Δύο άνθρωποι φιλιούνται σε ένα λεωφορείο. 8 Σεπτεμβρίου στους κινηματογράφους. Σεπτεμβρίου; Ξέμειναν. Κρίση, φίλε μου, κρίση. Δεν θα βρέθηκε κανείς να τους αντικαταστήσει. Έστω. Γιατί τότε δεν βγήκαν; Δημόσιο, φίλε μου, Δημόσιο. Δεν θα βρέθηκε κανείς να τους βγάλει. Έτσι φιλιούνται ακόμα. Bράδυ 26ης Δεκεμβρίου και το φιλί τους δεν λέει να τελειώσει. Κλείνουν τετράμηνο όπου να 'ναι. Όταν επιστρέφουν στο αμαξοστάσιο και δεν τους βλέπει κανένας, σταματάνε άραγε να πάρουν ανάσα; Ή παραμένουν εντός ρόλου;
Χθες πέθανε ένας ακόμη ποιητής που δεν ήξερα. Για την ακρίβεια ένας ακόμη ποιητής που είχα απλά ακουστά. Όλα κι όλα. Στο ακουστά περνάω τη βάση. Στο πέραν του ακουστού τα πράγματα αλλάζουν κάπως. Μπορώ να σου πω όμως τη γνώμη μου για τον Εφραίμ, αν θες. Ή για τον Θάνο Πλεύρη. Πεθαίνουν οι ποιητές στα δελτία ειδήσεων; Αν όχι, αυτά είναι πιο ειλικρινή από μπλογκ σαν το δικό μου. Γιατί όσο ζουν, ζουν εξίσου ξένοι και εκεί και εδώ. Υποκριτικά λοιπόν δίνω το λόγο στον πεθαμένο ποιητή:
Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους
Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους
Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες
Ή - το χειρότερο - τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε
Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα
Ένα σωρό ποιήματα άγραφα............
Σε τουλάχιστον ένα όμως λεωφορείο των Αθηνών, γραμμή 550, Παλαιό Φάληρο - Κηφισιά, δύο άνθρωποι ξέρουν τι να κάνουν τα χέρια τους. Σύμφωνοι, αφήνουν κι αυτοί άγραφα ένα σωρό ποιήματα. Σύμφωνοι, αφήνουν κι αυτοί αχάιδευτα ένα σωρό κορμιά. Αλλά έχουν βρει έναν άνθρωπο που τους καλύπτει, και δεν λένε να ξεκολλήσουν τα χέρια τους απ' το δικό του το κορμί, κοντά τέσσερεις μήνες τώρα, πάνω κάτω την Κηφισίας.
Μέχρι να μάθουν πως συνιστούν μια ξεχασμένη διαφήμιση, μέχρι να μάθουν πως ο καιρός τους πέρασε και οι αίθουσες πια δεν τους προβάλλουν, μέχρι να μάθουν πως ποτέ δεν αγαπήθηκαν στα αλήθεια και πως όλα ήταν η αναπαράσταση μιας άλλης αναπαράστασης, θα συνεχίσουν να φιλιούνται σαν να πρωταγωνιστούν σε ποίημα.
Μία ημέρα, θα τους ξεκολλήσουν. Το λεωφορείο θα συνεχίσει να ανεβοκατεβαίνει την Κηφισίας γυμνό και γκρίζο ή ντυμένο με μια νέα ψευδαίσθηση. Εκείνοι αργά ή γρήγορα θα αποσυντεθούν. Το φιλί τους όμως δόθηκε, υπήρξε και διήρκεσε. Και η ιδιαιτερότητα των φιλιών είναι πως κατορθώνουν πάντα να υπερβαίνουν το πλαίσιο στο οποίο δίνονται· και αυτονομούμενα να διασώζονται και να διασώζουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου