Πάει καιρός που στο μυαλό μου ένα τραγούδι ωριμάζει
για σένα του δρόμου αγγελούδι να σου μοιάζει
να 'χει πόνο, απωθημένα απ' τη δικιά σου ζεστασιά
να στέλνει όλα τα κρυφά σου μακρυά
Μα ξέρω ποτέ δε θα τ' ακούσεις, το ξέρω
γι' αυτό πες μου σε ποιό δρόμο θα σε βρω να στο φέρω
σε ποιό φανάρι, ποιό σκαλί, σε ποιά συνοικία,
σε ποιό σταθμό, ποιό μαγαζί και ποιά πλατεία
σε ποιά γωνιά, σε ποιό σοκάκι, σε ποιό απ' όλα βαγόνι
είναι το πόστο σου απόψε με ματιά που λιγώνει.
Μ' απλωμένο το χέρι και δυό λόγια γραμμένα
στίχους και όργανα παλιά χαλασμένα
Σαν κολασμένος ζητιάνος, μα δε σου πρέπει
δεν ξέρω απ' όλα τι φταίει ή τι το επιτρέπει
Ίσως αυτός που μόνο ζώο μπορεί να θυμίζει
σε βλέπει σα μηχανή για να μπορεί να κερδίζει
με ένστικτα έμπορα, μέρα τη μέρα σε ξεζουμίζει
γι' αυτό πές μου ν' ακούσω ποιό μαρτύριο του αξίζει
ποιά φυλακή και ποιό κελί θα τον χωρέσει
ενώ για σένα μικρό μου στα όμορφα υπάρχει μια θέση.
για σένα του δρόμου αγγελούδι να σου μοιάζει
να 'χει πόνο, απωθημένα απ' τη δικιά σου ζεστασιά
να στέλνει όλα τα κρυφά σου μακρυά
Μα ξέρω ποτέ δε θα τ' ακούσεις, το ξέρω
γι' αυτό πες μου σε ποιό δρόμο θα σε βρω να στο φέρω
σε ποιό φανάρι, ποιό σκαλί, σε ποιά συνοικία,
σε ποιό σταθμό, ποιό μαγαζί και ποιά πλατεία
σε ποιά γωνιά, σε ποιό σοκάκι, σε ποιό απ' όλα βαγόνι
είναι το πόστο σου απόψε με ματιά που λιγώνει.
Μ' απλωμένο το χέρι και δυό λόγια γραμμένα
στίχους και όργανα παλιά χαλασμένα
Σαν κολασμένος ζητιάνος, μα δε σου πρέπει
δεν ξέρω απ' όλα τι φταίει ή τι το επιτρέπει
Ίσως αυτός που μόνο ζώο μπορεί να θυμίζει
σε βλέπει σα μηχανή για να μπορεί να κερδίζει
με ένστικτα έμπορα, μέρα τη μέρα σε ξεζουμίζει
γι' αυτό πές μου ν' ακούσω ποιό μαρτύριο του αξίζει
ποιά φυλακή και ποιό κελί θα τον χωρέσει
ενώ για σένα μικρό μου στα όμορφα υπάρχει μια θέση.
Αυτό εδώ είναι γραμμένο για σένα και μόνο
να το ΄χεις πάντα για κουράγιο για το δρόμο
τ' αυτιά σου κλείσε στα πικρά και άκουσέ το
και αν μπορείς...μες στη καρδιά σου χώρεσέ το.
Κόντρα στο κρύο και τη ζέστη μικρούλη
μεροδούλι, ξενοδούλι μέρα-νύχτα σε κάποιο πεζούλι
ραμμένο στόμα, σταυρωμένα τα χέρια
πόσο θέλω να μπορέσεις να μετρήσεις τ' αστέρια.
Λέξη τη λέξη συναντάω κι άλλη αλήθεια στη ματιά σου
γι' αυτό φτιάχνω άλλη μια ευχή για τη χαρά σου
μπροστά σου παντού γέλιο να σκορπίζεις
κάστρα γύρω σου θεόρατα να χτίζεις
Μη δακρύζεις, μη σιωπάς και μη κρύβεις το θυμό σου
βάλε αστέρια να μετράς τον ουρανό σου.
Μα δες φεύγοντας γυρνάς στο σπίτι τι φοβάσαι
ποιό σημάδι, ποιά αγκαλιά σε πονάει σαν κοιμάσαι,
ποια κατάρα πάνω σου έχει γαντζωθεί
Τ' αφεντικό σου ολωσδιόλου γιατί ξέχασε
η ντροπή πως βγάζει πάνω στο κορμί σου ηδονή
Γι' αυτόν ποιά κόλαση υπάρχει στη γη
και ποιό χώμα θα μπορέσει τελικά να τον σκεπάσει
ποιός Θεός, ποιά ενοχή θα τον δικάσει.
Έλα μικρό μου πάρε ανάσα μεγάλη,
βρες κουράγιο και ψυχή να γεννηθείς και πάλι
ότι κακό μέσα σε καίει φώναξέ το, σκόρπισέ το
το πιο όμορφο όνειρό σου χιλιοτραγούδησέ το
μοίρασέ το εκεί που αμέτρητα μερόνυχτα περνάς
πριν καταλάβεις πως αρχίζεις να γερνάς.
ANTARTA
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή