Να στερηθώ το θαύμα μη μ' αφήσεις
στα μάτια σου να χάνομαι
και να ‘χα τη νύχτα ν' ακουμπάει στο μάγουλο μου
το ρόδο της ανάσας σου μονάχα.
Πονώ που είμαι εδώ, σ' αυτή την όχθη,
κορμός χωρίς κλαδιά στην ερημιά του,
χωρίς χυμό χωρίς πηλό και άνθη
για το σαράκι μες τα σωθικά του
Αν είσαι ο κρυμμένος θησαυρός μου
η σταύρωση και η νωπή μου θλίψη
κι εγώ σκυλί της επικράτειάς σου
αυτό που έχω κερδίσει
ας μη μου λείψει
και που στολίζει τώρα τα νερά σου
με φύλλα από το φθινόπωρο μου.
ΑΠΟ ΤΑ ΣΟΝΕΤΑ ΤΟΥ ΣΚΟΤΕΙΝΟΥ ΕΡΩΤΑ
(Μετάφραση - απόδοση Σωτήρης Τρβιζάς)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου