Χθες, η Αθήνα παρουσίαζε την εξής εικόνα: νωρίς το πρωί, η Κηφισίας (στο ρεύμα καθόδου) ήταν κλειστή από λίγους εργαζομένους στον ΟΤΕ. Μόλις απελευθερώθηκε η Κηφισίας, έκλεισε η Μεσογείων στο ύψος του Nοσοκομείου «Ερρίκος Ντυνάν» από διαμαρτυρόμενους γιατρούς και νοσηλευτές. Στο Σύνταγμα παρέμεναν οι «Αγανακτισμένοι».
Αδιέξοδο. Κάτοικοι εγκλωβισμένοι απέναντι σε ένα πολιτικό σύστημα που καταρρέει. Το αδιέξοδο είναι πέρα από τον θυμό ή την αντιπαράθεση με τον προνομιακό συνδικαλισμό του ΟΤΕ, πέρα από το, εκ πρώτης όψεως, δίκαιο των εργαζομένων στο «Ερρίκος Ντυνάν», πέρα από το αντιφατικό, αλλά ζωντανό και συμμετοχικό, κίνημα των «Αγανακτισμένων». Νέοι τρόποι πολιτικής έκφρασης, αταξινόμητοι ακόμη και απρόβλεπτοι, προσπαθούν να στείλουν ένα διαφορετικά αρθρωμένο μήνυμα: «Δεν είμαστε μέρος της βαθιάς πολιτικής κρίσης, βιώνουμε τις συνέπειές της».
Τι θα φέρει η αυθόρμητη συνάθροιση στο Σύνταγμα, εξαρτάται από την αντίδραση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος, το οποίο εμφανίζεται με αδρανοποιημένα ανακλαστικά. Η κοινωνία και η πολιτική έχουν διαφορετικά σημεία θραύσης. Η μοίρα, όμως, είναι κοινή και αλληλοπροσδιοριζόμενη. Οσο και να φαίνεται ότι οι πορείες είναι διαφορετικές και η συνθήκη εμπόλεμη, μόνο η σύνθεση και συνάρθρωση θα μπορέσει να δώσει λύση. Αρκεί το πολιτικό να συνδεθεί με την πολιτική και το δίκαιο να γίνει......πιστή έκφραση των αναγκών της κοινωνίας.
Η παράνοια, η κατάθλιψη, ο αναβρασμός και το αίσθημα ότι είμαστε κλεισμένοι σαν μύγες σε βάζο προκύπτουν από αυτόν ακριβώς το συθέμελο κλονισμό, την εμφάνιση της απόλυτης αδυναμίας του πολιτικού προσωπικού της χώρας να συνενώσει τις αντιθέσεις. Χωρίς ενοποιητικό κέντρο, πώς μπορεί να πορευθεί μια κοινωνία, ένα κράτος; Να βηματίσει, έστω και ασταθώς αλλά συντεταγμένα, στην κρίση, να συναντηθεί με σταθερές και αξίες;
Η αίσθηση της πολυδιάσπασης που γεννάει η απουσία ενορχηστρωτή λειτουργεί διαλυτικά, εντείνοντας τη σύγχυση. Δεν πρόκειται για γόνιμη πολυφωνία που κυοφορεί προσδοκία. Οι πάσης φύσεως «αγανακτισμένοι» δεν έχουν μπροστά τους το όραμα μιας καλύτερης κοινωνίας. Το αύριο είναι ανοιχτό, αλλά δυσοίωνο.
Η Αθήνα, χθες, ήταν μουδιασμένη. Η μπόρα δεν ήταν καθαρτική, οι δίοδοι δεν ήταν μόνο πραγματικά κλειστές σε δύο βασικές αρτηρίες της πόλης, αλλά και συμβολικά. Αν δεν συντονιστούν κοινωνία και πολιτική, επαναδιατυπώνοντας αρχές και αξιώματα, τίποτα δεν θα μπορέσει να ανατάξει τον διαρρηγμένο ιστό, να αναπληρώσει τη χαμένη ισχύ όχι μόνον της ηγεσίας, αλλά και του λαού.
Προς το παρόν, το μόνο που δοκιμάζεται είναι η κοινωνική ανοχή και αντοχή. Μέσα από στερεότυπα, φθαρμένα και χιλιοειπωμένα λόγια πολιτικών αρχηγών, δηλώσεις ίδιες, που έχουν δοκιμαστεί και αποτύχει σε ηπιότερες συνθήκες, δεν αντιμετωπίζεται το τσουνάμι της οικονομικής κρίσης. Αν δεν έχουν τι να πουν, ας φύγουν. Ούτως ή άλλως, το μόνο που κάνουν είναι να εντείνουν τον θυμό και το αδιέξοδο.
kathimerini.gr 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου