Αυτόπτης μάρτυς.....

Σάββατο σήμερα, 28/8/2010, κι είπα ας κοιμηθώ λίγο παραπάνω....

Ώρα 09.45' έφτιαξα καφέ και βγήκα στη βεράντα να τον απολαύσω, με θέα τη θάλασσα αλλά και τη φασαρία των τροχοφόρων της παραλιακής λεωφόρου!

Ώρα 09.55΄, ένα στρίγκλισμα φρένου και ένα "μούγκρισμα" μηχανής, με έκαναν να ανατριχιάσω. Από τα αριστερά μου, βλέπω μιά μαύρη μηχανή να σηκώνεται στον αέρα, να πέφτει στο δρόμο, να μπαίνει στο αντίθετο ρεύμα και ο αναβάτης της, ένας νέος άντρας, να σέρνεται στο οδόστρωμα με την πλάτη, ακολουθώντας την πορεία της μηχανής του.

Την ίδια στιγμή, ένα ταξί, το 1032, προβάλει από το αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας, μετά από χωρίς ορατότητα κλειστή στροφή.

Η μηχανή όπως σερνόταν στη λεωφόρο, περνά ανάμεσα από το κράσπεδο και τη δεξιά πλευρά του ταξί. Και κατευθυνόμενη να ήταν η μηχανή, δεν θα πετύχαινε κάτι τέτοιο...!!

Ο αναβάτης, όπως σερνόταν στο οδόστρωμα, κατευθυνόταν στην πορεία του αντιθέτως ερχόμενου ταξί. Μου κόπηκε η ανάσα! "Πάει, σκοτώθηκε, θα τον πάρει από κάτω το ταξί" φώναξα και η αγωνία μου πνίγηκε στα κύματα. Το ταξί φρενάρισε, ο αναβάτης χώθηκε ο μισός από κάτω του και χτυπώντας με την πλάτη στη δεξιά μπροστινή ρόδα σταμάτησε να σέρνεται, ενώ η μηχανή μετά την ξέφρενη και αλλόκοτη πορεία της, σταμάτησε 20 μέτρα παρακάτω. Με αγωνία περίμενα να δω τι θα απογίνει, ενώ ετοιμαζόμουν να κατέβω στο δρόμο.

Ο οδηγός του ταξί σταυροκοπούμενος και εμφανώς ταραγμένος, κατέβηκε από το όχημά του και έτρεξε να δει για την τύχη του αναβάτη.

ΕΥΤΥΧΩΣ τον έβγαλε από κάτω σώο, μόνο με μερικές πληγές σε χέρι και πόδι.

Σταμάτησαν διερχόμενα αυτοκίνητα, που, είτε από περιέργεια είτε από ενδιαφέρον, θέλησαν να δώσουν μια κάποια βοήθεια.

Ο αναβάτης κάθισε στο πεζούλι του πεζοδρομίου. Όλα είχαν τελειώσει αίσια.....

Τα υπόλοιπα ήταν θέμα της Τροχαίας.

Μέσα σε 1 λεπτό, τα μάτια μου είδαν το πόσο εύκολο είναι να περάσεις από το "φως" στο "σκότος".

Μέσα σε δευτερόλεπτα, κάποιος αποφασίζει για το αν θα δεις και την επόμενη μέρα να ξημερώνει.

Κάποιος από ηλιθιότητα, μπορεί να οου κόψει το νήμα της ζωής.

Κάποιος από αναλγησία, μπορεί να σε αφήσει και να φύγει, χωρίς να αισθανθεί το φταίξιμό του και το αποτέλεσμα αυτού.

Σάββατο, 28/8/2010. Ώρα 09.55΄. Από την οδό Φλοίσκου, κάθετη οδό στη λεωφόρο, κάποιος ηλίθιος έστριψε δεξιά χωρίς να υπολογίσει τη μηχανή που ερχόταν από αριστερά του... Και έφυγε πριν καν δει το αποτέλεσμα της βλακείας του...

Ο αναβάτης ευτυχώς που φορούσε κράνος και μάλιστα καλά ασφαλισμένο...

Ίσως και να είχε Άγιο δίπλα του.....

Όλα είχαν τελειώσει. Στα κομμάτια και ο καφές και η απόλαυσή του.

Μπήκα στο δωμάτιό μου, άνοιξα τον Η/Υ και για να χαλαρώσω λιγάκι μπήκα στο blog για να δω τις αναρτήσεις. Και ω του θαύματος, έπεσα πάνω στο θέμα.....

Σάββατο, 28/8/2010. Και η ζωή συνεχίζεται.....