Πως μετράμε τη ζωή μας σήμερα; Με πόσα αστέρια; Συλλογίζομαι ότι αυτές τις μέρες η ύπαρξή μας εδώ στην Ελλάδα πήγε από τα πέντε αστέρια στα δύο, «δωμάτια προς ενοικίαση». Αν με θλίβει; Από τη μια ναι με θλίβει. Αν δεν είχες ποτέ τίποτε, δεν επιθυμείς παραπάνω πράγματα, αν όμως είχες έστω κάποια άνεση είναι πράγματι δύσκολο να προσαρμόσεις τη ζωή σου σε μία άλλη κατάσταση. Τι σημαίνει «ύπαρξη πέντε αστέρων»; Την έκφραση την πρώτο άκουσα σε ένα ντοκιμαντέρ που παρακολούθησα στο Άμστερνταμ, στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Ύπαρξη πέντε αστέρων σημαίνει κινητά, αυτοκίνητα, ηλεκτρονικά παιχνίδια, πλάσμα τηλεοράσεις, αυτοματοποιημένα εργοστάσια, ανεξέλεγκτη πληροφορία σε παράθυρα στη οθόνη μας, ηλεκτροδότηση παντού, ίντερνετ παντού, αεροπλάνα, ταξίδια, διαστημόπλοια, ουρανοξύστες, τεχνητά πάρκα, δάνεια, σπίτια, στεγαστικά, σχέσεις συμφερόντων.
Ένας κόσμος στον οποίο ως και τις αγελάδες τις αρμέγουν μηχανήματα. Ένας κόσμος ψυχρός, ένα κόσμος που σου αφήνει σκουριά στη γεύση. Κάμερες παντού, μας παρακολουθούν, cctv στο Σύνταγμα, υπό το βλέμμα των Ακροκεράμων. Αυτή είναι η μοντέρνα κοινωνία που απαιτεί ακόμη περισσότερα και ακόμη περισσότερα. Δεν υπάρχει τέλος σε αυτή τη διαδικασία. Η Σουηδέζα σκηνοθέτης Σόνια Λίντεν, δοκιμάζει τα όρια της αντοχής της. Τα παιδιά της έχουν.......έναν ηλεκτρονικό σκύλο και τον χαϊδεύουν και δεν απλώνουν το χέρι τους στον ζωντανό σκύλο που κοιμάται δίπλα τους. Η Σόνια περιπλανιέται σε Μall, και αγοράζει άχρηστα πράγματα. Μιλάει στο κινητό και στέλνει email διαρκώς.
Δανείζεται και ξανά δανείζεται για να αποπληρώσει τους τόκους. Θα έλεγε κανείς πως απολαμβάνει την ελευθερία της, μπορεί να κάνει ότι θέλει. Να ταξιδέψει αύριο το πρωί στην Αυστραλία. Να ρυθμίσει τη θερμοκρασία του δωματίου από μακριά. Να αγοράσει Luis Vuitton στo netaporter.com. Να έχει έναν εραστή μέσω facebook. Δεν μπορεί να αναπνεύσει. Είναι άλογο σε κούρσα. Χωρίς ψυχή. Οι φίλοι της είναι όλοι επαγγελματίες φίλοι. Ο σύζυγος της μηχανή του χρηματιστηρίου. Κάθε λέξη που ακούει και μια οικονομική πρόταση. Ονειρεύεται να ζήσει στο Songdo City, στην Νότιο Κορέα όπου όλα είναι τέλεια. Μπορεί να αφήσει τα παιδιά της να τρέξουν στους όμορφα τοποθετημένους θάμνους χωρίς να φοβάται, οι κάμερες τα παρακολουθούν. Θα έλεγε κάνεις πως αυτή είναι η τέλεια φυλακή.
Ύπαρξη δύο αστέρων. Τρώω ελιές και φρυγανιά με λάδι. Εχθές αγκάλιαζα ένα δέντρο, οι οικολόγοι λένε μάλιστα πως η αγκαλιά ενός δέντρου είναι θεραπευτική. Εκείνο αναπνέει. Μου μιλάει. Περπατάω με την μητέρα μου, της χαϊδεύω τα μαλλιά. Η ανιψιά μου με γαργαλάει με ένα φτερό. Δεν έχω χρήματα για να πάω πέρα από το τετράγωνο. Δεν έρχονται πια mail για δουλειές. Η τηλεόραση είναι κλειστή, δεν έχει καν σήμα πια. Διαβάζω τα νέα που δεν προσέχει κάνεις. Ένας θιβετιανός μοναχός αυτοπυρπολήθηκε στο Θιβέτ. Ο Ιγκνάθιο Ραμονέ υποστηρίζει πως αυτά τα νέα κάνουν τον κόσμο να γυρίζει. Είναι βράδυ και μαζευόμαστε σπίτι της Μάρως με θέα την Ακρόπολη. Έχουμε κιθάρες, DJ, κρασί από το χωριό της. Δεν μας βλέπει κανείς, δεν μας ακούει κάνεις. Φίλοι από τα παλιά χαθήκαμε στις πολυάσχολές ζωές μας. Μιλάμε. Αγγιζόμαστε. Χορεύουμε. Η Ανγκέλα Μέρκελ, το ΔΝΤ, το ευρώ, δεν βρίσκονται πια ανάμεσα μας. Τόση χαρά που να χωρέσει σε ένα facebook. Που να χωρέσει σε ένα δωμάτιο πέντε αστέρων.
protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου