Πολιτική καγουροποίηση

Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΟΥΣΗ
Σαν ψάρι μιλάς
Μέσα στη γυάλα σου, ναι
τη ραγισμένη,
Χρ. Τουμανίδης, 18 χαϊκού για τα ψάρια

Ενας νέος ή μια νέα μπορούν να επιμηκύνουν την παραμονή τους στο πατρικό/μητρικό σπίτι διότι: α) δεν έχουν χρήματα να νοικιάσουν ένα δικό τους studio, β) δεν έχουν λόγο να μείνουν αλλού (π.χ. δεν διατηρούν μόνιμες ερωτικές σχέσεις ή δεν κάνουν παρέες), γ) προτιμούν να τους υπηρετούν άλλοι παρά να αυτοεξυπηρετούνται, δ) φοβούνται τη μοναξιά κι έχουν ανάγκη από την προστασία των μεγαλύτερων, ε) έχουν πανικοβληθεί από την εγκληματικότητα και νομίζουν ότι, αν μείνουν μαζί με άλλους, μειώνουν τις πιθανότητες να πέσουν θύματα, στ) συνδέονται με παθολογικό τρόπο με τον ένα/επιζώντα γονέα, ζ) θεωρούν ηθικό τους χρέος να μην αφήσουν μόνο του/μόνους τους γονέα/είς ανάπηρο/ους ή αρρωστο/ους, η) θέλουν να βρίσκονται κοντά στους γέρους για να τους κληρονομήσουν ή για να μην αφήσουν την περιουσία αλλού, θ) το επιβάλλουν πρακτικοί λόγοι καθώς εργάζονται μέσα στο σπίτι ή κοντά σ' αυτό, ι) δεν μπορούν να ξεπεράσουν ιστορικούς, προσωπικούς, συναισθηματικούς λόγους που συνδέουν την.........ανέμελη παιδική τους ηλικία με ορισμένο χώρο, γειτονιά, σπίτι κ.λπ. Οι νέοι που γερνάνε στο πατρικό/μητρικό σπίτι συνήθως δεν έχουν τα κότσια να βγουν και ν' αντιμετωπίσουν μόνοι τους τη ζωή. Με άλλα λόγια, δεν έχουν ενηλικιωθεί.

ΕΙΝΑΙ δύσκολο και παρακινδυνευμένο να γενικεύσουμε και να διαμορφώσουμε μοντέλο πολιτικής καγκουροποίησης.

ΣΕ ΚΑΘΕ περίπτωση πρόκειται μόνο για συντηρητισμό αλλά και για μη απογαλακτισμό.

ΚΑΘΩΣ δε για να δικαιούται κανείς τον τίτλο του πολίτη και του πολιτικού πρέπει να έχει πετύχει και αποδείξει την ανεξαρτησία και την αυτονομία του (σπάζοντας όλους τους ομφάλιους λώρους), είναι σχεδόν βέβαιο ότι το πρότυπο του νέου-ουρά του μπαμπά ή της μαμάς (φυσικών γονέων ή πολιτικών αρχηγών) δεν αφήνει πολλά περιθώρια για ελευθερία και αντίσταση, για αυτοκαθορισμό και αυτοδιάθεση.

ΠΡΟΟΠΤΙΚΑ μια τέτοια κοινωνία γονεϊκών κλώνων θα εκφυλιζόταν και θα χανόταν.

ΥΓ. Το κείμενο αυτό, ενώ είχε αρχικά κοινωνική αφετηρία (έχει αναλυθεί εκτενέστερα στο παρελθόν ως φαινόμενο), αποκτά επικαιρότητα λόγω της πολιτικής καγκουροποίησης των δήθεν ανεξάρτητων βουλευτών, δημάρχων κ.ά.

Οι συνειρμοί και συσχετισμοί επαφίενται στον κάθε αναγνώστη.