Η ανταγωνιστικότητα καταστρεφει τους ανθρώπους...

Του Ρούσου Βραννά

Το σχόλιο...

... που είχε κάνει ο Ρεζίς Ντεμπρέ, όταν είχε πιάσει στα χέρια του το πρώτο χαρτονόμισμα του ευρώ πριν από δέκα χρόνια, ήταν αυτό: πόσο αδειανό δείχνει αυτό το κομματάκι χαρτί με τις απρόσωπες γέφυρες και τις πύλες, πόσο εμφανής είναι η απουσία των ανθρώπων! Το σχόλιό του τώρα δικαιώνεται.

Οι άνθρωποι...

... και τα πάθη τους εξακολουθούν να απουσιάζουν από το σχέδιο των «συνετών» ηγετών για τη διάσωση του ευρώ, όπως ακριβώς απουσίαζαν δέκα χρόνια τώρα. Καλούνται μόνο να επιδοθούν σε έναν ανελέητο ανταγωνισμό, ο ένας εναντίον του άλλου: «Ολα τα κράτη μέλη της ευρωζώνης πρέπει να τηρήσουν αυστηρά τους συμφωνηθέντες δημοσιονομικούς στόχους και να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα». Επειδή μόνο αν όλοι σφίξουν το ζωνάρι, θα γίνουν όλοι πιο ανταγωνιστικοί. Να κόψουν δηλαδή οι Ισπανοί το εργατικό κόστος τους σε σχέση με το γερμανικό. Και να κόψουν και οι Γερμανοί το δικό τους σε σχέση με το ισπανικό. Και οι λαοί των χρεωμένων χωρών δηλαδή και οι λαοί των μη χρεωμένων, όλοι μαζί, σε ένα τσουβάλι. Και πού θα οδηγήσει η αναπόφευκτη κατάρρευση της ζήτησης παντού; Οχι πάντως στην ανάπτυξη και την ανάκαμψη. Αυτό οι «συνετοί» το λένε πρόοδο. Εμείς το λέμε νέο μεσαίωνα. Οι μόνοι που τρίβουν από τώρα τα χέρια τους είναι οι ηγέτες των πλούσιων χωρών του ευρωπαϊκού Βορρά και οι επιχειρηματίες τους. Μεθούν στη σκέψη πως θα........βάλουν στο χέρι τις εθνικές περιουσίες των χρεωμένων χωρών σε σκοτωμένες τιμές. Οι ιδιωτικοποιήσεις θα κάνουν πάμπλουτα τα ιδιωτικά συμφέροντα. Πολιτικοί, δικηγόροι, σύμβουλοι επενδύσεων θα τσεπώσουν τεράστιες μίζες, καθώς οι κυβερνήσεις θα ξεπουλούν μισοτιμής τις περιουσίες των χωρών τους από φόβο μην αποτύχει το ξεπούλημα και θεωρηθούν αποτυχημένες από το ευρωπαϊκό διευθυντήριο.

Οι λαοί...

... των χρεωμένων ευρωπαϊκών χωρών οδηγούνται σε μια κόλαση. Τι θα συνέβαινε άραγε αν στη θέση τους βρίσκονταν οι Γερμανοί; Αυτό το ερώτημα είχε θέσει πριν από μερικές εβδομάδες το γερμανικό περιοδικό «Σπίγκελ», παρατηρώντας ότι οι Γερμανοί πάντα πρωτοστατούν στη λιτότητα, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για τη λιτότητα των άλλων. «Οι Γερμανοί, όμως, δεν θα τα έβγαζαν πέρα με τόση φτώχεια αν τους είχε επιβληθεί», έγραφε το περιοδικό. «Λιτότητα σε τέτοια κλίμακα θα προκαλούσε κοινωνική αναταραχή και προβλήματα στη διακυβέρνηση της χώρας». Φανταστείτε αν η Γερμανία δεν είχε ιδιωτικοποιήσει τις κρατικές επιχειρήσεις της (όπως τη, Φολκσβάγκεν, τη Λουφτχάνσα, την Ντόιτσε Τέλεκομ και την Ντόιτσε Ποστ) τμηματικά, με τα χρόνια, αλλά μονομιάς, μέσα σε δύο χρόνια, έλεγε στο περιοδικό ο οικονομολόγος Ούλριχ Μπλουμ. Η αφαίρεση τόσου πλούτου από την οικονομία σε τόσο σύντομο διάστημα θα σκότωνε τα πάντα, κατέληγε ο Γκούσταβ Χορν του ινστιτούτου ΙΜΚ.

Οι «συνετοί»...

... του ευρώ - καταλήγει στο δικό του συμπέρασμα ο οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν - είναι αποφασισμένοι να καταστρέψουν όλες τις ανεπτυγμένες οικονομίες εν ονόματι της σύνεσης.

tanea.gr