Η σιωπή που επικρατεί στην πλειοψηφία των αραβικών πρωτευουσών, ύστερα από την ανατροπή του Τυνήσιου προέδρου Μπεν Αλί είναι ενδεικτική της κατάστασης που επικρατεί στον αραβικό κόσμο: τα περισσότερα από τα καθεστώτα του έχουν ουκ ολίγα κοινά σημεία με τον ανατραπέντα... Με άλλα λόγια ο φόβος για διάδοση της εξέγερσης, της "επανάστασης του γιασεμιού", όπως ονομάστηκε, και στις δικές τους χώρες είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτός...
Πράγματι η είδηση της άρον - άρον αποχώρησης του Μπεν Αλί από την Τύνιδα την Παρασκευή το απόγευμα είναι βέβαιο ότι προκάλεσε ρίγη στις αραβικές πρωτεύουσες (Κάιρο, Τρίπολη, Αμμάν κ.ά.) καθώς οι ηγέτες τους έχουν συνηθίσει είτε να πεθαίνουν στην εξουσία είτε να δολοφονούνται ή να ανατρέπονται από πραξικοπήματα. Ανατροπή και αναγκαστική φυγή ως αποτέλεσμα διαδηλώσεων ήταν μέχρι τις 14 Ιανουαρίου κάτι το αδιανόητο στον αραβικό κόσμο.
Η περίπτωση λοιπόν της Τυνησίας είναι υποδειγματική και.....συνιστά αναμφισβήτητα μια... πρωτιά...
Και οι ηγέτες των υπολοίπων χωρών, είτε στο Μαγκρέμπ είτε στη Μέση Ανατολή, έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν λόγω των πολλών κοινών σημείων τους με την Τυνησία: ακραία συγκέντρωση εξουσίας, αστυνομοκρατία, συστηματική καταστολή κάθε μορφής αντιπολίτευσης και ελευθερίας έκφρασης, εκτεταμένη διαφθορά, υποτυπώδεις "δημοκρατικοί θεσμοί", με εκλογές για το... θεαθήναι, κ.ο.κ.
Το "δυνατό σημείο" όλων αυτών των καθεστώτων, εκείνο που "πουλάνε" στις ευρωπαϊκές χώρες και τις ΗΠΑ, προκειμένου να διασφαλίσουν την απρόσκοπτη παραμονή τους στην εξουσία, χωρίς να δέχονται επικρίσεις περί αντιδημοκρατικότητας, είναι ότι η ανελεύθερη εξουσία τους συνιστά "ανάχωμα" στα ισλαμιστικά κινήματα... Και, ως φαίνεται, πρόκειται για ένα αποτελεσματικό επιχείρημα καθώς γίνεται αποδεκτό από τις δυτικές κυβερνήσεις...
Οι διαδηλώσεις των νεαρών κυρίως Τυνήσιων που οδήγησαν στην εκδίωξη του Μπεν Αλί συνιστούν και απόρριψη της γνωστής άποψης ότι "η δημοκρατία δεν ταιριάζει στον αραβο-μουσουλμανικό κόσμο", σε αντίθεση με ό,τι συνέβη στην Κεντρική Ευρώπη ή τη Λατινική Αμερική... Πάντως, ειδικά σε ό,τι αφορά την Τυνησία, εξακολουθεί να είναι μια ξεχωριστή χώρα.
Για παράδειγμα η Τύνιδα ήταν η πρώτη που απέσπασε την ανεξαρτησία της από το Παρίσι το 1956, χωρίς να χυθεί αίμα όπως συνέβη στην περίπτωση της Αλγερίας λίγα χρόνια αργότερα. Σήμερα η Τυνησία γίνεται η πρώτη χώρα του αραβο-μουσουλμανικού κόσμου την οποία μια λαϊκή εξέγερση οδηγεί αναγκαστικά σε παραίτηση τον ισχυρό άνδρα της χώρας.
Και για την Ιστορία ας μην ξεχνάμε ότι οι κινητοποιήσεις στην Τυνησία ξεκίνησαν από την αυτοπυρπόληση ενός νεαρού μικροπωλητή, που η αστυνομία είχε κατασχέσει το εμπόρευμά του... Η αυτοπυρπόληση ενός άνδρα χθες έξω από την (κατ' όνομα μόνο) Βουλή στο Κάιρο αλλά και οι τέσσερις παρεμφερείς περιπτώσεις αυτοπυρπολήσεων στην Αλγερία τις τελευταίες πέντε μέρες δεν μπορούν παρά να προκαλέσουν ρίγη ανησυχίας στους ντόπιους ηγέτες.
Αλλά, ακόμη κι αν δεν επεκταθεί στο άμεσο μέλλον και σε άλλες χώρες, η αντίδραση των Τυνήσιων έχει ήδη εγγραφεί στην Ιστορία ως ένα (ανησυχητικό για τους κρατούντες) παράδειγμα προς μίμηση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου