Μερικές φορές...
... σε κρίσιµες εποχές, η Ιστορία χτυπάει την πόρτα των ανθρώπων και τους καλεί να αποφασίσουν αν θα πάρουν τον κατήφορο που οδηγεί στην άβυσσο ή αν θα στήσουν αυτί σε µιασταθερή και νηφάλια φωνή που δείχνει τη µοναδική διέξοδο. Συνήθως, αυτή η φωνή φτάνει στ’ αυτιά µας µονάχα όταν είναι πια πολύ αργά, εκ των υστέρων. Αυτή τη φορά, η φωνή είναι τόσο δυνατή, που αντηχεί από άκρη σε άκρη της ηπείρου. Και είναι µια φωνή νεανική.
Για πρώτη φορά...
... από την εκδήλωση της οικονοµικής κρίσης, η νεολαία της ανεργίας και της προσωρινής εργασίας βγαίνει τόσο εντυπωσιακά στο πολιτικό προσκήνιο της Ευρώπης. Το κίνηµά της θα µπορέσει άραγε να αποκτήσει ένα ιστορικό νόηµα; αναρωτιόταν τις προάλλες η γαλλική εφηµερίδα «Ουµανιτέ». Οινέοι πουέβγαλε στους δρόµους η οικονοµική κρίση απορρίπτουν τους τραπεζίτες και τη διαφθορά, τα µεγάλα πολιτικά κόµµατα και τις κυβερνήσεις που διαχειρίζονται την κρίση εφαρµόζοντας στα τυφλά άκαρπες και αντιλαϊκές πολιτικές λιτότητας. «Μας παίρνετε τα λεφτά, σας παίρνουµε τους δρόµους!» έγραφε ένασύνθηµα τωννέων τηςΙσπανίας. ∆είχνουν έναν δρόµο ανυπακοής καιαντίστασης στηλεηλασία του.......∆ιεθνούς Νοµισµατικού Ταµείου, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τηςΕυρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που, µόλις σωριαστεί µιαχώρα κάτωαπό το αφόρητοβάρος τουχρέους, περιφέρουν το πτώµα της σανφόβητρο γιανα τροµάξουντους υπόλοιπους ευρωπαϊκούςλαούς. Ποιοι είναι όµως οι πραγµατικά φοβισµένοι;
Αυτοί...
... που κρατούνστα χέρια τουςτις τύχες του κόσµου ισχυρίζονται πως έχουν υπό τον έλεγχό τους την Ιστορία. Οµως, ο ισχυρισµός τους αποδεικνύεται ύβρις, καθώς τα πράγµατα ξεφεύγουνολοένα και περισσότερο από τονέλεγχο της ολιγαρχίας τηςπολιτικής και του χρήµατος.Επέβαλαν τηναπολυταρχία των αγορών. Πλούτισαν από την εξαθλίωσητων λαών.Επινόησαν φονικά κερδοσκοπικά εργαλεία. Κατέστρεψαν το µέλλον ολόκληρων γενεών. Εξαγόρασαν κυβερνήσεις και κόµµατα. ∆ιέφθειραν κράτη, συνδικάτα, θεσµούς. Ποιος πιστεύει πραγµατικά πως ηανυπακοή καιη αντίστασησε εκείνουςπου ληστεύουν τον πλούτο τωνχωρών τους θα υποχωρήσει, ενώ θα βγαίνουν ολοένακαι πιο πολλοί άνεργοι στους δρόµους και θα γίνονται ολοένα καιπιο συντριπτικέςοι συνέπειες της κρίσης; Ποιος πιστεύει σοβαρά πως οι πολίτες θαεξακολουθήσουννα στέκονταιπειθήνια στην ουρά,περιµένοντας τη σειρά τους για νατους ξεσκίσουν τις σάρκεςµε τις οποίες τρέφεται η ολιγαρχία τουχρήµατος; ∆ενθα ήταν ρεαλιστικό. Γιατί τα πράγµατα έχουν πια αρχίσει να ξεφεύγουν από τα χέρια αυτής της ολιγαρχίας καιτου πολιτικού προσωπικού της. Και περνούν στα χέρια νέων ανθρώπων που τολµούννα κοιτάξουν πέρα από τον ορίζοντα. Η ουτοπία γίνεται ο ρεαλισµός της εποχής µας.
Οι πραγµατικοί...
... ρεαλιστές δεν είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι η µατιά τουςπρέπει ναστέκεται στον ορίζοντα,αλλά εκείνοι πουκοιτάζουν πέρα από αυτόν, έλεγεο φιλόσοφος Ανρί Λεφέβρ. Επειδή µόνο αυτοί θα µπορέσουν να αλλάξουντον κόσµο.
tanea.gr 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου