Μέσα στη μέθη των περικοπών μειώθηκε μέχρι μηδενισμού η οικονομική στήριξη της επίσημης Ελλάδας στις έδρες νεοελληνικών σπουδών σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Του Κέμπριτζ πρέπει να τα φέρει βόλτα με 4.000 ευρώ, του δε Κολούμπια χωρίς ελληνική συνδρομή. Μία από τις εξηγήσεις που δόθηκαν αρμοδίως υπέδειξε ως αιτία τη χαμηλή δημοτικότητα των νέων ελληνικών. Η αλήθεια είναι ότι οι περιφερειακές γλώσσες, όπως η ελληνική, δυσκολεύονται στη διεθνή αγορά, όπως και αν την εννοήσουμε. Ειδικότερα, η νεοελληνική λογοτεχνία πολεμάει δεκαετίες τώρα, με λιανοντούφεκα έστω, να πείσει ότι η πεζογραφία της δεν εξαντλήθηκε στον Καζαντζάκη, η δε ποίησή της δεν τελείωσε με τον Καβάφη. Αλλά η ζήτηση δεν δημιουργείται πάντα μόνη της, θέλει την καλλιέργειά της.
Ζήτηση αυτοφυής, για να αλλάξουμε εποχή, υπάρχει από παλιά, κι ακόμα κρατάει ώς ένα βαθμό, για τη λογοτεχνία και τον στοχασμό των αρχαίων. Αλλά ούτε γι' αυτήν υπάρχουν δομές υποδοχής και καλλιέργειας - και πώς να υπάρξουν όταν ούτε καν για τους πλουτοφόρους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία δεν διαπιστώνεται επαρκής μέριμνα. Εχει προταθεί από παλιά και από διαφόρους (όχι βέβαια από «αρμοδίους»), η ίδρυση μιας.....σχολής, ενός κήπου λ. χ., όπου θα μπορεί ο καθείς, Ελληνας ή ξένος, να διδάσκεται αρχαία ελληνική γλώσσα, τέχνη, γραμματεία, με δασκάλους επίσης Ελληνες και ξένους, τους κορυφαίους ει δυνατόν, ώστε η φήμη να κάνει τη δουλειά της γρήγορα. Με πληρωμή η μαθητεία, κάτι παραπάνω από συμβολική. Και δίχως τον στόχο ενός ανταποδοτικού πτυχίου. Απλώς για τη χαρά της γνώσης, που τη στραγγαλίζει η υποχρεωτική εκπαίδευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου