Ευτυχώς, όλα αυτά τα αιματοβαμμένα γυμνά «πτώματα» στην πλατεία Σαντ Ζάουμε της Βαρκελώνης δεν είναι τίποτα περισσότερο από πασαλειμμένους με σάλτσα ντομάτας φιλόζωους ακτιβιστές. Διαμαρτύρονται με αυτόν τον θεαματικό τρόπο εναντίον των γούνινων παλτών, προσπαθώντας να σοκάρουν τους περαστικούς. «Πόσες ζωές μόνο για ένα παλτό;» γράφουν στο πλακάτ που κρατάει μια εξ αυτών - και μάλιστα ούτε στα ισπανικά ούτε στα καταλανικά, αλλά στα αγγλικά. Δεν έχουν προφανώς κατά νου τους ντόπιους, για τους οποίους αδιαφορούν αν καταλαβαίνουν ή όχι, αλλά το διεθνές κοινό προς το οποίο απευθύνεται το σόου τους μέσω της φωτογραφίας.
«Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους, δεν διαμαρτυρήθηκα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές δεν φώναξα, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν κατεδίωξαν τους τσιγγάνους, ούτε τότε φώναξα, γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος. Όταν έκλεισαν το στόμα των Ρωμαιοκαθολικών που αντιτάσσονταν στο φασισμό, δεν έκανα τίποτα γιατί δεν ήμουν καθολικός. Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα, αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου». Μπρεχτ
Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010
«Πόσες ζωές μόνο για ένα παλτό;»
Αναρτήθηκε από
Τεϊοποτείον
στις
4:22 μ.μ.
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Κοινοποίηση στο XΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες
ΚΟΙΝΩΝΙΑ,
ΚΟΣΜΟΣ,
ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ,
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου