Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΟΗΕ, οι άνθρωποι που σταθερά υποσιτίζονται και ζουν στην απόλυτη φτώχεια υπερβαίνουν το ένα δισεκατομμύριο.
Ο μισθός του τέως αρχηγού του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, του σοσιαλιστή Στρος-Καν, ήταν 461.000 δολάρια ετησίως χωρίς να υπολογίσουμε τα εκτός έδρας, έξοδα παράστασης κ.λπ. Μια έρευνα του 2008 (MANIERE DE VOIR, α.τ. 99) είχε υπολογίσει την περιουσία των πλουσίων σε 50.000 δισ. δολάρια. Δηλαδή τρεις φορές και μισή παραπάνω από το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν των ΗΠΑ. Οσες χώρες υποτάχθηκαν στην Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο υπέγραψαν τη θανατική καταδίκη των λαών τους. Η πείνα και η φτώχεια έπαψαν να είναι το αποκλειστικό προνόμιο του Τρίτου Κόσμου και μεταφέρθηκαν «δημοκρατικά» και στον Πρώτο Κόσμο. Ποτέ μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα δεν είχε γνωρίσει τέτοιες ανισότητες.
Οι σχεδιαστές του νεοφιλελευθερισμού το ήξεραν αυτό εκ των προτέρων. Οπως έχουν μάθει να κάνουν μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς, είχαν προβλέψει πως αυτές οι ανισότητες θα φέρουν κοινωνικές αναταραχές που θα μπορούσαν να γίνουν και ανεξέλεγκτες. Αντί να επεξεργαστούν μια πολιτική μείωσης των ανισοτήτων, όπως γινόταν παλιότερα με το κεϊνσιανικό μοντέλο, επέλεξαν την καταστολή και τον φόβο ως ιδεολογικό εργαλείο εξουσίας. Οι αστυνομίες σχεδόν σε όλο τον κόσμο στρατιωτικοποιούνται και.....μετατρέπονται σε κομάντος με εξειδικευμένο στόχο τον ενεργό πολίτη. Παράλληλα η καλλιέργεια του φόβου, ιδίως μετά την επίθεση των Δίδυμων Πύργων, διαμόρφωσε μια ιδεολογία ασφάλειας και τάξης, παραβιάζοντας όλα τα κεκτημένα ανθρώπινα δικαιώματα.
Το δόγμα πως όλοι οι άνθρωποι είναι αθώοι μέχρι να αποδειχθεί η ενοχή τους ανατρέπεται, και σήμερα όλοι οι άνθρωποι είναι ένοχοι, μπορούν να συλληφθούν, να βασανιστούν, να προφυλακιστούν μέχρι να αποδείξουν την αθωότητά τους. Να θυμίσουμε τους 49 συλληφθέντες φοιτητές το 2007. Η αστυνομία τούς έκρινε ένοχους και η Δικαιοσύνη τους αθώωσε και έδωσε εντολή να ασκηθούν διώξεις για τις κακοποιήσεις των φοιτητών. Αν και πέρασαν τέσσερα χρόνια από τότε, ακόμα αναμένεται η δίωξη για την υπερβολική χρήση χημικών και βίας. Για τα έργα και τις μέρες των οργάνων της τάξης έχουν γραφτεί πολλά, υπάρχει πληθώρα μαρτυριών για επικίνδυνη δολοφονική βία. Και το πρόβλημα είναι ποιος δίνει τις εντολές. Η πολιτική ηγεσία ή αυτή της αστυνομίας; Και όταν όλοι βλέπουμε το βίντεο με τον πεσμένο διαδηλωτή της 11ης Μαΐου να τον κλοτσοκοπούν άνδρες των ΜΑΤ, είναι «υπερβάλλων ζήλος» ή εντολές; Αλλά πώς μπορεί «αυθορμήτως» να χτυπηθούν πάνω από διακόσια άτομα στο κεφάλι; Γιατί το συλλαλητήριο στη λήξη του περικυκλώθηκε και δεν άφησαν καμία οδό διαφυγής; Να ήταν όλα συμπτώσεις και η κακιά στιγμή; Αυτό δεν συμβαδίζει με την κοινή λογική. Κανένας αστυνομικός ή στρατιωτικός δεν κάνει του κεφαλιού του. Ολοι υπακούν σε εντολές, ειδικά τα υψηλόβαθμα στελέχη, που έχουν να φροντίσουν και την καριέρα τους.
Να σημειώσουμε ακόμα πως δεν ήταν μια κλασική σύγκρουση «αντιεξουσιαστών» και «εξουσιαστών». Χτύπησαν σωματεία, κινήσεις κατοίκων, εργατικές πρωτοβουλίες κ.λπ. που όλες έδειχναν την ταυτότητά τους στο πανό τους. Είμαι σίγουρος πως κανένας αρμόδιος δεν θα βρεθεί να μας δώσει μια απάντηση. Και πολύ φοβάμαι πως αυτό το «πείραμα» θα επαναληφθεί, αν δεν υπάρξει μια πραγματική μαζική κινητοποίηση εναντίον της αστυνομικής καταστολής που δείχνει να είναι ο οπλισμένος βραχίονας του νεοφιλελευθερισμού.
enet.gr 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου