αμέτρητες φορές οι εχθροί µου
το παμπάλαιο χώμα πατώντας.
Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ µε τη φτέρνα τους.
Έφεραν τον Σοφό, τον Οικιστή και τον Γεωμέτρη
Βίβλους γραµµάτων και αριθμών
την πάσα Υποταγή και ∆ύναµη
το παμπάλαιο φως εξουσιάζοντας.
Και το φως δεν έδεσε ποτέ µε τη σκέπη τους.
Ούτε μέλισσα καν δε γελάστηκε το χρυσό ν' αρχινήσει παιχνίδι
ούτε ζέφυρος καν, τις λευκές να φουσκώσει ποδιές.
Έστησαν και θεµέλιωσαν
στις κορφές, στις κοιλάδες, στα πόρτα
πύργους κραταιούς κι επαύλεις
ξύλα και άλλα πλεούμενα τους Νόµους,
τους θεσπίζοντας τα καλά και συμφέροντα
στο παμπάλαιο μέτρο εφαρμόζοντας…
Και το μέτρο δεν έδεσε ποτέ µε τη σκέψη τους.
Ούτε καν ένα χνάρι Θεού στην ψυχή τους σημάδι δεν άφησε•
ούτε καν ένα βλέµµα ξωθιάς τη µιλιά τους δεν είπε να πάρει.
Έφτασαν ντυμένοι «φίλοι»
αμέτρητες φορές οι εχθροί µου
τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας.
Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε
παρά µόνο σίδερο και φωτιά.
Στ' ανοιχτά που καρτέραγαν δάχτυλα
μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά.
Μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου