Le Monde Του Olivier Truc
Η επίθεση στο Οσλο και η σφαγή στο νησάκι Ουτόγια, την περασμένη Παρασκευή, προκάλεσαν τεράστιο σοκ στους Νορβηγούς, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Διότι στο εξωτερικό βλέπουμε σε γενικές γραμμές τη Νορβηγία, τη χώρα όπου απονέμεται το Νομπέλ Ειρήνης, ως μια ενάρετη, φιλειρηνική και συναινετική χώρα.
Μια χώρα χωρίς ανεργία, πλούσια, όπου τα έσοδα από τους υδρογονάνθρακες της Βόρειας Θάλασσας διασφαλίζουν διαρκή ευημερία. Το κρατικό επενδυτικό ταμείο που προέκυψε από τα πετρέλαια έγινε, το 2011, το μεγαλύτερο στον κόσμο και ανέρχεται σε 400 δισεκατομμύρια ευρώ.
Μια χώρα ηθική, που είχε στρατολογήσει έναν φιλόσοφο προκειμένου να σκεφτεί ηθικές τοποθετήσεις αυτών των κεφαλαίων. Το Αναπτυξιακό Πρόγραμμα του ΟΗΕ ανακηρύσσει συχνά τη Νορβηγία ως τη χώρα όπου είναι καλύτερα να ζει κανείς.
Σε αυτή την ευλογημένη χώρα, τα παιδιά καταλαμβάνουν προνομιούχα θέση. Οταν η Γαλλονορβηγίδα Εβα Ζολί μίλησε για κατάργηση της στρατιωτικής παρέλασης της 14ης Ιουλίου στη Γαλλία, ίσως είχε στο μυαλό της την παρέλαση της 17ης Μαΐου, της εθνικής εορτής της Νορβηγίας, όπου χιλιάδες παιδιά ανοίγουν την πομπή ανεμίζοντας τη νορβηγική σημαία. Η χώρα ανήκει στο παιδί-βασιλιά.
Η Νορβηγία είναι επίσης, κατά το παράδειγμα των σκανδιναβών γειτόνων της, ένα από αυτά τα εργαστήρια κοινωνικού κράτους, όπου.......η θριαμβεύουσα σοσιαλδημοκρατία οικοδόμησε μια κοινωνία με πιο ισότιμους πολίτες, όπου αφεντικά και εργαζόμενοι συνομιλούν συχνά στο όνομα του συλλογικού συμφέροντος, όπου το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα είναι το κατ' εξοχήν κυβερνών κόμμα και εγγυητής του κράτους πρόνοιας.
Από τη δεκαετία του 1950, όλοι οι ηγέτες αυτού του κυρίαρχου κόμματος έχουν παρελάσει από το Ουτόγια, το μικρό νησί όπου γινόταν την Παρασκευή η κατασκήνωση της σοσιαλδημοκρατικής νεολαίας, ένα πραγματικά σπουδαίο ραντεβού ανάμεσα σε νέους και σκληραγωγημένους ηγέτες. Αυτού του είδους οι συναντήσεις αποτελούν έναν από τους πυλώνες της νορβηγικής πολιτικής ζωής.
Δεν ήταν λοιπόν καθόλου τυχαίο που ο Αντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ χτύπησε εκεί, στην καρδιά του νορβηγικού ονείρου και μοντέλου. Στις 1.500 σελίδες του μανιφέστου που συνέταξε, εκφράζει την αποστροφή του για τις «πολυπολιτισμικές ελίτ» που ευνοούν κατ' αυτόν την ισλαμοποίηση της νορβηγικής κοινωνίας. Αποκαλεί μάλιστα τη σοσιαλδημοκρατική νεολαία «Stoltenberg-Jugend», συνδέοντας το όνομα του Εργατικού πρωθυπουργού, του Γενς Στόλτενμπεργκ, με τη Hitlerjugend, τη χιτλερική νεολαία.
«Ο Μπρέιβικ πρέπει να σκέφτηκε πως θα εξόντωνε την επόμενη γενιά των πολιτικών υπευθύνων που θα συνέχιζε να προδίδει τη χώρα», λέει ο ανθρωπολόγος Τόμας Ιλαντ Ερικσεν, ειδικός στη νορβηγική κοινωνία.
Διότι πίσω από την όμορφη πρόσοψη, η Νορβηγία έχει ψεγάδια. «Το επίπεδο της διαμάχης στην κοινωνία υπήρξε πολύ χαμηλό μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο», σημειώνει ο Ιλαντ Ερικσεν. «Αλλά οι κοινωνικές και πολιτισμικές αλλαγές είναι ταχείες».
Ο αριθμός των μεταναστών και των παιδιών μεταναστών διπλασιάστηκε μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1990 και φτάνει σήμερα τους 500.000 ανθρώπους, ήτοι το 10% του πληθυσμού. «Αυτό δημιουργεί εντάσεις, όχι τόσο στον τομέα της εργασίας, αφού η Νορβηγία παραμένει πολύ πλούσια, όσο στους τομείς του πολιτισμού και της θρησκείας. Από αυτή την άποψη, η ισλαμοφοβία έχει προσβάλει τη νορβηγική κοινωνία».
Η άνοδος του ρατσισμού, καθώς και η εντύπωση ότι πολλές υπηρεσίες του κοινωνικού κράτους δεν βρίσκονται στο ύψος μιας πετρομοναρχίας όπως η Νορβηγία, γίνονται εδώ και πολλές δεκαετίες βούτυρο στο ψωμί ενός δεξιού λαϊκιστικού κόμματος που τάσσεται κατά των μεταναστών.
Στις τελευταίες κοινοβουλευτικές εκλογές, τον Σεπτέμβριο του 2009, το Κόμμα της Προόδου (FrP) εξασφάλισε ποσοστό 22,9%. Είναι το μεγαλύτερο κόμμα της δεξιάς αντιπολίτευσης. «Οσο πιο πλούσια γίνεται η Νορβηγία, τόσο περισσότερο το FrP κηρύσσει τον απομονωτισμό και έναν αυστηρό έλεγχο των συνόρων, στα οποία πρέπει να προσθέσουμε στοιχεία νοσταλγίας μιας λιγότερο περίπλοκης Νορβηγίας», επισημαίνει ο Ιλαντ Ερικσεν.
Στη ρητορική του, το κόμμα στιγματίζει συχνά τους μουσουλμάνους, παρουσιάζοντάς τους ως κίνδυνο, ως τουρίστες του κράτους πρόνοιας. Το FrP καταδίκασε αμέσως τη σφαγή. Ηγέτες και στελέχη δήλωσαν συντετριμμένοι.
Εχοντας όμως συνείδηση των κινδύνων, προειδοποίησαν επίσης πως θα ήταν απαράδεκτο να επιχειρηθεί κάποιος συμφυρμός. Διότι ο Μπρέιβικ ήταν μέλος του FrP για 10 χρόνια, έως το 2007. Ο ίδιος διευκρινίζει, στο μανιφέστο του, πως εγκατέλειψε το κόμμα διότι «δεν πιστεύω πλέον σε έναν δημοκρατικό αγώνα για να σωθεί η Ευρώπη από την ισλαμοποίηση».
Απέναντι στην τραγωδία, ο πρωθυπουργός της Νορβηγίας ήταν κατηγορηματικός: «Η μοναδική απάντηση είναι περισσότερη δημοκρατία, μεγαλύτερο άνοιγμα». Είναι λόγια που οι Νορβηγοί χρειάζονταν πραγματικά να ακούσουν.
tanea.gr 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου