Ενα δροσερό αεράκι ήταν οι προχθεσινές «Ανιχνεύσεις» (ΕΤ3) του Παντελή Σαββίδη. Αφορμή στάθηκε η πρόσφατη διάκριση τριών Ελλήνων μαθητών στη διεθνή Ολυμπιάδα Αστρονομίας στο Πεκίνο, ενώ θέματα της συζήτησης ήταν η ομορφιά της ερασιτεχνικής και της «επαγγελματικής» αστρονομίας, οι εκλείψεις και οι αστεροειδείς, αλλά και η σχέση της επιστήμης με τη νεότητα, τη ζωή την ίδια. Καλεσμένοι ήταν τα τρία παιδιά (Γιώργος Λιούτας από τα Τρίκαλα, Ορφέας Βουτυράς και Νίκος Φλεβοντόμος από την Αθήνα), καθώς και δύο εξαιρετικοί επιστήμονες από τον τομέα Αστροφυσικής του ΑΠΘ, ο καθηγητής Ιωάννης Σειρακάκης και ο λέκτορας Κλεομένης Τσιγάνης.
Η προκήρυξη της Ολυμπιάδας Αστρονομίας ήταν η αφορμή που οι τρεις μαθητές έπεσαν με πάθος στη μελέτη, ενώ την εντατική προετοιμασία τους είχε αναλάβει το ίδιο τμήμα του πανεπιστημίου. Αναπάντητο, όμως, έμεινε το ερώτημα αν το ενδιαφέρον των μαθητών για την επιστήμη καλλιεργήθηκε μέσα σε ένα γενικότερο κοινωνικό κλίμα που ευνοεί μια τέτοιου είδους ενασχόληση. Μόνο ένας απάντησε ότι ο πατέρας του είναι φυσικός και ότι το ενδιαφέρον του για τη Φυσική γεννήθηκε από πολύ νωρίς, δηλαδή το οικογενειακό και όχι το σχολικό περιβάλλον έπαιξε τον ρόλο του καταλύτη.
«Δεν έχει σημασία απλώς να είσαι επιμελής, αλλά να αγαπάς αυτό που κάνεις», είπε ένας από τους «διακεκριμένους» του Πεκίνου. «Στο σχολείο επικρατεί ένα ωφελιμιστικό πνεύμα, η συσσώρευση βαθμών για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο, όχι για ν’ αγαπήσεις τη γνώση». Τα παιδιά μίλησαν για......τους διαδοχικούς τρόπους προσέγγισης του αντικειμένου τους που ήταν η Αστροφυσική, από την πρώτη γνωριμία και την εμπειρική παρατήρηση μέχρι τη βαθιά μελέτη, τη δύσκολη βουτιά στα νερά της επιστήμης. Η εμπειρία από την «παρατηρησιακή αστρονομία» πρόσφερε στα παιδιά αυτά «σιγουριά», μια αυτοπεποίθηση πολύτιμη και «για άλλους τομείς της ζωής», τόνισαν, ενώ εντυπωσιακός ήταν ο λόγος τους: μεστός, ακριβής, ζυγισμένος, κάτι παραπάνω από απλώς «ωραία Ελληνικά».
Αναρωτιέται κανείς αν η κοινωνία -και όχι μόνο το σχολείο- παρέχει στους νέους την ευκαιρία, την ενθάρρυνση για να «κυνηγήσουν το όνειρό τους» ή είναι ο θάνατος των ονείρων και της δυνατότητας για μια δημιουργική ζωή και εργασία. «Κλαίω κάθε μέρα», είπε χθες («Καλημέρα», Αlter) μια 37χρονη γυναίκα από τη Θεσσαλονίκη, πολύτεκνη μητέρα και αδιόριστη εκπαιδευτικός, που αποφάσισε να κάνει και τέταρτο παιδί ώστε να διοριστεί, όμως αυτό το παραθυράκι καταργήθηκε πρόσφατα. «Γιατί να διαβάσουμε και να μάθουμε γράμματα αφού δεν θα βρίσκουμε δουλειά;» της λένε τα παιδιά της. «Αν δεν ήταν οι παππούδες, τα παιδιά μας θα μεγαλώνανε σε ιδρύματα», είπε μια συμπολίτισσά της. Κραυγές, λαϊκισμός ή μια πικρή αντίστιξη σε όσα έδειξαν οι «Ανιχνεύσεις»;
Εφηβοι που μάχονται και διακρίνονται, αλλά και άνθρωποι ακόμα νέοι που δεν έχουν κουράγιο, κίνητρο και αντοχές να μετρήσουν τα άστρα.
kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου