Επανεξέταση φροντίδας
Άρθρο 26. Κοινωνική Πρόνοια
Άρθρο 27. Επίπεδο ζωής
Άρθρο 28. Εκπαίδευση
Άρθρο 29. Στόχοι της εκπαίδευσης
Άρθρο 30. Παιδιά μειονοτήτων
Άρθρο 31. Παιχνίδι - Ψυχαγωγία
Άρθρο 32. Παιδική Εργασία
Άρθρο 33. Προστασία από ναρκωτικά
Άρθρο 34. Σεξουαλική εκμετάλλευση
Άρθρο 35. Εμπορία παιδιών
Άρθρο 36. Άλλες μορφές εκμετάλλευσης
Άρθρο 37. Βασανιστήρια & στέρηση ελευθερίας
Άρθρο 38. Ένοπλες συρράξεις
Άρθρο 39. Επανένταξη - Αποκατάσταση
Άρθρο 40. Αντιμετώπιση από τη Δικαιοσύνη
Άρθρο 41. Κατοχύρωση
Παρά την επικύρωση της Σύμβασης βλέπουμε ότι ακόμα υπάρχουν παιδιά που βιώνουν την πείνα, που γίνονται φορείς ασθενειών ή που πεθαίνουν λόγω έλλειψης εμβολίων, παιδιά που κακοποιούνται σωματικά και ψυχικά, παιδιά που εξαναγκάζονται σε πορνεία, βαριά εργασία ή και δουλεία, που γίνονται θύματα διακίνησης (trafficking), παιδιά που γι’αυτά η εκπαίδευση είναι όνειρο άπιαστο, παιδιά που συμμετέχουν σε ένοπλες συρράξεις, παιδιά που ζουν χωρίς δικαίωμα στο όνειρο και στην ελπίδα.
Ας ευχηθούμε να γίνουν επιτέλους πράξη τα αναφερόμενα στο 2ο άρθρο της Σύμβασης, όπου «Τα Συμβαλλόμενα Κράτη υποχρεούνται να σέβονται τα δικαιώματα, που αναφέρονται στην παρούσα Σύμβαση και να τα εγγυώνται σε κάθε παιδί που υπάγεται στη δικαιοδοσία τους, χωρίς καμία διάκριση φυλής, χρώματος, φύλου, γλώσσας, θρησκείας, πολιτικών ή άλλων πεποιθήσεων του παιδιού ή των γονέων του ή των νόμιμων εκπροσώπων του ή της εθνικής, εθνικιστικής ή κοινωνικής καταγωγής τους, της περιουσιακής τους κατάστασης, της ανικανότητάς τους, της γέννησής τους ή οποιασδήποτε άλλης κατάστασης».
Πηγή : http://www.unicef.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου