Η Νίκη της Φοροδιαφυγής

Όλοι ξέρουμε ότι η απόφαση για τη λεγόμενη “περαίωση” είναι αμνηστία φορολογικών παρανομιών με το σύστημα της συλλογικής ευθύνης. Με τη διάχυτη απειλή μεγάλων προστίμων θα πληρώσουν για τους φοροφυγάδες και οι συνεπείς φορολογούμενοι. Ή, για να είμαστε ακριβέστεροι, στη χώρα όπου ανθεί η φοροδιαφυγή θα πληρώσουν πολλά όσοι έκρυψαν λίγα και λίγα όσοι έκρυψαν πολλά. Και όσοι δήλωσαν την αλήθεια και πλήρωσαν -έστω γιατί δεν μπόρεσαν να κρύψουν- θα ξαναπληρώσουν.

Τα ξέρουν όλα αυτά πρίν από μας οι εκπρόσωποι των φορέων των εμπόρων κ.λπ. Και όμως έσπευσαν να συμφωνήσουν με τη λεγόμενη “περαίωση”. Να εξυπηρετήσουν πρωτίστως τα μέλη τους που έκρυψαν πολλά. Παρασύροντας τα μέλη τους που έκρυψαν λίγα με την απειλή ότι “θα μας τα πάρουν έλεγχος και ελεγκτές”. Παρά τα μεγάλα λόγια -μικρών παιδιών- ότι αυτή είναι η... τελευταία φορά, απέδειξαν οι φορείς αυτοί πόσο ανέτοιμοι είναι να βγούν από τη συλλογική παγίδα της φοροδιαφυγής. Πόσο δεν πιστεύουν στον αγώνα για ένα δίκαιο, σταθερό, λογικό φορολογικό σύστημα. Η διαπραγματευτική τους δραστηριότητα με το υπουργείο είναι πώς θα πέσει το ποσό της προκαταβολής κ.λπ. και όχι πώς θα εγκατασταθούν αξιόπιστες διαδικασίες ελέγχου που θα συμπιέσουν φοροδιαφυγή και παραοικονομία.

Προκύπτουν συμπεράσματα που πρέπει να ληφθούν υπόψη στη στρατηγική των δυνάμεων που θέλουν να επιφέρουν ριζικές αλλαγές στην πορεία της οικονομίας και επιδιώκουν μια κοινωνικά δίκαιη έξοδο από τη κρίση........... Η πρώτη αυτή -μετά το ξέσπασμα της δημοσιονομικής κρίσης- αντεπίθεση και νίκη των δυνάμεων της φοροδιαφυγής αποδεικνύει πόσο ισχυρές είναι και πόσο αδίστακτες στον στόχο τους να διατηρήσουν τα προνόμια. Πόσο εύκολα παρασύρουν -στο κλίμα του φόβου, της διαφθοράς και της αυθαιρεσίας των κρατικών οργάνων- τους υπολοίπους επιχειρηματίες και επαγγελματίες που έχουν μόνον να κερδίσουν από τον μεγάλο περιορισμό των προνομίων της φοροδιαφυγής. Γιατί έχουν να κερδίσουν από τη μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης, αλλά και τη μείωση του οικονομικού, λειτουργικού και ψυχολογικού κόστους που προκαλεί η συστηματική ενασχόληση με την απόκρυψη του εισοδήματος, τα πλαστά έξοδα κ.λπ.

Η αδράνεια των συνδικαλιστικών οργάνων των μισθωτών του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα στο όλο θέμα είναι άλλη μια τρανή απόδειξη της αδυναμίας τους να διατυπώσουν και να αγωνιστούν για τα μεγάλα, μεσοπρόθεσμα συμφέροντα των ανθρώπων της εργασίας. Εφόσον μεσοπρόθεσμα πληρώνουν -συλλογικά και συνολικά- λιγότερα από όσα τους αναλογούν οι επιχειρήσεις, οι επαγγελματίες και οι αυτοαπασχολούμενοι, θα πληρώσουν συλλογικά και συνολικά περισσότερα οι μισθωτοί.

Είναι σαφή και σκληρά τα κοινωνικά μας διλήμματα.

Κάρης Κ.