Επιδεικνυόμενη ελαφρότητα

Ορεινό το χωριό, κρατάει την ομορφιά του τοπίου και των ανθρώπων του απείραχτη από τον τουρισμό. Ο παμπάλαιος πλάτανος, τα καφενεδάκια στον ίσκιο του, οι στενοί δρόμοι, φτιαγμένοι σε καιρούς που το αυτοκίνητο δεν είχε ακόμα επιβάλει τη δεσποτεία του, τα πάντα στην τάξη και στο μέτρο τους. Ωσπου, για να κλονιστεί η ισορροπία, καταφθάνει στο χωριό ένα από εκείνα τα αυτοκίνητα που ώς τώρα πίστευες ότι τα χαίρονται και τα καμαρώνουν μεγαλοποδοσφαιριστές, μεγαλοτραγουδιστές και παραθυράτοι μεγαλοποινικολόγοι. Αλλά κανένα διάσημο αστέρι της μπάλας, του άσματος ή της δικηγορίας δεν κατέβηκε από το τετράτροχο.

Κατέβηκε μια αγέρωχη κυρία, που και μόνο το καλά προβαρισμένο πλατύ χαμόγελο με το οποίο μοίραζε χειραψίες σε γνωστούς και αγνώστους αρκούσε για να ορίσει το επάγγελμά της: πολιτικός. Ούτε το πόθεν της είναι ελέγξιμο ούτε το έσχες.

«Βουλευτίνα», έλεγε ο ένας ψιθυριστής. «Νομάρχης», διαφωνούσε ο δεύτερος. «Υποψήφια», ξεκαθάριζε τα πράγματα ένας τρίτος.........Ποιο το κόμμα της και ποιο το χωριό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Οι συμπεριφορές μετράνε και το «τέλος της ιδεολογίας» που πιστοποιούν ορισμένες από αυτές. Μετράει δηλαδή η ευκολία με την οποία άνθρωποι που ανήκουν σε διαφορετικά κόμματα και υποτίθεται ότι πολιτεύονται με διαφορετικές αρχές, καταλήγουν μάλλον γρήγορα να εξομοιώνονται ασπαζόμενοι τους ίδιους αξιακούς κώδικες και λατρεύοντας τα ίδια κούφια σύμβολα κύρους και γοήτρου - μια Λέξους, μια Φεράρι, ένα σκάφος, ένα εξοχικό με την απαραίτητη δεξαμενή κολύμβησης, για να μην τρέχεις στη θάλασσα με τους πληβείους. Τα αποκτάς όλα τούτα, όχι τόσο επειδή τα έχει ανάγκη ο τρόπος της ζωής σου, όσο για να δώσεις σχήμα στην ισχύ σου και να δείξεις πως επιτέλους κάτι σπουδαίο έγινες σε τούτο τον κόσμο. Και ανακουφίζεις τη συνείδησή του, αν φυσικά έχει πρόβλημα, δηλώνοντας μια στο τόσο ότι συμμερίζεσαι «τις αγωνίες του κοσμάκη», ιδίως τώρα με την κρίση.

Δεν λέω ότι οι πολιτικοί είναι υποχρεωμένοι να ζουν σαν τους αρχαίους Κυνικούς φιλοσόφους, με άκρα λιτότητα, ή σαν τους αυθεντικούς ασκητές, ώστε να αποδεικνύουν την τιμιότητά τους. Λέω απλώς ότι, έστω και για να αυτοπροστατεύονται από τη λαϊκή περιφρόνηση, φρόνιμο θα ήταν να δείχνουν πως σέβονται ελαφρώς το μέτρο, καθώς και την κρίση του «κοσμάκη», είτε τους ψηφίζει είτε όχι. Φαίνεται όμως ότι το μυαλό αρκετών «εκπροσώπων» μας είναι βαριά θολωμένο από την εξουσία και τις ηδονές της. Και συνεχίζουν να επιδεικνύουν τη χλιδή τους, τετράτροχη ή όχι, γιατί επιμένουν να πιστεύουν ότι έτσι εντυπωσιάζουν και θαμπώνουν. Αλλά απλώς ενοχλούν και προσβάλλουν - αισθητικά, ηθικά και πολιτικά. Κι αν κάτι τους προστατεύει, δεν είναι η αφέλεια του «κοσμάκη», όπως θέλουν να πιστεύουν, αλλά η ευγένειά του - η οποία πάντως αρχίζει να δείχνει σημάδια εξάντλησης.

Tου Παντελη Mπουκαλα