Τέχνη

Τάσος Λειβαδίτης
Έζησα τα πάθη σα μια φωτιά, 
τάδα ύστερα να μαραίνονται 
και να σβήνουν, 
και μ' όλο που ξέφευγα απόνα κίνδυνο, 
έκλαψα 
γι' αυτό το τέλος που υπάρχει σε όλα. 
Δόθηκα στα πιο μεγάλα ιδανικά, μετά τ' απαρνήθηκα, 
και τους ξαναδόθηκα ακόμα πιο ασυγκράτητα. 
Ένοιωσα ντροπή μπροστά στους καλοντυμένους, και θανάσιμη ενοχή για όλους τους ταπεινωμένους και τους φτωχούς, 
είδα τη νεότητα να φεύγει, να σαπίζουν τα δόντια, θέλησα να σκοτωθώ, από δειλία ή ματαιοδοξία, συχώρεσα εκείνους που με σύντριψαν, 
έγλυψα εκεί που έφτυσα, 
έζησα την απάνθρωπη στιγμή, όταν ανακαλύπτεις, πλέον αργά, ότι είσαι ένας άλλος από κείνον που ονειρευόσουνα, 
ντρόπιασα τ' όνομά μου για να μη μείνει ούτε κηλίδα εγωισμού απάνω μου ― κι ήταν ο πιο φριχτός εγωισμός. 
Tις νύχτες έκλαψα, συνθηκολόγησα τις μέρες...........

αδιάκοπη πάλη μ' αυτόν τον δαίμονα μέσα μου που τα ήθελε όλα, 
τούδωσα τις πιο γενναίες μου πράξεις, τα πιο καθάρια μου όνειρα και πείναγε, 
τούδωσα αμαρτίες βαρειές, τον πότισα αλκοόλ, χρέη, εξευτελισμούς, και πείναγε. 

Bούλιαξα σε μικροζητήματα φιλονίκησα για μιας σπιθαμής θέση, κατηγόρησα, 

έκανα το χρέος μου από υπολογισμό, 
και την άλλη στιγμή, χωρίς κανείς να μου το ζητήσει έκοψα μικρά-μικρά κομάτια τον εαυτό μου και τον μοίρασα στα σκυλιά. 
 Tώρα, κάθομαι μες στη νύχτα και σκέφτομαι, πως ίσως πια μπορώ να γράψω ένα στίχο, 
αληθινό.

Απαγγέλει η ηθοποιός Καρυοφυλλιά Καραμπέτη. Μουσική επένδυση από την Ευανθία Ρεμπούτσικα
Τάσος Λειβαδίτης - Τέχνη. Ποίηση. Τόμος Πρώτος 1950-1966
www.onlytheater.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Στ’ αστεία παίζαμε! - Μανώλης Αναγνωστάκης

Στ’ αστεία παίζαμε! 

Δε χάσαμε μόνο τον τιποτένιο μισθό μας 
Μέσα στη μέθη του παιχνιδιού σάς δώσαμε και τις γυναίκες μας 
Τα πιο ακριβά ενθύμια που μέσα στην κάσα κρύβαμε 
Στο τέλος το ίδιο το σπίτι μας με όλα τα υπάρχοντα. 
Νύχτες ατέλειωτες παίζαμε, μακριά απ’ το φως της ημέρας 
Μήπως πέρασαν χρόνια; σαπίσαν τα φύλλα του ημεροδείχτη 
Δε βγάλαμε ποτέ καλό χαρτί, χάναμε χάναμε ολοένα 
Πώς θα φύγουμε τώρα; πού θα πάμε; ποιός θα μας δεχτεί; 
Δώστε μας πίσω τα χρόνια μας δώστε μας πίσω τα χαρτιά μας 
Κλέφτες! 
Στα ψέματα παίζαμε!

ΠΗΓΗ : http://www.greek-language.gr/

Διαβάστε περισσότερα...

Γυναίκες - Τάσος Λειβαδίτης

“…Φτωχές γυναίκες, μοδίστρες, δακτυλογράφοι, ασπρορουχούδες, 
τίμιες ή σπιτωμένες, 
ακόμα κι άλλες εκείνες του σκοινιού και του παλουκιού, 
γυναίκες του ανέμου, της βροχής, του κουρνιαχτού, 
νιώσαμε το φόβο που κρύβεται καμιά φορά πίσω από την αγνότητα, 
την κούραση πίσω από την καλοσύνη ή την αδιαφορία πίσω απ’ την υπακοή. 

 Μα πιο πολύ νιώσαμε την αδυναμία 
που κρύβεται πίσω απ’ την κακία. 
Συχνά μας άφησαν εκείνοι που αγαπούσαμε 
πολλές, πάνω στη τρέλα τους, τους ρίξανε βιτριόλι, 
οι πιο πολλές βέβαια κλάψαμε, χτυπηθήκαμε, 
μα φροντίσαμε σύντομα να βρούμε έναν άλλον, 
γιατί τα χρόνια περνάνε… 
 Αν μας έβλεπε κανείς το βράδυ, 
όταν μένουμε μονάχες 
και βγάζουμε τις φουρκέτες, τις ζαρτιέρες, 
και κρεμάμε στην κρεμάστρα το πανωφόρι 
κι αυτήν τη βαμμένη μάσκα 
που μας φόρεσαν, εδώ και αιώνες τώρα, οι άντρες για να τους αρέσουμε –
αν μας έβλεπαν, θα τρόμαζαν μπροστά σε τούτο το γυμνό, κουρασμένο πρόσωπο. 

 Αχ, γυναίκες έρημες, κανείς δεν έμαθε ποτέ 
πόση αγωνία κρύβεται πίσω απ’ τη λαγνεία, ή την υστεροβουλία μας. 
Και πάντα γυρεύαμε το καλύτερο…. 
Συχνά καταφύγαμε και στις χαρτορίχτρες, 
τρέχουμε στα μέντιουμ να μάθουμε- τι να μάθουμε; 
Διαβάζουμε καθημερινά το ωροσκόπιο στις εφημερίδες, 
πηγαίνουμε σε διάφορους ύποπτους αστρολόγους… 
λοιπόν πού πάμε; Από πού ερχόμαστε; 
Τι ψάχνουμε παλεύοντας αιώνια 
με τα έξω και τα μέσα μας στοιχεία; 

 Ερχόμαστε απ’ το φόβο και το φόνο, 
απ’ το αίμα και την επανάληψη. 
Ερχόμαστε απ’ την παλαιολιθική αρπαγή- 
κι αρχίζουμε την ανθρώπινη φιλία. 

 Τέλος, ύστερα από πολλά, παντρευόμαστε, 
κάνουμε κάμποσες εκτρώσεις, αρκετά παιδιά, 
ύστερα έρχεται η κλιμακτήριος, οι μικρονευρασθένειες, 
κι ύστερα τίποτα. Όλα καταλαγιάζουν μέσα μας. 
Κι επιθυμίες κι αναμνήσεις- αχ περνάει γρήγορα η ζωή, 
ούτε το καταλαβαίνεις. 

 Τα παιδιά ζούνε σ’ ένα δικό τους κόσμο, 
δε μας ξέρουν παρά μονάχα σα μητέρες, 
δεν μπόρεσαν να μας δουν ποτέ λίγο κι εμάς σαν ανθρώπους- 
με τις μικρότητες ή τις παραφορές τους. 

 Έτσι ζήσαμε. Αγνοημένες και μονάχες 
μέσα στο εσωτερικό μας πάθος, 
αγνοημένες κι έρημες μέσα στην ιερότητα της μητρότητάς μας…” 

 (Τάσος Λειβαδίτης, απόσπασμα από το «Καντάτα 1960», Ποίηση, τ. 1, Κέδρος)

Διαβάστε περισσότερα...

Γιάννης Κοντός - Ο αθλητής του τίποτα (απόσπασμα)

Τρέχει. Τρέχει με αντίθετο άνεμο. 
Περνά βουνά, λίμνες, πόλεις. 
Δυσκολίες και δυσκολίες. 
Φωτιές, πολέμους, γκρίνιες, οικογένειες. 
Λίγες ομορφιές όταν σταματάει να πιει νερό. 
Τις βλέπει για λίγο, τις πιάνει, ξεχνιέται. 
Και πάλι το κυνηγητό, η κομμένη ανάσα, 
οι αποσπασματικές εικόνες, τραίνα που περνάν 
με χαρούμενους ανθρώπους. 
Και αυτός σαν κυνηγημένος 
να προσπαθεί ταυτόχρονα και άλλα αθλήματα. 
Να έρχεται τελευταίος με την ψυχή στο στόμα, 
να μην τον βλέπει κανείς, 
γιατί οι θεατές έχουν ήδη διαλυθεί. 
Με βροχές, με χιόνια, με ήλιους, 
το σώμα αντέχει, το μυαλό πετάει. 
Άλλοτε ξεχνάει - άλλοτε θυμάται. 
Σε μια στάση για να δει το φεγγάρι, 
συνέχεια σκέπτεται: το βιολέ απόβραδο, 
τα χάδια και τις υποσχέσεις. 
Και τρέχει, τρέχει, 
ενώ οι άλλοι συναθλητές του έχουν τερματίσει 
και σάρωσαν βραβεία και ιαχές. 
Αυτός μόνος τον κύκλο του χρόνου τρέχει. 
Χρόνος σε ευθεία ή τεθλασμένη ή σπείρα. 
Δεν κοιτάζει πίσω το ποίημα, 
γιατί τον ακολουθούν μύγες, ακρίδες 
και μολυσμένος αέρας του πολιτισμού.
Περνώντας βλέπει δέντρα και ουρανό, 
βλέπει πουλιά, χαμογελά 
και λέει να δραπετεύσει, να πετάξει. 
Αλλά δεν γίνεται, 
είναι προγραμματισμένος γι αυτόν το ρόλο. 
Το ρόλο του δρομέα με το άγνωστο τέρμα. 
Νύχτα και μέρα αναβοσβήνουν. 
Τα μάτια του συνήθισαν σ' αυτό το λυκόφως. 
Ήρωας του Σάμουελ Μπέκετ 
δεν το φαντάστηκε ποτέ ότι θα γίνει. 
Τώρα πλησιάζει σε ένα σκοτάδι 
που αυτός το βλέπει άπλετο φως. 
Φουσκωμένα τα μάγουλα από την προσπάθεια, 
είναι σαν να φουσκώνει τα πανιά της Αργοναυτικής Εκστρατείας. 
Πάει και πάει. 
Το πέλμα θυμάται το πριν και το μετά 
αμετάκλητα. 
Γίνεται τροχός, βγάζει σπίθες και πείσμα του έρωτος. 
Το τέρμα σφίγγεται βίδα στο άπειρο ή στην κάθε μέρα. 
Ένας διασκελισμός 
και χάνεται στην αβεβαιότητα του τέλους. 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ : ΑΠΟ ΤΟ "Αθλητής του τίποτα" - ΚΡΑΤΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ 1998

Πηγή : iovilaio.blogspot.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Το σπασμένο λαούτο.....

Του Θοδωρή Γκόνη 

Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 1956 ο Θανάσης ο Λιάσκας, ο Γιάννης ο Ντόκος, ο Γιώργης ο Σιέγκας και ο Ντακαρούνης ο Μήτσος, ξεκίνησαν με τη γερμανική τους μοτοσικλέτα τη «Μπέμπα» μέσα στα χιόνια, τέσσερις ώρες δρόμο, να κατέβουν στον κάμπο, ήταν καλεσμένοι να παίξουν σε γιορτή, σε αρραβώνα στη Δαλαμανάρα του Άργους. 

Φόρτωσαν στο κουβούκλιο τα όργανα -λαούτο, βιολί και δυο κλαρίνα- ανέβηκαν οι τρεις στη μηχανή, στριμώχτηκε ο τέταρτος, ο πιο λιγνός, στο καλάθι, όσος χώρος περίσσευε από τα όργανα και τραγουδώντας ξεκίνησαν. 

Έβρεχε ένα ψιλό χιονόνερο, φυσούσε βοριάς, ο δρόμος χωμάτινος και κακοτράχαλος γλίστραγε σαν το γυαλί, δεν τους ένοιαζε τίποτα, είχαν βγάλει ....

όνομα στα πανηγύρια και στις γιορτές και τους ζητούσαν από παντού στην Αργολιδοκορινθία, μεχρι και Αρκαδία ανέβαιναν τα καλοκαίρια. 

Τα καλοκαίρια είχαν και τραγουδίστρια μαζί τους, τον χειμώνα ήταν δύσκολο, δεν μπορούσε μια γυναίκα να τρέχει μέσα στα χιόνια και τις βροχές. 

Στο γιορτή του Αγίου Παντελεήμονα είχαν και δυο και τρεις τραγουδίστριες, αλλά εκεί ήταν το πανηγύρι του χωριού τους και ο ανταγωνισμός με τα άλλα συγκροτήματα μεγάλος. 

Στις στροφές που ήταν πολλές και απότομες, ο δρόμος έχασκε στον γκρεμό επικίνδυνα, τότε κατέβαιναν οι τρεις, μόνο ο οδηγός καθόταν πάνω στη «Μπέμπα», οι άλλοι με ένα σχοινί που ήταν δεμένο στο καλάθι, στο πίσω μέρος, την κρατούσαν να μην κατρακυλήσει στο γκρεμό και αμέσως μόλις προσπερνούσαν τη στροφή, σκαρφάλωναν πάνω της γελώντας, πειράζοντας ο ένας τον άλλον με αστεία δικά τους, στη γλώσσα τους, ήτανε αρβανίτες, ήτανε νέοι και η ζωή δεν είχε ακόμα ανοίξει τις απότομες στροφές της γι’ αυτούς. 

Στην Αγία Τριάδα, στο Μέρμπακα, τους έπιασε λάστιχο στον τρίτο τροχό, στη ρόδα του καλαθιού και αναγκάσθηκαν να αφήσουν τη «Μπέμπα» στον κουμπάρο τους, τον Κώστα τον Μερμίγκη, να πάρουν τα όργανα και να συνεχίσουν με τα πόδια για να προλάβουν να είναι στο μαγαζί στην ώρα τους, το ψιλόβροχο συνεχιζόταν το κρύο ήταν τσουχτερό αλλά δεν υπήρχε άλλος τρόπος. 

Έφτασαν μουσκεμένοι ως το κόκαλο, μόνο τα όργανα είχαν προστατέψει μέσα σε κάτι αυτοσχέδιους, αδιάβροχους μουσαμάδες, και μπήκαν στο μαγαζί. Οι ιδιοκτήτες βλέποντάς τους σε αυτό το χάλι, τους εξοικονόμησαν στεγνά ρούχα και παπούτσια, τα φόρεσαν όπως- όπως, πού να βρουν τώρα τα σωστά νούμερα, και ανέβηκαν στο πάλκο. 

Οι καλεσμένοι και το ζευγάρι που αρραβωνιαζόταν είχαν έρθει εδώ και ώρα και αδημονούσαν να σηκωθούν να χορέψουν, κούρντισαν όπως κούρντισαν και άρχισαν. 

Ο αρραβωνιαστικός ήταν Ελληνοαμερικανός μπρούκλης, με δολάρια και δυο καπέλα, είχε επιστρέψει να παντρευτεί γυναίκα από τον τόπο του και να ξαναφύγει το συντομότερο, πάνω στο χορό του, η χαρτούρα και τα δολάρια έπεφταν βροχή με το σπάσιμο τον πιάτων, εκεί ήταν λοιπόν που έπεσε το εκατοδόλαρο στα όργανα μαζί με τρεις δωδεκάδες πιάτα και πήρε τη σκούπα ο σερβιτόρος να καθαρίσει την πίστα από τα σπασμένα. 

Μόλις τελείωσε το καθάρισμα και έφευγε πετάγεται από τη θέση του ο Γιώργης ο Σιέγκας φωνάζοντας «που τον πας τον σανό ρε» και του φέρνει το λαούτο στο κεφάλι ενώ ταυτόχρονα του πέφτει και το παντελόνι, που του ήταν τουλάχιστον πέντε νούμερα μεγαλύτερο και μένει με το τρύπιο σώβρακο στη μέση της πίστας και γίνεται το έλα να δεις. 

Τι είχε συμβεί στο μεταξύ, ο σερβιτόρος, βλέποντας ο πονηρός το εκατοδόλαρο, κόλλησε μια μασημένη τσίχλα κάτω από το παπούτσι του και δήθεν αθώα, δήθεν τυχαία πάτησε το δολάριο με τη σόλα του παπουτσιού του και έφευγε περπατώντας σαν κύριος. 

Ο λαουτιέρης όμως που γνώριζε καλά αυτά τα κόλπα, είχε τα μάτια του δεκατέσσερα και πριν προλάβει να απομακρυνθεί ο σερβιτόρος του φόρεσε το λαούτο κολάρο. 

Έγινε πανικός, επενέβησαν οι ψυχραιμότεροι, επιστράφηκαν τα χρήματα στους οργανοπαίχτες και το γλέντι συνεχίστηκε, αλλά χωρίς λαούτο αυτή τη φορά. 

Σήκωσε το πεσμένο παντελόνι του ο λαουτιέρης, μάζεψε και το σπασμένο του όργανο και αρκέσθηκε, περιορίστηκε να τραγουδάει ως το τέλους του γλεντιού. Με δυο κλαρίνα και το βιολί. 

Αφού τελείωσε το γλέντι έβαλαν τα παλιά τους ρούχα, που είχαν στεγνώσει εν τω μεταξύ στη φωτιά, και πήραν τον δρόμο του γυρισμού με τη χαρτούρα -το «σανό»- και το σπασμένο λαούτο για την Αγία Τριάδα, να φτιάξουν τη ρόδα και να πάρουν τον δρόμο του γυρισμού όπου τώρα θα έπρεπε να σπρώχνουν γιατί ήταν η ανηφόρα μεγάλη και η «Μπέμπα» τα είχε φάει τα ψωμιά της. 

Το χιονόνερο συνεχιζόταν και στα βουνά το είχε στρώσει στο ένα μέτρο, είχε ξημερώσει η Πρωτοχρονιά του 1956 και ήταν νέοι, πολύ νέοι για να σκέφτονται το χιόνι και τις ανηφοριές.

ΠΗΓΗ : http://www.protagon.gr/

Διαβάστε περισσότερα...

Χριστουγεννιάτικη Ανακωχή

Μία μοναδική στην παγκόσμια ιστορία αυθόρμητη συμφιλίωση μεταξύ αντιμαχόμενων στρατιωτικών μονάδων καταγράφηκε τα Χριστούγεννα του 1914, τέσσερις μήνες μετά την έναρξη του Α’ Παγκόσμιου Πόλεμου, στο φοβερό Δυτικό Μέτωπο. Χιλιάδες Γερμανοί, Βρετανοί και Γάλλοι στρατιώτες άφησαν τα όπλα, βγήκαν από τα χαρακώματα και προχώρησαν σε αυτόβουλη εορταστική ανακωχή....

Όλα φαίνεται να ξεκίνησαν εκατοντάδες χιλιόμετρα μέσα στο Βέλγιο, όπου τα γερμανικά στρατεύματα είχαν παραταχθεί μέσα σε τάφρους, σε ελάχιστη απόσταση από τα αντίπαλα χαρακώματα των δυνάμεων της ΑΝΤΑΤ (Γάλλοι, Βρετανοί, Καναδοί, Βέλγοι, λοιποί σύμμαχοι). Ανάμεσα στις δύο γραμμές η ουδέτερη ζώνη, η NoMan’sLand, διάσπαρτη με νεκρούς και νάρκες. 

Σ’ αυτό το εφιαλτικό τοπίο, κοντά σε μια άσημη βελγική πόλη, την Ιπρ, διαδραματίστηκε μια έξοχη ιστορία, που αν και ακούγεται ως θρύλος, είναι ιστορικά επιβεβαιωμένη. 

Το βράδυ της παραμονής Χριστουγέννων του 1914, μερικοί Γερμανοί στρατιώτες σκέφτηκαν ότι θα ήταν καλή ιδέα να στολίσουν τη δικιά τους πλευρά των χαρακωμάτων. Έβαλαν μικρά κεράκια πάνω στα δέντρα και άρχισαν να τραγουδούν τα κάλαντα. Απέναντι, κάποιοι Βρετανοί, άρχισαν και αυτοί να τραγουδούν τα κάλαντα στη δική τους γλώσσα. Όλα αυτά ενώ η κάθε πλευρά ήταν καλά κρυμμένη, με το φόβο ότι αυτός που θα ξεμύτιζε θα αντίκριζε το θάνατο. 

Κάτι τέτοιο, όμως, δε συνέβη και σε λίγη ώρα άρχισαν οι ανταλλαγές ευχών και δώρων ανάμεσα στους στρατιώτες. Ουίσκι, τσιγάρα και σοκολάτες άλλαζαν χέρια. «Αγκάλιαζα ανθρώπους που πριν από λίγη ώρα προσπαθούσα να σκοτώσω», είπε ένας Άγγλος στρατιώτης χρόνια αργότερα μιλώντας στο BBC. Φαίνεται ότι την πρωτοβουλία πήρε ένας Γερμανός οπλίτης, ονόματι Μέκελ, που εκτός από γερμανικά μιλούσε και αγγλικά. «Ο στρατιώτης Μέκελ, ο οποίος είχε ζήσει πολλά χρόνια στην Αγγλία, φώναξε στους Βρετανούς μιλώντας τους στα αγγλικά, και σύντομα ξεκίνησε μια ζωηρή συζήτηση. 

Τελικά, οι στρατιώτες βγήκαν από τα χαρακώματα, έσφιξαν τα χέρια στην ουδέτερη ζώνη και αλληλοευχήθηκαν χαρούμενα Χριστούγεννα, μιλώντας ο καθένας στη γλώσσα του. Συμφωνήθηκε ότι την επόμενη ημέρα, ανήμερα της σημαντικότερης γιορτής των Καθολικών, κανείς δεν θα πυροβολούσε. Βάλαμε ακόμη περισσότερα κεριά στο μήκος ενός χιλιομέτρου χαρακώματος μας, αλλά και χριστουγεννιάτικα δέντρα. Οι Βρετανοί εξέφρασαν τη χαρά τους για τη φωταψία με σφυρίγματα και χειροκροτήματα. Πέρασα όλη τη νύχτα ξύπνιος, όπως και οι περισσότεροι. 

Αν και κάπως κρύα, η νύχτα εκείνη ήταν υπέροχη», αναφέρει στο ημερολόγιο του ο δάσκαλος Κουρτ Τσέμις, γερμανός υπολοχαγός τότε, που επέζησε του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και έχασε τη ζωή του στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αιχμάλωτος των συμμάχων. “Η ομίχλη είχε σχεδόν διαλυθεί, όταν άκουσα μια φωνή να λέει ότι Βρετανοί και Γερμανοί είχαν βγει από τα χαρακώματα και αντάλλασσαν δώρα. 

Σύντομα εμφανίστηκε ένας Σκωτσέζος στρατιώτης κρατώντας μια μπάλα ποδοσφαίρου αλλά έμοιαζε εντελώς παράταιρη με το σκηνικό της μάχης. Μέσα σε λίγα λεπτά ο αγώνας είχε αρχίσει. Το να παίζεις πάνω στον πάγο δεν ήταν καθόλου εύκολο, παρόλα αυτά προσπαθήσαμε να μείνουμε πιστοί στους κανονισμούς», αναφέρει η μαρτυρία ενός Βέλγου. 

Το ματς, χωρίς καν διαιτητή, διήρκεσε μια ώρα και οι Γερμανοί νίκησαν τελικά 3-2 (αν και δεν είχαν την ίδια τύχη και στον πόλεμο). 

Μάλιστα η αναμέτρηση έληξε γιατί η αυτοσχέδια μπάλα, από άχυρο και δεμένη με σύρμα, διαλύθηκε, χτυπώντας σε ένα συρματόπλεγμα. Άλλωστε το ίδιο πρόχειρα ήταν και τα τέρματα, φτιαγμένα από ξύλα, χλαίνες και κράνη. 

Η άτυπη εκεχειρία γρήγορα επεκτάθηκε κατά μήκος των 800 χιλιομέτρων του δυτικού μετώπου, όπου πολεμούσαν πάνω από ένα εκατομμύριο στρατιώτες. Το πρωί των Χριστουγέννων, Βρετανοί και Γερμανοί έθαψαν τους νεκρούς τους, απαγγέλλοντας από κοινού ψαλμούς του Δαυίδ. Ύστερα, έσφιξαν τα χέρια, φλυάρησαν και αντάλλαξαν δώρα με αυτούς που λίγο πριν προσπαθούσαν να σκοτώσουν. 

Ο Τζον Φέργκιουσον από τα Χάιλαντς, αναφέρει: «Τι θέαμα! Μικρά γκρουπ Γερμανών και Βρετανών σε όλο το μήκος του μετώπου. Γέλια, φωτίτσες. Και καθώς δε μπορούσαμε να μιλήσουμε, συνεννοηθήκαμε τραγουδώντας…» 

 Η ανακωχή αφορούσε στην ‘Ιπρ μόνο την παραμονή των Χριστουγέννων, σε άλλα σημεία όμως του μετώπου φαίνεται να συνεχίστηκε μέχρι την Πρωτοχρονιά του 1915. Οι στρατηγοί και των δύο πλευρών έγιναν έξαλλοι όταν έμαθαν τα γεγονότα. Εκτεταμένοι βομβαρδισμοί διατάχθηκαν τις επόμενες ημέρες, ενώ έκτοτε οι στρατιώτες δεν έμεναν σταθεροί σε ένα μέτωπο για να μην έρχονται κοντά με τους αντιπάλους. 

Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος τελείωσε το 1918, αφήνοντας πίσω του 9 εκατομμύρια νεκρούς, 21 εκατομμύρια τραυματίες, την Ευρώπη καθημαγμένη, και τους σπόρους του επόμενου μεγάλου πολέμου μέσα στη συνθήκη ειρήνης. Τα επόμενα χρόνια του πολέμου τα στρατηγεία των χωρών που πολεμούσαν φαίνεται να διέταζαν ανηλεείς βομβαρδισμούς τις ημέρες των γιορτών (προς αποφυγή ανάλογων αυθόρμητων πρωτοβουλιών;). 

Το 1999, στο σημείο από όπου ξεκίνησε η ανακωχή στήθηκε ένας ξύλινος σταυρός, για να θυμίζει εκείνο το βράδυ των Χριστουγέννων του 1914. 

Η ιστορία από γερμανικής πλευράς επιβεβαιώθηκε μόλις το 2006, από ένα βιβλίο του ιστορικού Μίκαελ Γιουργκς (εκδόσεις Bertelsmann), βασισμένο σε αδημοσίευτες επιστολές και ημερολόγια Γερμανών στρατιωτών από τα χαρακώματα. 

Η πραγματική αυτή ιστορία, που περισσότερο με θρύλο μοιάζει, περιγράφηκε κινηματογραφικά στην ταινία του Κρίστιαν Κάριον “JoyeuxNoel” («Καλά Χριστούγεννα»). 

Η «μικρή ειρήνη στο μεγάλο πόλεμο» έγινε εφικτή χάρη στην αυθόρμητη πρωτοβουλία των υποκειμένων της ιστορίας, των απλών στρατιωτών. 

Η σιγαλιά της νύχτας, το κατανυκτικό των ημερών, η πηγαία συγκίνηση επέτρεψαν την έκφραση της ανθρώπινης φύσης των στρατιωτών. Επέτρεψαν στη συναδέλφωση, τη χαρά, την ανθρωπιά, να βρουν χώρο στο φοβερό Δυτικό Μέτωπο. 

Μόνο ένας Βρετανός ταγματάρχης δυσαρεστήθηκε υποστηρίζοντας ότι «τον Γερμανό πρέπει να τον σκοτώνεις και όχι να κάνεις φιλίες». 

Ο Βρετανός έμεινε για πάντα ανώνυμος. Όχι όμως και ένας Αυστριακός δεκανέας που σημείωσε σε βιβλίο του: «τέτοιες συνεννοήσεις μεταξύ απλών στρατιωτών θα έπρεπε να απαγορεύονται». Το βιβλίο ήταν «Ο Αγών μου» και ο άσημος τότε δεκανέας ο Αδόλφος Χίτλερ. 

Έχει ιδιαίτερη αξία ότι η -ίσως- πιο γλυκιά κι ανθρώπινη ιστορία των Χριστουγέννων δεν έχει μάγους, χερουβείμ, και φάτνη, αλλά απλούς ανθρώπους, χαρακώματα και αυθορμητισμό. Έχει πόνο και σκοτωμό, μα και κάλαντα και μπάλα. Έχει καλούς και κακούς. Μα πάνω απ’ όλα έχει Ανθρώπους. 

Ανθρώπους που γίνονται διαμορφωτές της Ιστορίας ή συμμετέχουν σ’ αυτήν ως άβουλα πιόνια της. Ανθρώπους που μπορούν να συμφιλιωθούν ακόμα κι αν πολεμούν σε αντίπαλους στρατούς. Ικανούς για το καλύτερο και το χειρότερο –που πολλές φορές εναλλάσσονται το ένα με το άλλο πολύ γρήγορα. 

Ας έχουμε, λοιπόν, όλοι στο νου μας, αυτές τις ημέρες, τι πραγματικά μας φέρνει πιο κοντά, τι μας ενώνει και τι μας χωρίζει. Τι είναι αυτό που έχει αξία, τι μας ξεχωρίζει. 

Ας συμφιλιωθούμε με τον εαυτό μας, ας κοιτάξουμε με άλλο μάτι τον απέναντι, τον εχθρό, τον ξένο. Ας συντροφέψουμε τον άλλο και ας επιτρέψουμε και σ’ αυτόν να συντροφέψει εμάς. 

Τα διαχωριστικά χαρακώματα μπορούν να γεφυρωθούν. 

Τα πολεμικά τείχη μπορούν να πέσουν στο άκουσμα της Άγιας Νύχτας, του SilentNightή του StilleNacht. Τα λόγια μπορεί να είναι διαφορετικά, αλλά απλώνονται στο ίδιο πανανθρώπινο μουσικό χαλί. 

Το ίδιο κι οι άνθρωποι. Τόσο διαφορετικοί, τόσο ίδιοι! Ικανοί για τη μικρή Ειρήνη ή το μεγάλο πόλεμο. 

Κυρίως όμως ας κάνουμε ανακωχή με τους δαίμονες –τους δικούς μας και των άλλων. Άλλωστε, όπως ακούγεται και στην ταινία του Κάριον, «Μην ανησυχείτε! Είναι μόνο γι απόψε…». Ή μήπως όχι…; 

Κατσιγιαννόπουλος Κώστας 

Ψυχίατρος-Ψυχοθεραπευτής 

Αντιπρόεδρος Ένωσης Ιατρών ΓΝ-ΚΥ Λήμνου 

 ΠΗΓΗ: Limnos Report.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Η παρακμή και εμείς

Θάνος Δημάδης 

      Εδώ και αρκετό καιρό είμαστε μάρτυρες μίας αέναης παρακμής της πολιτικής ζωής και όχι μόνο αυτού του τόπου. Τέσσερα και πλέον χρόνια μετά αφότου ξεκίνησε η περιπέτειά μας με τα Μνημόνια και την πολλαπλώς εννοούμενη χρεοκοπία της χώρας, η κατάσταση διαρκώς και χειροτερεύει από κάθε οπτική κι αν προσπαθήσει κανείς να την αναλύσει. Διότι, πραγματικά, τι άραγε μπορεί να περιμένει κανείς σε μία χώρα όπου οι εκπρόσωποί της έχουν καταστήσει το χυδαιολόγιο, την κατατρομοκράτηση και τον σεξισμό συνώνυμα του δημόσιου λόγου. Όπου το πολιτικό μέτρο ανάμεσα στο τι είναι εθνικό και τι ιδιοτελές συμφέρον έχει χαθεί, σε μία Δημοκρατία κολοβή και έναν ξεπεσμένο Κοινοβουλευτισμό όπου μεγάλη μερίδα των ανθρώπων που έχουν εκλεγεί δήθεν για να τον υπηρετούν, τον έχουν κατ' ουσίαν μετατρέψει σε «πλυντήριο» του μικροαστικού μικρομεγαλισμού τους. Την ίδια στιγμή που το.......γνωστό αλισβερίσι συμφερόντων συνεχίζει να παίζεται στις πλάτες των πολλών από εκείνους που με το ένα χέρι τους κουνούν υπεροπτικά το δάχτυλο στο όνομα των θυσιών που πρέπει ο κόσμος να υπομείνει, και με το άλλο χέρι κάτω από τραπέζι «ετοιμοπόλεμο» να αρπάξει τα γνωστά λάφυρα της ρεμούλας, πάντα φυσικά επ' ωφελεία του τόπου. Είναι οι ίδιοι πατριδοκάπηλοι που πιστεύουν ότι με το να διακηρύττουν την πίστη τους στα ιδεώδη της πατρίδας, εξαγνίζουν το αμαρτωλό παρελθόν τους, τότε που οι τσεκουροφόροι δεν είχαν θέση στη «Δημοκρατία». Κι όλα αυτά συμβαίνουν ενώ η κοινωνία αποσυντίθεται διαρκώς, παραλυμένη από την απελπισία του αδιεξόδου, διαβρωμένη από την τοξικότητα της αναξιοκρατίας, κατακερματισμένη από την απώλεια χιλιάδων νέων ανθρώπων που την εγκαταλείπουν νιώθοντας ότι αξίζουν κάτι παραπάνω από τη δουλοπρεπή υποχρέωση του συμβιβασμού με τη νοσηρότητα μίας αντίληψης που έχει μετατρέψει το δικαίωμα στην εργασία σε χαριστική αντιμισθία. Σε μία χώρα όπου τα κηρύγματα μίσους ενάντια σε κάθε μορφή διαφορετικότητας τρέφουν το τέρας της υποκρισίας εκ μέρους όσων εννοούν τον προοδευτισμό ως αντανάκλαση των μέτρων και των σταθμών της σκιάς τους, η ανθρωποφαγία γίνεται ανεκτή στο μέτρο της ανεκτικότητας μίας παθητικοποιημένης κοινωνίας που η πλειοψηφία της δεν δείχνει να ενοχλείται από για την ομοφοβική μισαλλοδοξία ενός Υπουργού αλλά αντιθέτως την απασχολεί ποικιλοτρόπως η μίνι φούστα μίας βουλευτή. Έχοντας χάσει την αίσθηση μεταξύ χιούμορ και απρέπειας, η αισθητική μας κατάρρευση συμβαδίζει με το ηθικό έλλειμμα λογοδοσίας εκ μέρους των εξουσιών συγκεντρωμένων στα χέρια εκείνων των ολίγων που κόβουν και ράβουν τα όρια της ανοχής μας στα δικά τους μέτρα με γνώμονα τη διατήρηση της κοινωνίας μας σε καταστολή μέχρι την τελική της αποχαύνωση, καθιστώντας την έρμαιο ενός μόνιμου φόβου ακόμα και στη σκέψη και μόνο μίας ελπίδας δανεικής. Δεν είναι λοιπόν να απορεί κανείς γιατί έχουμε σημαντικότερα πράγματα να μας απασχολούν από το αν ο Σαμαράς θα συγκεντρώσει τους 180, αν ο Παπανδρέου θα κάνει δικό του κόμμα ή αν ο Τσίπρας θα μπορέσει να συγκυβερνήσει με τον Λαφαζάνη; 

protagon.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Νυκτερινές Μουσικές Στιγμές......

Διαβάστε περισσότερα...

Νυκτερινές μουσικές στιγμές..........

Βαδίζω μαζί σου, σε ζωγράφων αυλή 

όμως το νιώθω ότι θέλεις να φύγω 

κι αν βρίσκομαι μόνος σε μια ξένη γης 

συνήθισα να είμαι μόνος 

 Ποδήλατα οι σκέψεις δίχως φρένα κι αυτές

 πηγαίνουνε πάντα άκρη στην άκρη 

Για να συναντήσουν βραχνούς εραστές 

πνοή να τους δώσουν και δάκρυ ...

σε μιαν άκρη... 

 Καράβια μπροστά μου, 

τυφλοί στεναγμοί βαμμένοι στα γκρι, με κοιτάνε 

Χωρίς να ρωτήσουν, πετάνε σκοινί 

και πιο μακριά σου με πάνε 

 Κάτι με σφίγγει, θα με λιώσει θαρρώ 

όμως μωρό μου πρέπει να φύγω 

Είναι ο χορός μου μιας πόρνης χορός 

μόνο που αξίζει πιο λίγο

 ...πιο λίγο... ...

είναι η αγάπη... 

 Στίχοι : Μάνος Ξυδούς 

Μουσική: Μάνος Ξυδούς

Διαβάστε περισσότερα...

Θα γεννηθώ ξανά - Κώστας Βάρναλης

Αν από 'δώ σ’ αφήσουν 
κι αν εκεί σε δεχτούνε, 
θ’ αλλάξεις φυλακή. 
Ανάσα πουθενά του δουλευτή που προσκυνά, 
ο φτωχός, να βολευτεί! 

Θα γεννηθώ ξανά 
όπως θέλω κι όσο μπορώ 
και θέλω εγώ να μεγαλώσω. 
Τι τα θέλεις φτερά και πλοία κι οδό; 
Ο ελεύθερός σου κόσμος είν’ εδώ, 
κόσμος θανάτου, απάτης και φαλλού ! 

Όλα τα ‘χεις γιατί να πας αλλού! 

 Χιλιάδες μίλια πέρα, αιώνες πίσω, 

φτηνά το κρέας πουλιέται τ’ ανθρωπίσο! 

Ξεν’ οι λαοί στον τόπο τους και δούλοι, 

χωρίς πατρίδα, πάντα «οχτροί και μούλοι»! 

Όπου να πας, ξένος και δούλος, 

κι όπου σταθείς, θα χάνεις κάθε αξία του ανθρώπου. 

Αλλού αν γεννηθείς, 

αλλού κι αν πας, 

παντού θα σε χτυπούν, αν δεν χτυπάς! 

 Πουθενά δε θα μείνεις. 

Κάθε λίγο θα παίρνεις το δισάκι σου :

 «Θα φύγω !» 

Οι αλυσίδες σου στο ‘να το σακί, 

στ’ άλλο ο τάφος σου – κι ώρα σου κακή !

Διαβάστε περισσότερα...

Έρωτας κι έρωτας ξανά - Derek Walcott

Θα ’ρθει καιρός
που μ’ έξαρση
θα καλωσορίζεις τον εαυτό σου
σαν θα φτάνεις στη δική σου πόρτα, 
στον δικό σου καθρέφτη, 
κι ο ένας χαμογελώντας θα καλωσορίζει τον άλλο
και κάτσ’ εδώ θα λέει. Τρώγε. 

Θ’ αγαπήσεις ξανά τον ξένο
που ήταν ο εαυτός σου. 
Δώσε κρασί. Δώσε ψωμί. 

Δώσε πίσω την καρδιά σου στον εαυτό της, 
στον άγνωστο που σ’ αγάπησε….
όλη σου τη ζωή, 
που εσύ αγνόησες για κάποιον άλλο, που σ’ έχει αποστηθίσει. 

Κατέβασε τα ερωτικά γράμματα απ’ το ράφι, 

τις φωτογραφίες, τα απελπισμένα σημειώματα, 

ξεφλούδισε από τον καθρέφτη την εικόνα σου. 

Κάθισε. Απόλαυσε τη ζωή σου.

Διαβάστε περισσότερα...

Των κεκοιμημένων

Ας πούμε ένα τραγούδι σιγανό, 
καθώς αρμόζει στους κεκοιμημένους, 
ενώ φτερά πουλιών γεμίζουν τον αέρα 
κι αυτοί περνούν σκυφτοί σηματοδότες 
και βγαίνουν σε υπόγειες διαβάσεις. 
Πάλι σκοτάδι, πάλι της ψυχής 
τ’ απόκρημνα φαράγγια 
κι ο ήλιος με παλάμες κάρβουνο 
να τους πατάει, 
ώσπου βουτάνε στα νερά και κρύβονται. 

 Κι όμως γελούσαν στα νοσοκομεία, 
δε βρίσκανε το φαγητό του γούστου τους, 
βλέπανε τηλεόραση, 
έκαναν σχέδια για ένα μέλλον 
που κανείς δεν τους υπόσχονταν. 

Ούτε οι γιατροί με το φθαρμένο κύρος 

ούτε οι δικοί τους με την αναπόδεικτη αγάπη 

και μόνον οι οροί τούς λέγαν την αλήθεια 

στάζοντας μέρα και νύχτα τα χημικά του χάρου 

μες στο αίμα τους.

Ας πούμε ένα τραγούδι σιγανό, 

καθώς φτερά πουλιών γεμίζουν τον αέρα 

κι αυτοί βουτάνε στα νερά και κρύβονται, 

ενώ το φως επάνω τρέχει σε πλάτες και μαλλιά 

και συντηρεί τα ζώα και τα χόρτα, 

μα προπαντός τα λέπια του. 

 Μιχάλης Γκανάς, από τη συλλογή «Γυάλινα Γιάννενα», 1989

Διαβάστε περισσότερα...

Η οργή του ταύρου

Του Μιχάλη Μητσού 

Η λέξη faena, στα ισπανικά, σημαίνει επίδοση, δουλειά, αλλά και βρώμικο κόλπο. Στο βάρβαρο αγώνισμα που λέγεται ταυρομαχία, faena είναι το τελευταίο στάδιο, όταν ο ταύρος έχει πια αποδυναμωθεί πολύ, αλλά η οργή του και η δύναμη που του έχει απομείνει είναι αρκετές για να αναγκάζουν τον ταυρομάχο να κινείται με προσοχή και επιδεξιότητα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο ματαδόρ προκαλεί την τελευταία έφοδο του ταύρου και τον αποτελειώνει με το σπαθί του. Σπάνιες είναι οι φορές που αποφασίζει να τον αφήσει να ζήσει. Μια ανάλογη φάση περνάει η ευρωζώνη, αν και για τους βασικούς ρόλους διίστανται οι απόψεις. Στη μία παραλλαγή, την τοπική, ο ταυρομάχος είναι η Βόρεια Ευρώπη (ή η Μέρκελ) και ο ταύρος είναι ο απείθαρχος Νότος. Στην άλλη, την παγκόσμια, τον ρόλο του ματαδόρ τον παίζουν οι αγορές (ή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) και του ταύρου η ίδια η ευρωζώνη. Για το σπαθί δεν υπάρχει αμφιβολία, αντιπροσωπεύει τη λιτότητα. Οσο για το αν.......το θύμα θα θανατωθεί ή θα του επιτραπεί να ζήσει, την απόφαση δεν μπορεί παρά να την πάρει το κοινό – δηλαδή οι πολίτες. Μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες. Η πρώτη θα διεξαχθεί τον ερχόμενο Σεπτέμβριο στη Γερμανία. Η δεύτερη, τον Ιούνιο του 2014 σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. 

Οι γερμανικές εκλογές έχουν πιθανότατα κριθεί: η Ανγκελα Μέρκελ δύσκολα θα χάσει την πρωτιά και θα κυβερνήσει τα επόμενα χρόνια είτε με τους Σοσιαλδημοκράτες είτε με τους Πράσινους. Και στις δύο περιπτώσεις, η εμμονή της Καγκελαρίου στη λιτότητα δεν μπορεί παρά να υποχωρήσει. Να όμως που τα δυσάρεστα – ανεξάρτητα από τα επιμέρους αποτελέσματα για την Ελλάδα – έρχονται από τις Βρυξέλλες. Υποκύπτοντας στις απαιτήσεις του Κάμερον (ναι, του Κάμερον, ο οποίος δεσμεύτηκε πρόσφατα ότι θα οργανώσει δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της χώρας του στην Ενωση!), οι 27 κατέληξαν χθες σε έναν προϋπολογισμό λιτότητας, που όχι μόνο αφαιρεί από την Ενωση τα εργαλεία που χρειάζονται για την έξοδο από την κρίση, αλλά στερεί και από τις ερχόμενες ευρωεκλογές την πολιτική τους σημασία. Οπως επισημαίνουν ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ και μερικοί ακόμη οικολόγοι ευρωβουλευτές σε ένα κείμενό τους που δημοσιεύτηκε αυτή την εβδομάδα στη «Λιμπερασιόν», πώς να κάνεις εκστρατεία και να διατυπώσεις προτάσεις για την αλλαγή πορείας της Ευρώπης μετά το 2014 όταν τα δημοσιονομικά μέσα που διαθέτεις είναι τόσο μικρά, ώστε στην πραγματικότητα σου το απαγορεύουν; 

Μιλώντας τη Δευτέρα στο Ευρωκοινοβούλιο, ο Φρανσουά Ολάντ επέμεινε στην αναγκαιότητα της ανάπτυξης. Το ίδιο λέει η Αμερική του φιλελεύθερου Ομπάμα, το ίδιο και η Ιαπωνία του συντηρητικού Αμπε, που επιδιώκει την εξασθένηση του γεν ώστε να τονωθούν οι εξαγωγές. Μόνο στην Ευρώπη επιμένουμε στη μείωση των μισθών και στην άτεγκτη δημοσιονομική προσαρμογή, που έχουν ως αποτέλεσμα την αύξηση της φτώχειας και της ανεργίας. Αλλά μερικές φορές ο ταύρος επιφυλάσσει εκπλήξεις.

www.tanea.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Bullets

Διαβάστε περισσότερα...

H τελετή έναρξης των Αγώνων της 30ης Ολυμπιάδας

Το Ολυμπιακό Στάδιο του Λονδίνου γίνεται απόψε το βράδυ ο σύγχρονος «ομφαλός της Γης», καθώς δισεκατομμύρια ζευγάρια μάτια απ΄ όλες τις γωνιές του πλανήτη θα παρακολουθήσουν την τελετή έναρξης των Αγώνων της 30ης Ολυμπιάδας, που αρχίζουν επισήμως το βράδυ στις 9 (11 μ.μ. ώρα Ελλάδας).

Χιλιάδες αθλητές από τις 204 χώρες που συμμετέχουν στους Αγώνες θα παρελάσουν στο Ολυμπιακό Στάδιο, με πρώτον απ΄ όλους τον σημαιοφόρο της ελληνικής αποστολής, Αλέξανδρο Νικολαϊδη, στο πρώτο μέρος της τελετής.

Στη συνέχεια θα έχουμε τις ομιλίες και την επίσημη έναρξη των Αγώνων, την οποία κατά παράδοση κάνει ο ανώτατος πολιτειακός άρχων της διοργανώτριας χώρας (στην περίπτωση της Μεγάλης Βρετανίας, η Βασίλισσα Ελισάβετ), το άναμμα του Ολυμπιακού Βωμού από τον τελευταίο λαμπαδηδρόμο και την εκφώνηση του όρκου αθλητών και κριτών.

Θα ακολουθήσει το καλλιτεχνικό πρόγραμμα, το οποίο έχει επιμεληθεί ο βραβευμένος με όσκαρ σκηνοθέτης Ντάνι Μπόιλ.

Ως είθισται, πολλά κομμάτια της τελετής παραμένουν…«επτασφράγιστο μυστικό» και μάλιστα αρκετά εξ αυτών παραλείφθηκαν από τη χθεσινή γενική πρόβα, προκειμένου να μην διαρρεύσουν μέσω του Τύπου ή των ιστότοπων κοινωνικής δικτύωσης. 

Η τελετή, που φέρει τον τίτλο «Τα νησιά των θαυμάτων» (Isles of Wonder) και κόστισε 27 εκατομμύρια λίρες, φιλοδοξεί να «διασχίσει» τη βρετανική ιστορία και να την «παντρέψει» με τη σύγχρονη εικόνα της χώρας. 

Ο Μπόιλ έχει δηλώσει ότι θα ήθελε η τελετή έναρξης του Λονδίνου να παρομοιαστεί με εκείνη των Ολυμπιακών του Σίδνεϊ, το 2000, αλλά είναι σίγουρο ότι έχει ετοιμάσει αρκετές πρωτοτυπίες, με στόχο να εντυπωσιάσει τους τηλεθεατές, αλλά και τους θεατές, οι οποίοι έχουν πληρώσει ως και 2.012 λίρες για να εξασφαλίσουν μία θέση στις εξέδρες του Ολυμπιακού Σταδίου (μέχρι χθες πάντως δεν είχαν εξαντληθεί τα πλέον ακριβά εισιτήρια).

Σε ό,τι αφορά τη διάρκεια της τελετής, το πρώτο μέρος κρατάει κατά το πρωτόκολλο, περίπου μιάμιση ώρα, και η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή δεν είναι διατεθειμένη να κάνει... εκπτώσεις, αν και αποδέχθηκε να μειωθεί ο αριθμός των συνοδών που θα παρελάσουν μαζί με τις εθνικές αποστολές. 

Για το καλλιτεχνικό μέρος, φημολογείται ότι υπήρξαν πιέσεις στον Μπόιλ να μειώσει τη διάρκειά του, προκειμένου να εξασφαλιστεί η ομαλή αποχώρηση των θεατών από το χώρο του Ολυμπιακού Πάρκου, εντός του (διευρυμένου) ωραρίου λειτουργίας των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς.

Η παρέλαση των αποστολών θα αρχίσει, όπως συμβαίνει πάντα, με την Ελλάδα, και θα ολοκληρωθεί με τη διοργανώτρια χώρα, τη Μεγάλη Βρετανία. 

Να σημειωθεί ότι υπάρχουν αθλητές που θα παρελάσουν υπό την Ολυμπιακή σημαία (όπως στην περίπτωση του Νότιου Σουδάν, που έχει κηρυχθεί ανεξάρτητο κράτος αλλά δεν έχει αναγνωριστεί ακόμη από τη ΔΟΕ).

Οι 204 χώρες που θα συμμετάσχουν στην τελετή έναρξης:

1. Ελλάδα (GRE)

2. Αφγανιστάν (AFG)

3. Αλβανία (ALB)

4. Αλγερία (ALG)

5. Ανδόρα (AND)

6. Ανγκόλα (ANG)

7. Αντίγκουα & Μπαρμπούντα (ANT)

8. Αργεντινή (ARG)

9. Αρμενία (ARM)

10. Αρούμπα (ARU)

11. Αμερικανική Σαμόα (ASA)

12. Αυστραλία (AUS)

13. Αυστρία (AUT)

14. Αζερμπαϊτζάν (ΑΖΕ)

15. Μπαχάμες (BAH)

16. Μπαγκλαντές (BAN)

17. Μπαρμπέιντος (BAR)

18. Μπουρούντι (BDI)

19. Βέλγιο (BEL)

20. Μπενίν (BEN)

21. Βερμούδες (BER)

22. Μπουτάν (BHU)

23. Βοσνία/Ερζεγοβίνη (BIH)

24. Μπελίζ (BIZ)

25. Λευκορωσία (BLR)

26. Βολίβια (BOL)

27. Μποτσουάνα (BOT)

28. Βραζιλία (BRA)

29. Μπαχρέιν (BRN)

30. Μπρουνέι (BRU)

31. Βουλγαρία (BUL)

32. Μπουρκίνα Φάσο (BUR)

33. Κεντροαφρικανική Δημοκρατία (CAF)

34. Καμπότζη (CAM)

35. Καναδάς (CAN)

36. Νησιά Κέιμαν (CAY)

37. Κογκό (CGO)

38. Τσαντ (CHA)

39. Χιλή (CHI)

40. Κίνα (CHN)

41. Ακτή Ελεφαντοστού (CIV)

42. Καμερούν (CMR)

43. Λαϊκή Δημοκρατία Κογκό (COD)

44. Νησιά Κουκ (COK)

45. Κολομβία (COL)

46. Κομόρος (COM)

47. Πράσινο Ακρωτήριο (CPV)

48. Κόστα Ρίκα (CRC)

49. Κροατία (CRO)

50. Κούβα (CUB)

51. Κύπρος (CYP)

52. Τσεχία (CZE)

53. Δανία (DEN)

54. Τζιμπουτί (DJI)

55. Δομίνικος (DMA)

56. Δομηνικανή Δημοκρατία (DOM)

57. Ισημερινός (ECU)

58. Αίγυπτος (EGY)

59. Ερυθραία (ERI)

60. Ελ Σαλβαδόρ (ESA)

61. Ισπανία (ESP)

62. Εσθονία (EST)

63. Αιθιοπία (ETH)

64. Φίτζι (FIJ)

65. Φινλανδία (FIN)

66. Γαλλία (FRA)

67. Μικρονησία (FSM)

68. Γκαμπόν (GAB)

69. Γκάμπια (GAM)

70. Γουινέα-Μπισάου (GBS)

71. Γεωργία (GEO)

72. Ισημερινή Γουινέα (GEQ)

73. Γερμανία (GER)

74. Γκάνα (GHA)

75. Γρενάδα (GRN)

76. Γουατεμάλα (GUA)

77. Γουινέα (GUI)

78. Γκουάμ (GUM)

79. Γουιάνα (GUY)

80. Αϊτή (HAI)

81. Χονγκ Κονγκ (HKG)

82. Ονδούρα (HON)

83. Ουγγαρία (HUN)

84. Ινδονησία (INA)

85. Ινδία (IND)

86. Ιράν (IRI)

87. Ιρλανδία (IRL)

88. Ιράκ (IRQ)

89. Ισλανδία (ISL)

90. Ισραήλ (ISR)

91. Παρθένοι Νήσοι (ISV)

92. Ιταλία (ITA)

93. Βρετανικοί Παρθένοι Νήσοι (IVB)

94. Τζαμάικα (JAM)

95. Ιορδανία (JOR)

96. Ιαπωνία (JPN)

97. Καζακστάν (KAZ)

98. Κένυα (KEN)

99. Κιργιστάν (KGZ)

100. Κιριμπάτι (KIR)

101. Νότια Κορέα (KOR)

102. Σαουδική Αραβία (KSA)

103. Κουβέιτ (KUW)

104. Λάος (LAO)

105. Λετονία (LAT)

106. Λιβύη (LBA)

107. Λιβερία (LBR)

108. Σάντα Λουτσία (LSA)

109. Λεσότο (LES)

110. Λίβανος (LIB)

111. Λιχτενστάιν (LIE)

112. Λιθουανία (LTU)

113. Λουξεμβούργο (LUX)

114. Μαδαγασκάρη (MAD)

115. Μαρόκο (MAR)

116. Μαλαισία (MAS)

117. Μαλάουι (MAW)

118. Μολδαβία (MDA)

119. Μαλδίβες (MDV)

120. Μεξικό (MEX)

121. Μογγολία (MGL)

122. Νησιά Μάρσαλ (MHL)

123. ΠΓΔΜ

124. Μάλι (MLI)

125. Μάλτα (MLT)

126. Μαυροβούνιο (MNE)

127. Μονακό (ΜΟΝ)

128. Μοζαμβίκη (MOZ)

129. Μαυρίκιος (MRI)

130. Μαυριτανία (MTN)

131. Μιανμάρ (MYA)

132. Ναμίμπια (NAM)

133. Νικαράγουα (NCA)

134. Ολλανδία (NED)

135. Νεπάλ (NEP)

136. Νιγηρία (NGR)

137. Νίγηρας (NIG)

138. Νορβηγία (NOR)

139. Ναούρου (NRU)

140. Νέα Ζηλανδία (NZL)

141. Ομάν (OMA)

142. Πακιστάν (PAK)

143. Παναμάς (PAN)

144. Παραγουάη (PAR)

145. Περού (PER)

146. Φιλιπίνες (PHI)

147. Παλαιστίνη (PLE)

148. Παλάου (PLW)

149. Παπούα Νέα Γουινέα (PNG)

150. Πολωνία (POL)

151. Πορτογαλία (POR)

152. Βόρεια Κορέα (PRK)

153. Πουέρτο Ρίκο (PUR)

154. Κατάρ (QAT)

155. Ρουμανία (ROU)

156. Νότια Αφρική (RSA)

157. Ρωσία (RUS)

158. Ρουάντα (RWA)

159. Σαμόα (SAM)

160. Σενεγάλη (SEN)

161. Σεϋχέλες (SEY)

162. Σιγκαπούρη (SIN)

163. Σεντ Κιτς & Νέβις (SKN)

164. Σιέρα Λεόνε (SLE)

165. Σλοβενία (SLO)

166. Σαν Μαρίνο (SMR)

167. Νησιά Σολομώντα (SOL)

168. Σομαλία (SOM)

169. Σερβία (SRB)

170. Σρι Λάνκα (SRI)

171. Σάο Τόμε & Πρίντσιπε (STP)

172. Σουδάν (SUD)

173. Ελβετία (SUI)

174. Σουρινάμ (SUR)

175. Σλοβακία (SVK)

176. Σουηδία (SWE)

177. Σουαζιλάνδη (SWZ)

178. Συρία (SYR)

179. Τανζανία (TAN)

180. Τόγκα (TGA)

181. Ταϊλάνδη (THA)

182. Τατζικιστάν (TJK)

183. Τουρκμενιστάν (TKM)

184. Ανατολικό Τιμόρ (TLS)

185. Τόγκο (TOG)

186. Κινεζική Ταϊπέι (TPE)

187. Τρίνινταντ & Τομπάγκο (TRI)

188. Τυνησία (TUN)

189. Τουρκία (TUR)

190. Τουβάλου (TUV)

191. Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (UAE)

192. Ουγκάντα (UGA)

193. Ουκρανία (UKR)

194. Ουρουγουάη (URU)

195. Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (USA)

196. Ουζμπεκιστάν (UZB)

197. Βανουάτου (VAN)

198. Βενεζουέλα (VEN)

199. Βιετνάμ (VIE)

200. Αγιος Βικέντιος & Γρεναδίνες (VIN)

201. Υεμένη (YEM)

202. Ζάμπια (ZAM)

203. Ζιμπάμπουε (ZIM)

204. Μεγάλη Βρετανία (GBR)

ΠΗΓΗ : www.express.gr

Διαβάστε περισσότερα...

ΑΚΡΙΤΑΣ

Διαβάστε περισσότερα...

Νορβηγία, ένας χρόνος μετά

Της Μάρως Βακαλοπούλου

Η Ούρσουλα Λαχ είναι βιβλιοθηκάριος. Γεννήθηκε στην Πολωνία, αλλά ζει στη Νορβηγία εδώ και 37 χρόνια. Για να πάει στη δουλειά της, στη Βιβλιοθήκη Ντέιχμαν, συνήθως κόβει δρόμο μέσα από το κέντρο του Οσλο. Εως πέρυσι το καλοκαίρι ξέκλεβε λίγο χρόνο για να πεταχτεί απέναντι, στο όμορφο πάρκο όπου την ησυχία διατάρασσαν μόνο οι χαρούμενες φωνές των παιδιών. Δεν το κάνει πια. Λίγο πιο κάτω, στον ίδιο δρόμο, είχε παρκάρει πριν από έναν χρόνο το φορτηγάκι του γεμάτο εκρηκτικά ο Αντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ.

Η 22α Ιουλίου είναι μια ημερομηνία που κυνηγάει τη Νορβηγία∙ μια ημερομηνία που θα ήθελε να ξεχάσει, αλλά δεν θα μπορέσει ποτέ. Η ημερομηνία της διπλής επίθεσης: στο Οσλο, με παγιδευμένο αυτοκίνητο και στόχο την ηγεσία της χώρας, και στη θερινή κατασκήνωση του νησιού Ουτόγια, με σκοπό να αφανίσει την επόμενη γενιά του Εργατικού Κόμματος. Ο απολογισμός: 77 νεκροί, εκ των οποίων οι περισσότεροι έφηβοι. Ο νεότερος ήταν μόλις 14 ετών.

Ο Μπρέιβικ υπήρξε αδίστακτος. Δεν συγκινήθηκε ούτε όταν τα θύματά του τον παρακαλούσαν να δείξει έλεος. Το έκανε για την πατρίδα, είπε στην απολογία του. Δεν ήταν σφαγή, ήταν μια απάντηση στη μεταναστευτική πολιτική της νορβηγικής κυβέρνησης, «μια επιχείρηση υπεράσπισης της Νορβηγίας από την πολυπολιτισμικότητα και τον ισλαμικό κίνδυνο», ισχυρίστηκε ο εξτρεμιστής δολοφόνος στη δίκη του, τον περασμένο Απρίλιο - η απόφαση του.....δικαστηρίου αναμένεται στις 24 Αυγούστου.

Οι πρώτες αντιδράσεις ήρθαν αμέσως μετά το πρώτο σοκ. Χιλιάδες Νορβηγοί βγήκαν στους δρόμους όχι για να φωνάξουν, αλλά για να τραγουδήσουν με τριαντάφυλλα στα χέρια. Ενα τεράστιο χαλί από λουλούδια στρώθηκε στον δρόμο που οδηγεί στον καθεδρικό ναό του Οσλο. Μαζί και ένα μήνυμα: «Εάν ένας άνθρωπος μπορεί να δείξει τόσο μίσος, φανταστείτε πόση αγάπη μπορούμε να δείξουμε όλοι μαζί».

Σε πολιτικό επίπεδο, ο νορβηγός Πρωθυπουργός Γενς Στόλτενμπεργκ δεσμεύτηκε να κάνει τα πάντα προκειμένου να μην υπονομευθούν οι αξίες της χώρας.

Εναν χρόνο αργότερα φαίνεται ότι κράτησε τον λόγο του. Ούτε οι αρμοδιότητες της Αστυνομίας αυξήθηκαν ούτε η νομοθεσία περί τρομοκρατίας άλλαξε. Στους δρόμους του Οσλο οι κάμερες παρακολούθησης εξακολουθούν να είναι απειροελάχιστες και οι αστυνομικοί μπορούν να οπλοφορούν μόνο εφόσον έχουν ειδική άδεια. Ακόμη και η κεντρική πύλη που οδηγεί στο Κοινοβούλιο, στην καρδιά της πρωτεύουσας, παραμένει ανοιχτή και αφύλακτη. Η ηγεσία της χώρας είναι πεπεισμένη ότι ο κόσμος δεν θέλει νόμους που θα καταπατούσαν τα θεμελιώδη δικαιώματά του, όπως η προστασία της ιδιωτικής ζωής. Γιατί η Νορβηγία δεν ακολούθησε το παράδειγμα της Αμερικής; Ο Γιαν Εγκελαντ, πρώην αξιωματούχος του νορβηγικού υπουργείου Εξωτερικών και νυν υποδιευθυντής της οργάνωσης Human Rights Watch, εξηγεί ότι «σε ένα μέρος όπως η Νορβηγία το τρομοκρατικό χτύπημα το βλέπεις κυρίως από την οπτική της επιβολής του νόμου. Στις ΗΠΑ το βλέπεις από την οπτική του πολέμου, σαν να πρόκειται για ένα έθνος που δέχεται επίθεση».

tanea.gr

Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ

Δωροδοκούμε τους πάντες για ν' ακροβατήσουμε.

Με μάτια κλειστά σημαδεύοντας την άκρη.

Προκαταβάλλουμε το τίμημα ολόκληρο

για τις παραγγελίες που δίνουμε

στην ανοιχτή αγορά της μνήμης.

Με μια προτίμηση στα τραύματα.

Τα απλά αινίγματα της φύσης.

Να κόβεις τις φλέβες σου

για να τρέξει περισσότερο το αίμα

και να σε παίρνει ο ύπνος.

Ψωνίζουμε με έκπτωση στα παζάρια του κρέατος.

Για το αίμα που χύνεται

στις απρόβλεπτες γωνίες της ζωής μας.

Για τα κόκαλα που.....γλείφουν τα σκυλιά

στα σχεδιασμένα ατυχήματα της Ιστορίας.

Σφυρίζοντας ανομολόγητα μοιρολόγια

- δαγκώνοντας το έμβρυο της φωνής -

κομματιάζουμε

με δάχτυλα κοφτερά

μνήματα της γλώσσας.

Νοήματα αναλφάβητα του σώματος.

Που μας γειώνουν στην απουσία πού ψηλαφούμε.

Με την ταχύτητα της ύλης που γίνεται καημός.

Τίμημα αθανασίας

στους ανθισμένους γκρεμούς

που παίζουμε και πέφτουμε πάντοτε.

(Ξυπόλυτοι. Πόδια, χέρια, στήθια. Κοιλιά.

Πλάτη, μασχάλες, λαιμός. Χείλη, γλώσσα, δόντια.

Μάγουλα. Μάτια.)

Στην ανθηρότητα της λήθης

με σάρκα και οστά.

Μετέωρο χώμα.

Λίπασμα καλό.

Παναγιώτης Κερασίδης

-η λέξη, τχ. 183-

ta-parakeimena.blogspot.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Ημέρα Μνήμης - Τιμής Ένεκεν

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ "NIKH" 1974

ΜΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Το καλοκαίρι του 1974 η Κύπρος βρισκόταν στις φλόγες.

Τις πρωϊνές ώρες της 20ης Ιουλίου, μιά μεγάλη Τουρκική αποβατική δύναμη εισέβαλε στο βόρειο τμήμα του νησιού, με αφορμή το πραξικόπημα από μερίδα Ελλήνων αξιωματικών της ΕΛΔΥΚ κατά του προέδρου της Κύπρου Μακαρίου.

Το πραξικόπημα είχε εκδηλωθεί μιά εβδομάδα πριν, και η κύρια δικαιολογία που επικαλέστηκε η Τουρκία για την εισβολή της στην Κύπρο, ήταν ο κίνδυνος που διέτρεχε η Τουρκοκυπριακή μειονότητα του νησιού, απο την αλλαγή καθεστώτος, παρ' ότι οι αψιμαχίες του πραξικοπήματος περιορίστηκαν στην Ελληνοκυπριακή κοινότητα χωρίς σε καμμιά περίπτωση να απειληθούν οι Τουρκοκύπριοι.

Οι πραγματικοί λόγοι της εισβολής βέβαια, ήσαν οι βλέψεις που ανέκαθεν είχε η Τουρκία για την Κύπρο, και η προστασία των Τουρκοκυπρίων ήταν το πρόσχημα που προέβαλλε για να νομιμοποιήσει τις εκάστοτε επεμβάσεις της. Και αρκετές φορές στο παρελθόν είχε απειλήσει με απόβαση στο νησί.

Είναι γνωστό άλλωστε, ότι η προετοιμασία της Τουρκίας για την εισβολή είχε αρχίσει πολύ πριν την εκδήλωση του πραξικοπήματος.

Σκοπός του κειμένου αυτού δεν είναι να αναπτύξει τις πολιτικές ή τις στρατηγικές παραμέτρους της Τουρκικής εισβολής και της κατοχής του μισού νησιού από τους Τούρκους, η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.

Είναι κυρίως ένας φόρος τιμής στους νεκρούς της αποστολής "Νίκη", και σε όλους όσους έλαβαν μέρος σε αυτή την επιχείρηση του Ιουλίου του 1974.

Η Τουρκική εισβολή βρήκε…την άμυνα της Κύπρου σε κακή κατάσταση και το ηθικό των αμυνομένων σε πολύ χαμηλό επίπεδο μετά το πραξικόπημα και τα θλιβερά γεγονότα που το ακολούθησαν.

Η "ηγεσία" που προέκυψε από την ανταρσία εναντίον της νόμιμης και διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης του νησιού, δεν ήταν σε θέση να συσπειρώσει τον πληθυσμό με σκοπό να αντιμετωπισθεί ο εισβολέας αποτελεσματικά, και φυσικά η διεθνής υποστήριξή της ήταν ανύπαρκτη.

Η αμυντική προετοιμασία του νησιού που είχε εξασθενίσει, μετά από πολλές αρνητικές εξελίξεις και κακούς χειρισμούς του παρελθόντος, έλαβε την χαριστική βολή με τις εκκαθαρίσεις στην Εθνική Φρουρά που ακολούθησαν το πραξικόπημα.

Την πρώτη ημέρα της εισβολής, η Τουρκική αποβατική δύναμη δεν είχε καταφέρει παρά ένα μικρό προγεφύρωμα στην ακτή της Κυρηνείας και ενώ αυτό θα μπορούσε (παρά τα όσα έχουν γραφεί ) να είχε καταστραφεί, καμμία κίνηση προσβολής της αποβατικής δύναμης ή του προγεφυρώματος δεν έγινε από την πλευρά που θα μπορούσε να επέμβη αποτελεσματικά: Την Ελλάδα. Η δικτατορική κυβέρνηση των Αθηνών ευρίσκετο στα πρόθυρα της κατάρρευσης.

Η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα από όπου ξεκίνησε το πραξικόπημα, και απο όπου θα μπορούσε να επηρεασθεί η άμυνα της Κύπρου μετά την εκδήλωση της Τουρκικής εισβολής, παρουσίαζε σημεία διάλυσης, οι δε στρατιωτικές προετοιμασίες και η γενική επιστράτευση που ακολούθησε εξελίχθηκαν σε πραγματικό φιάσκο. Πολύτιμος χρόνος χάθηκε με αμφιταλαντεύσεις, αποφυγή λήψεως αποφάσεων και αλλοπρόσαλλες διαταγές και ανακοινώσεις , την στιγμή που η ελλειπής και αποδιοργανωμένη άμυνα των Κυπρίων είχε περιορίσει την Τουρκική ανάπτυξη σε μερικά τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Μέσα στο κλίμα αποδιοργάνωσης και ηττοπάθειας και αφού η εφαρμογή των προβλεπομένων σχεδίων ενίσχυσης της Κύπρου (κυρίως αεροπορική προσβολή των δυνάμεων απόβασης), είχε με τον ένα ή άλλο τρόπο ακυρωθεί, αποφασίστηκε η αποστολή στρατιωτικών ενισχύσεων στην Κύπρο στην μορφή μιάς Μοίρας Καταδρομών (όχι αλεξιπτωτιστών).

Η δύναμη αυτή θα μετεφέρετο στο νησί αεροπορικώς, με το σύνολο σχεδόν των μεταφορικών αεροσκαφών που διέθετε τότε η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία.

Δέν θα εξετάσουμε εδώ το σκεπτικό, την λογική και το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα του εγχειρήματος αυτού.

Κάτω από το φώς των στοιχείων που έχουν γίνει γνωστά 28 χρόνια μετά τα γεγονότα, η αποστολή αυτή δεν μπορεί παρά να χαρακτηρισθεί ανεπιφύλακτα ως ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ. 

Το ότι δεν κατέληξε στην ολική καταστροφή των αεροσκαφών και της δύναμης που απεστάλη, οφείλεται κατά πρώτο λόγο στην αυτοθυσία, την γενναιότητα, και τις ικανότητες του συνόλου των αεροπόρων και καταδρομέων που έλαβαν μέρος σε αυτή.

Κατά δεύτερο λόγο οφείλεται στην τύχη.

Ποτέ δεν καταλογίστηκαν ευθύνες σε αυτούς που αποφάσισαν την αποστολή αυτή, που είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο 33 αεροπόρων και καταδρομέων και την καταστροφή τεσσάρων αεροσκαφών.

Καθόλου περίεργο βέβαια, αφού ούτε για την λεγόμενη "Τραγωδία της Κύπρου" στην οποία εντάσσεται η ιστορία αυτή, έχουν ουσιαστικά καταλογισθεί ευθύνες.

Η πτήση των μεταγωγικών προεβλέπετο να γίνει με άκρα μυστικότητα, από την αεροπορική βάση της Σούδας στην Κρήτη, και φορτίο τους θα ήταν η Α΄ Μοίρα Καταδρομών με τον οπλισμό της. Η όλη επιχείρηση θα έφερε την κωδική ονομασία "Νίκη".

20 αεροσκάφη Nord 2501 Noratlas και 10 C-47 Dakota της 354 Μοίρας Μεταφορών "Πήγασσος" διατέθηκαν για την μεταφορά της Μοίρας.

Τα αεροσκάφη θα απογειώνονταν κατά την διάρκεια της νύχτας, θα πετούσαν χωρίς συνοδεία μαχητικών, σε χαμηλό ύψος, σε σιγή ασυρμάτου, με τα φώτα πορείας σβηστά και χωρίς οπτική επαφή μεταξύ τους. Τελικός προορισμός το αεροδρόμιο της Λευκωσίας , προσγείωση σε αυτό, αποβίβαση των καταδρομέων και άμεση επιστροφή των αεροσκαφών στην Ελλάδα.

Το "σχέδιο" προέβλεπε να αρχίσουν οι απογειώσεις στις 22.30 της 21-7 με χρονικό διαχωρισμό αεροσκαφών 5΄ έτσι ώστε να έχουν όλα απογειωθεί μέχρι τα μεσάνυχτα.

Η πτήση προς την Κύπρο, η αποβίβαση των καταδρομέων και του υλικού και η επιστροφή έπρεπε να γίνουν υπό πλήρες σκότος, για την αποφυγή εντοπισμού από την Τουρκική αεροπορία.

Υπήρξε ρητή διαταγή, σε καμμία περίπτωση να μην προσγειωθεί αεροσκάφος στην Κύπρο με το φως της ημέρας.

Το σχέδιο απογειώσεων εφαρμόστηκε όσον αφορά τα πέντε πρώτα αεροσκάφη αλλά από εκεί και πέρα υπήρξαν καθυστερήσεις, (σύμφωνα με ορισμένες εκδοχές σκόπιμες) με αποτέλεσμα να δοθεί διαταγή να ακυρωθούν οι απογειώσεις, αφήνοντας πέντε Νοράτλας και όλα τα Ντακότα με το υλικό πίσω!

Τελευταίο απογειώθηκε το Νοράτλας με τον κωδικό "Νίκη 15", (15ο στην σειρά απογειώσεων) έξω από τα χρονικά όρια, και παρά την εντολή να ακυρώσει.

Τα αεροσκάφη που τελικά απογειώθηκαν ακολούθησαν μιά πορεία πάνω από την πόλη των Χανίων, ανέβηκαν σε ύψος 7000 ποδών, πέρασαν από τα Λευκά Όρη, κατέβηκαν στα 500 περίπου πόδια και από εκεί ακολούθησαν μια πορεία νοτιο-ανατολική μέχρι ένα σημείο 34° Β και 27° Α, και από εκεί γύρισαν ανατολικά με κατεύθυνση την Κύπρο.

Η περιοχή αυτή βρίσκεται κάτω από την συνεχή επιτήρηση της Τουρκικής Αεροπορίας και ο εντοπισμός των Νοράτλας θα σήμαινε και την σίγουρη καταστροφή τους. Τα πληρώματα των Νοράτλας γνώριζαν οτι στο ταξίδι αυτό θα ήσαν μόνοι, δεν θα υπήρχαν Ελληνικά μαχητικά για προστασία τους. Η μόνη τους προστασία θα ήταν το σκοτάδι και το στοιχείο του αιφνιδιασμού. Σε όλη την διάρκεια της πτήσης δεν υπήρχαν ραδιοβοηθήματα, αφού αυτά ήσαν εκτός ενεργείας λόγω της εμπόλεμης κατάστασης, ούτε σημεία αναφοράς για προσανατολισμό, και εδώ επιστρατεύθηκαν οι ικανότητες των ραδιοναυτίλων.

Πολλά από τα αεροσκάφη πετούσαν σχεδόν σύρριζα με την επιφάνεια της θάλασσας (μιά πολύ επικίνδυνη κατάσταση, όπου το παραμικρό λάθος των χειριστών σήμαινε συντριβή του αεροσκάφους και ακαριαίο θάνατο για το πλήρωμα και τους επιβαίνοντες).

Τα Νοράτλας δεν πετούσαν σε σχηματισμό, ούτε είχαν οπτική επαφή μεταξύ τους. Πετούσαν ανεξάρτητα, με μιά γενική ιδέα του που περίπου πετούσε το προηγούμενο ή το επερχόμενο αεροσκάφος.

Η πτήση πρός την Κύπρο έπρεπε να διαρκέσει δύο περίπου ώρες για τα αργοκίνητα και βαρυφορτωμένα μεταγωγικά.

Αρκετά από αυτά παρουσίασαν βλάβες, όμως τα πληρώματά τους κατάφεραν να τα πάνε στον προορισμό τους.

Πλησιάζοντας την Κύπρο από τα δυτικά, και έχοντας από ώρα σπάσει την σιγή ασυρμάτου, παρατήρησαν οτι η θαλάσσια περιοχή νότια του νησιού παρουσίαζε ασυνήθιστη κίνηση πολεμικών πλοίων του Αμερικανικού 6ου Στόλου.

Ένα από τα Νοράτλας πέρασε αρκετά κοντά από ένα μεγάλο αεροπλανοφόρο, χωρίς κανένα συμβάν.

Άλλα αεροσκάφη πέταξαν κατά λάθος πάνω από την Βρετανική βάση του Ακρωτηρίου στην οποία σήμανε συναγερμός. 

Αμέσως η Διοίκηση των Βρετανικών Δυνάμεων της Κύπρου προειδοποίησε τις Ελληνικές αρχές ότι στο εξής θα αναχαίτιζε οποιαδήποτε αεροσκάφη θα πλησίαζαν την περιοχή της Κύπρου!

Φτάνοντας πάνω από το νησί, παρατήρησαν μεγάλες πυρκαϊές στο Όρος Τρόοδος , οι οποίες είχαν ανάψει από τους βομβαρδισμούς των Τούρκων.

Αυτές οι πυρκαϊές ήσαν η πηγή των αναλαμπών στον ορίζοντα που είχαν βοηθήσει στον προσανατολισμό πολλών Νοράτλας κατά την προσέγγισή τους στην Κύπρο.

Μερικά αεροσκάφη δέχτηκαν αραιά πυρά από τις διάσπαρτες Τουρκοκυπριακές θέσεις, αλλά χωρίς τα πληρώματά τους να ανησυχήσουν ιδιέταιρα.

Ένα-ένα τα μεταγωγικά άρχισαν την κάθοδό τους προς το αεροδρόμιο της Λευκωσίας, όταν διεπίστωσαν ότι εδέχοντο σφοδρά αντιαεροπορικά πυρά, άν και απ’ ότι γνώριζαν, το αεροδρόμιο ευρίσκετο μέχρι εκείνη την στιγμή σε Ελληνικά χέρια. 

Η ώρα ήταν λίγο μετά τις 02.00 της 22 Ιουλίου.

Πριν την αναχώρηση της αποστολής, τα πληρώματα των Νοράτλας ενημερώθηκαν οτι οι Κυπριακές δυνάμεις οι οποίες είχαν τον έλεγχο του αεροδρομίου, είχαν ειδοποιηθεί για την άφιξη των Ελληνικών αεροσκαφών και είχαν διαταχθεί να μην ανοίξουν πυρ κατά την προσέγγισή τους.

Όταν απογειώθηκαν και τα 15 Νοράτλας το Κέντρο Επιχειρήσεων της 115 Π.Μ έστειλε το σχετικό σήμα στο 28ο ΑΤΑ (Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας), και στο ΓΕΑ. Με τη σειρά τους το 28ο ΑΤΑ ή το ΓΕΑ ενημέρωσε το ΑΕΔ (Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων) το οποίο ενημέρωσε το ΓΕΕΦ (Λευκωσία) σε απλή γλώσσα και χωρίς κωδικοποίηση με το παρακάτω σήμα: "ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ".

Στην Κύπρο εν τω μεταξύ ως τις 12:00 τα τουρκικά αεροσκάφη είχαν πραγματοποιήσει δεκάδες προσβολές στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας και είχαν καταστρέψει τους διαδρόμους του.

Υπάρχουν πολλές αλληλοσυγκρουόμενες εκδοχές για το άν δόθηκε τέτοια διαταγή, τί περιείχε, σε ποιους δόθηκε και από ποιους, και πότε.

Γεγονός είναι ότι τα αεροσκάφη που επιχειρούσαν να προσγειωθούν, δέχθηκαν καταιγιστικά πυρά από πολλές κατευθύνσεις, μέσα και έξω από το αεροδρόμιο. Τα πυρά προήρχοντο από Ελληνοκυπριακές θέσεις αντιαεροπορικών, καθώς και από διάφορους πολίτες που είχαν πάρει θέσεις γύρω από το αεροδρόμιο και έβαλλαν κατά των Νοράτλας με ότι όπλο είχαν διαθέσιμο.

Αργότερα, απο διάφορες μαρτυρίες προέκυψε οτι , περιμένοντας Τουρκική επίθεση, και μή γνωρίζοντας ότι θα έρχονταν ενισχύσεις από την Ελλάδα, θεώρησαν ότι τα αεροσκάφη που πλησίαζαν ήσαν σίγουρα Τουρκικά.

Τα αεροσκάφη "Νίκη 1" , " Νίκη 2" και " Νίκη 3" κατάφεραν να προσγειωθούν αποβιβάζοντας τους καταδρομείς και τα εφόδια που μετέφεραν.

Το αεροσκάφος "Νίκη 4 " δέχθηκε πολλά βλήματα αντιαεροπορικών, πήρε φωτιά και συνετρίβη δύο μίλια πριν τον διάδρομο του αεροδρομίου. Όλοι οι επιβαίνοντες, πλήρωμα και καταδρομείς, πλην ενός, σκοτώθηκαν.

Το αεροσκάφος "Νίκη 7 " εβλήθη σε πολλά σημεία, ο ένας κινητήρας του εξερράγη, ο δεύτερος πήρε φωτιά, αλλά το ηρωϊκό του πλήρωμα κατάφερε να το προσγειώσει. Δύο από τους καταδρομείς που μετέφερε σκοτώθηκαν και 11 τραυματίστηκαν, από τα πυρά που σχεδόν διέλυσαν την άτρακτο.

Τα ακολουθούντα Νοράτλας βρέθηκαν σε έναν καταιγισμό πυρών κάθε είδους όπλων, αλλά τα πληρώματά τους με υπεράνθρωπες προσπάθειες και ηρωϊσμό τα προσγείωσαν εκπληρώνοντας στο ακέραιο το καθήκον τους.

Κάποιοι από τους χειριστές των αεροσκαφών , ελπίζοντας οτι το αεροδρόμιο ήταν ακόμη σε Ελληνικά χέρια, σε μιά απελπισμένη προσπάθεια να δηλώσουν την εθνικότητά τους, άναβαν όλα τα φώτα των Νοράτλας, κατά την τελική φάση της προσγείωσης. Αυτό, λίγο επηρέασε αυτούς που πυροβολούσαν από το έδαφος, αλλά τουλάχιστον τα τελευταία αεροσκάφη δεν είχαν απώλειες, αν και όλα έφεραν σημάδια από τα πυρά που δέχτηκαν.

Όταν καθυστερημένα διαπιστώθηκε ότι τα αεροσκάφη που επιχειρούσαν να προσγειωθούν ήσαν Ελληνικά, τα πυρά από το έδαφος άρχισαν να αραιώνουν και τέλος σταμάτησαν.

Ήταν όμως πλέον αργά για δύο από τα Νοράτλας και 33 αεροπόρους και καταδρομείς.

Τελευταίο, και λίγο πριν το πρώτο φως, προσγειώθηκε το "Νίκη 15" που μετέφερε τα πυρομαχικά της Α΄ Μοίρας Καταδρομών.

Όλα τα αεροσκάφη που προσγειώθηκαν στην Λευκωσία απογειώθηκαν για το ταξίδι της επιστροφής, εκτός από το άτυχο Νίκη 4" και τρία ακόμη Νοράτλας.

Το "Νίκη 3” που παρουσίασε βλάβη στον ένα κινητήρα, το "Νίκη 7 " που είχε καταστραφεί σχεδόν ολοσχερώς και το "Νίκη 12 " το οποίο έμεινε από καύσιμα.

Και τα τρία Νοράτλας πυρπολήθηκαν από τις Κυπριακές δυνάμεις με διαταγή του Ελληνικού Αρχηγείου Αεροπορίας, προφανώς για να μην υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν την συμβολική αυτή Ελληνική επέμβαση στην Μάχη της Κύπρου.

Η δικαιολογία για αυτή την ενέργεια ήταν ότι η Ελλάδα δεν βρισκόταν επίσημα σε εμπόλεμη κατάσταση με την Τουρκία!!

Τα υπόλοιπα αεροσκάφη, κάνοντας οικονομία καυσίμων και πετώντας πάντα χαμηλά για την αποφυγή εντοπισμού από την Τουρκική Αεροπορία, άρχισαν να προσγειώνονται στην Σούδα, εκτός από 4 που προσγειώθηκαν στην Ρόδο λόγω έλλειψης καυσίμων και ζημιών που προκλήθηκαν από τα πυρά που δέχτηκαν στην Λευκωσία.

Δύο από τα Νοράτλας που απογειώθηκαν από την Σούδα, δεν προσγειώθηκαν ποτέ στην Κύπρο:

Το " Νίκη 13", δήλωσε οτι έχασε τον προσανατολισμό του και προσγειώθηκε στην Ρόδο.

Το " Νίκη 14", φτάνοντας πάνω από την Κύπρο όταν είχε πιά ξημερώσει, ακολούθησε τις διαταγές και επέστρεψε στην Σούδα.

Με το φως της ημέρας άρχισε ο σφοδρός βομβαρδισμός του αεροδρομίου της Λευκωσίας από την Τουρκική Αεροπορία.

Οι καταδρομείς της Α’ Μοίρας που μετέφεραν τα Νοράτλας, παρά τις απώλειές τους και τον εφιάλτη που μόλις πέρασαν, πήραν θέσεις στην άμυνα του αεροδρομίου και τις επόμενες μέρες πολέμησαν ηρωϊκά εναντίον των Τούρκων εισβολέων.

Δυστυχώς, η πραγματικά ηρωϊκή αυτή επιχείρηση της Ελληνικής Αεροπορίας ήταν και η μοναδική από πλευράς Ελλάδος βοήθεια, στις κρίσιμες ώρες που περνούσε η Κύπρος. Ο ηρωϊσμός αυτών που έλαβαν μέρος και η θυσία όσων φονεύθηκαν κατά την εκτέλεσή της, δεν στάθηκαν αρκετά να επηρεάσουν την ροή των γεγονότων.

Θα παραμείνει όμως μιά λαμπρή σελίδα δόξας στην Ιστορία της Αεροπορίας μας, και των Δυνάμεων Καταδρομών, έστω και μή πλήρως αναγνωρισμένη.

ΑΕΡΟΣΚΑΦΗ ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ «ΝΙΚΗ» 21-22/7/1974

52-135—ΝΙΚΗ 1

Επισμηναγός Χοχλακάκης Μιχαήλ, Κυβερνήτης

Υποσμηναγός Δέμης Αναστάσιος, Συγκυβερνήτης

Αρχισμηνίας Σγούρος Χρήστος, Ραδιοναυτίλος

Ανθυπασπιστής Ζελενίτσας Παναγιώτης, Μηχανικός

52-140-- ΝΙΚΗ 2

Επισμηναγός Σφήκας Ιωάννης, Κυβερνήτης

Επισμηναγός Πανούσης Παναγιώτης, Συγκυβερνήτης

Αρχισμηνίας Καραίσκος Ιωάννης, Ραδιοναυτίλος

Ανθυπασπιστής Τυλιγάδης Κωνσταντίνος, Μηχανικός

53-207-- ΝΙΚΗ 3

Επισμηναγός Στέφας Σωτήριος, Κυβερνήτης

Επισμηναγός Νεονάκης Γεώργιος, Συγκυβερνήτης

Επισμηνίας Δρίτσας Ιωάννης, Ραδιοναυτίλος

Ανθυπασπιστής Παπαναστασίου Αθανάσιος, Μηχανικός

52-133-- ΝΙΚΗ 4 (Καταρρίφθηκε από Α/Α πυρά, κατά την προσέγγιση στη Λευκωσία. Όλοι οι επιβαίνοντες σκοτώθηκαν, πλην ενός)

Επισμηναγός Παναγόπουλος Βασίλειος, Κυβερνήτης

Επισμηναγός Συμεωνίδης Στέργιος, Συγκυβερνήτης

Επισμηνίας Άνθιμος Ηλίας, Ραδιοναυτίλος

Ανθυπασπιστής Δάβαρης Γεώργιος, Μηχανικός

53-234-- ΝΙΚΗ 5 

Επισμηναγός Δρακωνάκης Εμμανουήλ, Κυβερνήτης

Υποσμηναγός Παπούλης Σωτήριος, Συγκυβερνήτης

Αρχισμηνίας Γκάνος Βασίλειος, Ραδιοναυτίλος

Ανθυπασπιστής Λούκος Αναστάσιος, Μηχανικός

52-139-- ΝΙΚΗ 6 

Σμηναγός Δημητρός Γεώργιος, Κυβερνήτης

Επισμηναγός Μέττας Βασίλειος, Συγκυβερνήτης

Επισμηνίας Ράζος Ιωάννης, Ραδιοναυτίλος

Ανθυπασπιστής Καγιαμπάκης Γεώργιος, Μηχανικός

53-220-- ΝΙΚΗ 7

Επισμηναγός Παπακωνσταντίνου Ιωάννης, Κυβερνήτης

Σμηναγός Καρδάρας Δημήτριος, Συγκυβερνήτης

Αρχισμηνίας Κάβουρας Σωκράτης, Ραδιοναυτίλος

Ανθυπασπιστής Σαλαπάτας Γεώργιος, Μηχανικός

52-144-- ΝΙΚΗ 8

Επισμηναγός Τζανάκος Νικόλαος, Κυβερνήτης

Ανθυποσμηναγός Λαυράνος Δημήτριος, Συγκυβερνήτης

Αρχισμηνίας Μουτσάτσος Σαράντος, Ραδιοναυτίλος

Ανθυπασπιστής Τσουρής Βασίλειος, Μηχανικός

52-142-- ΝΙΚΗ 9

Επισμηναγός Στραβοπόδης Ανδρέας, Κυβερνήτης

Ανθυποσμηναγός Παπαϊωάννου Αθανάσιος, Συγκυβερνήτης

Ανθυπασπιστής Ρουμελιώτης Κωνσταντίνος, Ραδιοναυτίλος

Ανθυπασπιστής Καρδάκος Αναστάσιος, Μηχανικός

53-222—ΝΙΚΗ 10

Επισμηναγός Παπαθανασίου Σωτήριος, Κυβερνήτης

Αντισμήναρχος Ιλαρίδης Αθανάσιος, Συγκυβερνήτης

Επισμηνίας Κουλούλας Γεώργιος, Ραδιοναυτίλος

Ανθυπασπιστής Πεδιαδιτάκης Ευάγγελος, Μηχανικός

52-189—ΝΙΚΗ 11

Επισμηναγός Μήτσαινας Γεώργιος, Κυβερνήτης

Επισμηναγός Κυριακόπουλος Χρήστος, Συγκυβερνήτης

Αρχισμηνίας Φούτσης Αλέξανδρος, Ραδιοναυτίλος

Ανθυπασπιστής Σίμος Κωνσταντίνος, Μηχανικός

52-143—ΝΙΚΗ 12

Επισμηναγός Αδαμόπουλος Νικόλαος, Κυβερνήτης

Επισμηναγός Χατζηπαναγιώτης Δημ., Συγκυβερνήτης

Ανθυπασπιστής Βασιλάκος Πολυχρόνης, Ραδιοναυτίλος

Ανθυπασπιστής Κομιανός Ιωάννης, Μηχανικός

52-151—ΝΙΚΗ 13 (Με τον Διοικητή της 354 ΜΤΜ και τον Υποδιοικητή της ΠΜ)

Αντισμήναρχος Νικολάου Βασίλειος, Κυβερνήτης

Σμήναρχος Χατζηδάκης Γεώργιος, Συγκυβερνήτης

Αρχισμηνίας Κλεφτογιάννης Αντώνιος, Ραδιοναυτίλος

Ανθυπασπιστής Γκορέζης Βασίλειος, Μηχανικός

52-132—ΝΙΚΗ 14

Επισμηναγός ΛυμπερόπουλοςΠαναγιώτης, Κυβερνήτης

Αντισμήναρχος Κωστόπουλος Βασίλειος, Συγκυβερνήτης

Ανθυπασπιστής Μπαραλιάκος Αντώνιος, Ραδιοναυτίλος

Επισμηναγός Μανής Δημήτριος, Μηχανικός

52-187—ΝΙΚΗ 15 (Το τελευταίο αεροσκάφος που έφυγε από την Σούδα και έξω από τα χρονικά όρια των απογειώσεων)

Επισμηναγός Πετρουλάκης Ευάγγελος, Κυβερνήτης

Επισμηναγός Παπασταματίου Νικόλαος, Συγκυβερνήτης

Αρχισμηνίας Γραμματικός Ιωάννης, Ραδιοναυτίλος

Ανθυπασπιστής Καραταϊρης Σωτήριος, Μηχανικός

Εκτός του φονευθέντος πληρώματος του ΝORATLAS 52-133 "NIKH 4", οι φονευθέντες Καταδρομείς της Α'  Μοίρας Καταδρομών που επέβαιναν σ’ αυτό ήταν : 

Ο ΔΕΑ ΚΔ Τσαμκιράνης Δημήτριος, οι Λοχίες ΚΛ Καβραχωριανός Νικόλαος και Τσιλιβάκης Στέφανος, οι Δεκανείς ΚΔ Τσάκωνας Ευάγγελος και Χριστόπουλος Αθανάσιος και οι Στρατιώτες ΚΔ Αναστασόπουλος Ανδρέας, Γιαννακάκης Κοσμάς, Γιαννάκος Στέφανος, Γιαννόπουλος Παναγιώτης, Δαλαμάγκας Ηλίας, Ζησιμόπουλος Ανδρέας, Ηλίας Κωνσταντίνος, Κασιμάκης Σωτήριος, Κατερός Κωνσταντίνος, Κουρούνης Σωτήριος, Λίγδης Χρήστος, Δοϊτσίδης Χριστόδουλος, Μανιάτης Σπυρίδων, Μονιάς Αιμίλιος, Μπαρώτας Κωνσταντίνος, Νάκος Γεώργιος, Πρινιανάκης Στυλιανός, Σιορώκος Δημήτριος, Σκιαδαρέσης Νικόλαος, Τζούρας Σωτήριος, Τούλης Ηλίας, Χατζόπουλος Χρήστος.

Τραυματίας και μοναδικός επιζήσας ο Στρατιώτης ΚΔ Ζαφειρίου Αθανάσιος.

Από το NORATLAS 52-139 "NIKH 7" οι φονευθέντες Καταδρομείς της Α'  Μοίρας Καταδρομών που επέβαιναν σ’ αυτό ήταν οι Στρατιώτες ΚΔ Νόμπελης Σπυρίδων και Οικονομάκης Κωνσταντίνος.

Τραυματισθέντες οι Λοχίες ΚΔ Τσόγκας Παύλος και Ξεφτύλης Κωνσταντίνος και οι Στρατιώτες ΚΔ Αντωνόπουλος Γεώργιος, Φύσσαρης Ιωάννης, Θεοδωρόπουλος Σ., Γκόγκος Κ., Τσαγκαρόπουλος Δημήτριος, Λατζουράκης Γεώργιος, Παπαευσταθίου Ευστάθιος, Μαυρουδής Γεώργιος

ΠΗΓΗ : Του Μιχάλη Σολανάκη - http://koti.welho.com

Διαβάστε περισσότερα...